| Produkcja | Andres Wood |
|---|---|
| Ojczyźnie | Chile |
| Uprzejmy | Dramat |
| Trwanie | 120 min |
| Wyjście | 2004 |
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja
My Friend Machuca ( Machuca ) to hiszpańsko - brytyjsko - francusko - chilijski film wyreżyserowany przez Andrésa Wooda, wydany w 2004 roku .
Głównymi bohaterami tego filmu jest dwoje jedenastoletnich dzieci: jedno, Gonzalo Infante, urodzone w bogatej białej rodzinie, która mieszka w najpiękniejszej dzielnicy Santiago de Chile ; drugi, Pedro Machuca, urodzony w rdzennej rodzinie, mieszka w slumsach . Spotykają się w katolickim kolegium św. Patryka pod kierunkiem księdza Mc Enroe, który chciał zintegrować biedne dzieci z establishmentem.
Od 1970 roku Chile jest rządzone przez socjalistycznego prezydenta Salvadora Allende i lewicowy rząd z Unidad Popular (jedność ludowa).
W 1973 roku Gonzalo Infante, jedenastoletnie dziecko z pięknych dzielnic Santiago de Chile , studiował w Katolickim Kolegium św. Patryka pod kierunkiem księdza Mc Enroe. Ten ostatni rozpoczyna eksperyment polegający na integracji dzieci z sąsiednich slumsów wśród uczniów ze znacznie bardziej uprzywilejowanych środowisk. W ten sposób myśli, aby zachęcić do szacunku, tolerancji i dzielenia się wiedzą. Ze swojej strony Gonzalo, dobry uczeń, jest regularnie prześladowany i wykluczany przez swoich kolegów z klasy.
Gonzalo stopniowo zaprzyjaźnia się z jednym z nowo przybyłych, Pedro Machucą, nazywanym „Peterem”. W kontakcie z nim odkryje głębokie nierówności w kraju, a także inny styl życia, twardy, ale ciepły. Spotyka matkę Machuca, która nigdy nie przestaje pracować, opiekując się swoim nowo narodzonym dzieckiem, ojca Pedro, alkoholika oraz młodą sąsiadkę Silvanę, która nie jest nieśmiała. Pomagając w sprzedaży flag podczas demonstracji politycznych, zdaje sobie sprawę z silnych napięć, które istnieją między różnymi klasami społecznymi. Wysiłki klas posiadających w celu zdestabilizowania istniejącego reżimu są namacalne, ponieważ inni obywatele okazują swoje poparcie dla rządu i pragną większej liczby reform i równości społecznej. I odwrotnie, Machuca przenika burżuazyjny wszechświat Gonzalo: tam też nic nie jest łatwe. Ojciec Gonzalo, słabo przychylny Unidad Popular , wyjeżdża do Rzymu, aby pracować dla FAO ; jej matka, sympatyzująca z prawicą, ma kochanka; jej siostra ma maniaka sztuk walki i ewidentnie skrajnie prawicowego chłopaka. Jeśli chodzi o Silvanę, inicjuje Gonzalo i Pedro w radość z pierwszych pocałunków.
Plik 11 września 1973Prezydent Salvador Allende umiera podczas zamachu stanu z Augusto Pinocheta . Ten ostatni, po dojściu do władzy, uruchamia armię w ślepym i krwawym tłumieniu wszelkich form opozycji. Przyjaźń, która związała Gonzalo z Pedro Machucą, nie opiera się tej przemocy. Siła militarna stawia każdego aktora „na swoim miejscu” w systemie: Pedro Machuca, a także inne biedne dzieci, są wyrzucane ze szkoły przy najmniejszym błędzie. Ojciec Mc Enroe, który wierzył w równość wszystkich dzieci, został wyrzucony z instytucji, ale przed opuszczeniem rzucił wyzwanie władzom wojskowym i kościelnym w ostatecznej deklaracji.
Armia otacza slumsy , przeszukuje, siłą zabiera ich mieszkańców lub zabija na miejscu, w arbitralny sposób. Silvana zostaje brutalnie postrzelona przez żołnierzy, gdy próbuje bronić swojego ojca. Gonzalo Infante jest świadkiem egzekucji Silvany i aresztowania rodziny Machuca. Podczas gdy żołnierz każe mu dołączyć do innych, zbawienie zawdzięcza jedynie swemu burżuazyjnemu strojowi, który przekonuje żołnierza, by go wypuścił.
Matka Gonzalo wprowadza się do swojego kochanka, gdy młody chłopak wędruje po miejscach, które często odwiedzał z Pedro i Silvaną.
