Mniszka morska

Monachus

Monachus Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Mniszka hawajska ( Monachus schauinslandi ) Klasyfikacja
Królować Animalia
Gałąź Chordata
Sub-embr. Kręgowce
Klasa Mammalia
Podklasa Theria
Infra-class Eutheria
Zamówienie Carnivora
Zamówienie podrzędne Caniformia
Rodzina Phocidae

Uprzejmy

Monachus
Fleming , 1822

Monachus to rodzaj z phocid ssaków, które obejmuje trzy gatunki z uszczelkami mnichów , z których jeden jest obecnie wymarły:

Te ssaki są obecnie bardzo rzadkie. Rodzaj jest zagrożony całkowitym wyginięciem, z bardzo niską zmiennością genetyczną w obrębie 2 gatunków, które przeżyły. Najstarsze znane skamieniałości tego gatunku pochodzą z plejstocenu .

Opis

U mniszki śródziemnomorskiej samiec jest nieco większy od samicy. Odwrotna sytuacja ma miejsce w przypadku karaibskiej foki mniszki. Mniszka śródziemnomorska jest cięższym gatunkiem, o średniej wadze 315 kg w przypadku samca i 300 kg w przypadku samicy. Mniszka karaibska ważyła około 169 kg dla samca i 203 kg dla samicy.

Rozkład geograficzny

Na Morzu Śródziemnym

W całym basenie Morza Śródziemnego gatunek ten jest bardzo zagrożony. We wschodnim dorzeczu jest chronionym obszarem lęgowym Sporades Islands Marine Park wokół wyspy Piperi na Morzu Egejskim .
Jednak w basenie zachodnim gatunek ten prawie zniknął, zwłaszcza na hiszpańskich wybrzeżach w latach 60. We Francji kolonia zamieszkująca wyspy Hyères wymarła w 1935 r., Z Calanques w Marsylii około 1945 r., Z Korsyki około 1975 r. Takie same obserwacje po tureckiej stronie (Morze Czarne), na Sardynii i Tunezji od lat 80. Nie obserwuje się już jego obecności w Bułgarii , niedaleko miejscowości Tyulenovo .
W śródziemnomorskim Maroku w rejonie El Hoceïma (wybrzeże o trzech widłach) przetrwała niewielka populacja .

Na Atlantyku

Na Wyspach Kanaryjskich jej brak odnotowano w 2000 r. Na wybrzeżu atlantycko-saharyjskim Maroka ( Sahara Zachodnia ), zwanym „wybrzeżem fok”, zamieszkiwała największa populacja na świecie (120–200 osobników) między Dakhlą a Lagouira . Według Marchessaux i Aouab ich przetrwanie w tej strefie „mogło być jedynie konsekwencją niestabilności politycznej tego regionu do niedawna”  ; wPaździernik 1988 Didier Marchessaux i trzy inne osoby straciły tam życie po powrocie z ostatniej misji zwiadowczej.

Reprodukcja

Okres reprodukcji śródziemnomorskiej foki mniszki trwa od września do listopada. Ten z hawajskiej foki mniszki trwa od marca do sierpnia. U obu gatunków samica rodzi pojedyncze młode po 11-miesięcznym okresie ciąży.

Bibliografia

  1. Mniszka białobrzucha z Morza Czarnego , Monachus monachus albiventer , wymarła już w 1941 roku  : w Narodowym Muzeum Historii Naturalnej „Grigore Antipa” w Bukareszcie pozostało tylko kilka naturalizowanych okazów.
  2. Pastor, T. i in. , „  Niska zmienność genetyczna wysoce zagrożonej śródziemnomorskiej foki mnicha  ”, Journal of Heredity , vol.  95, n o  4,2004, s.  291–300 ( DOI  10.1093 / jhered / esh055 )
  3. Kretzmann, M. i in. , „  Low Genetic Variability in the Hawaiian Monk Seal  ”, Conservation Biology , vol.  11 N O  21997, s.  482–490 ( DOI  10.1046 / j.1523-1739.1997.96031.x )
  4. Berta, A. & Churchill, M., „  Taksonomia płetwonogich: dowody na gatunki i podgatunki  ”, Mammal Review , tom.  42, n o  3,2012, s.  207-234 ( DOI  10.1111 / j.1365-2907.2011.00193.x )
  5. (en) Odnośnik do strony internetowej Animal Diversity  : Monachus monachus
  6. (in) Referencyjna witryna internetowa poświęcona różnorodności zwierząt  : Monachus schauinslandi
  7. Henry Augier, Les Calanques , 2013, s. 112
  8. Didier Marchessaux, (1989), Badania biologii, ekologii i stanu foki mniszki (Monachus monachus). Praca dyplomowa, Fac. Sces de Luminy, Marsylia, ks. 285 stron w Biodiversity and Natural Environment - Documents for development. Raport o stanie środowiska Maroka
  9. Patrice Franco, Didier Marchessaux, Alain Argiolas, Pierre Campredo i Gérard Vuignier. Populacja mniszki śródziemnomorskiej z Mauretanii, Revue d'Ecologie (Terre Vie), vol. 45, 1990
  10. Didier Marchessaux (1957-1988). Raporty naukowe parku narodowego Port-Cros nr 14, 1988, str. 171-179

Linki zewnętrzne