„Kiedy Andrés Wood zostaje zapytany, czy ma na myśli swoich znakomitych chilijskich poprzedników, takich jak Helvio Soto , czy zaangażowanych filmowców, takich jak Ken Loach , mówi, że chciał złożyć hołd Soto, podobnie jak innym filmowcom z The Popular Union, którzy musieli udać się na wygnanie ( Patricio Guzman , Raul Ruiz , Miguel Littin ...), ale woli cytować François Truffaut lub Louisa Malle . Jeśli chodzi o to drugie, nawiązania do Goodbye Children są bardziej niż oczywiste. Hołd, cytat, oczywiście. Ale także, a przede wszystkim echo: znamy tragedię, która następuje po Goodbye children : Auschwitz, Shoah ... Andrés Wood nie wyrównuje sytuacji, ale wykorzystuje symboliczne i emocjonalne echo tego, co sugeruje film Malle. Tak, zamach stanu Pinocheta oraz gwałtowne i okrutne represje, które po nim nastąpiły, przybierają taką skalę, że nie ma nic sztucznego, co można by umieścić w odniesieniu do ostatecznego rozwiązania , nawet jeśli konieczne jest wyważenie i rozsądek ” .
Andrés Wood, który miał zaledwie osiem lat podczas zamachu stanu, przyznaje, że został „naznaczony na całe życie” przybyciem do jego uczelni studentów znajdujących się w niekorzystnej sytuacji. Prowadził go ksiądz Whelan, ksiądz pochodzenia amerykańskiego, który pracował w Chicago, gdzie pracował dla etnicznej mieszanki klas (film jest również mu dedykowany). Ojciec Whelan po wydaleniu pracował w ubogich dzielnicach Santiago. W latach 90. wrócił na studia, ale nie mógł obejrzeć filmu: zmarł sześć miesięcy przed jego premierą.
„To moja żona sprawiła, że zrozumiałem, że film, który chciałem nakręcić, dotyczył moich doświadczeń w college'u… Poczułem, że naprawdę muszę zrobić ten film. Przede wszystkim dlatego, że nikt nigdy nie podszedł do końca demokracji w Chile pod tym kątem. To są obserwujące dzieci. Nie oceniają, nie wyrażają opinii. Są tylko świadkami wydarzeń, co nadaje opowieści wielką autentyczność. Z drugiej strony jest to pierwszy raz, kiedy reżyser, który żył w czasach dyktatury w Chile, nakręca film o tym okresie poprzez fikcję; po raz pierwszy reżyser tego pokolenia (między trzydziestką a czterdziestką) mierzy się z tym momentem w historii, z którego kraj jeszcze się nie wyłonił ” - deklaruje Andrés Wood .
Mamoun Hassan brał udział w napisaniu scenariusza, co zajęło półtora roku. Skontaktowano się z Roberto Brodskim , a także z byłymi kolegami z klasy. Plany zewnętrzne musiały zostać wyretuszowane, a zespół musiał użyć efektów cyfrowych. Miguel Joan Littin (operator) i Rodrigo Bazaes (scenograf) stworzyli „niezwykle realistyczną atmosferę, która jest jednocześnie surowa i ciepła” .
Mój przyjaciel Machuca to przede wszystkim historia rozczarowanej i zerwanej przyjaźni, która pokazuje w tle wydarzenia polityczne. Przyjaźń przedstawiona jest w klasycznym świetle: narodziny relacji między Machucą i Gonzalo, potem pierwsze napięcia i wreszcie zniszczenie tej przyjaźni. Pod koniec tej historii Gonzalo powraca do swojego burżuazyjnego pochodzenia, ale dojrzał.
Andrés Wood stara się pokazać nam dwa całkowicie przeciwstawne światy: burżuazyjną dzielnicę Santiago i slumsów ( poblacione ) nad brzegiem Mapocho , dekoracje domów, zajęcia kobiet i noszenie mundurów. To ta ostatnia pozwala uczniom św. Patryka odróżnić się fizycznie i społecznie od Pedra i jego towarzyszy, to on usprawiedliwia przepowiednię Ojca Pedra i to mundur będzie odpowiedzialny za odrzucając we krwi wszystkie skłonności do zmiany rządu Allende .
Opowieść składa się ze wspomnień i najlepszym wyborem do ich przetłumaczenia było użycie elipsy : Maria Luisa zabierająca Gonzalo „na zakupy”, zdjęcia koła rowerowego, gdy Gonzalo pośpiesznie opuszcza slumsy ...
„Idealnie postawiony zakład Mojego przyjaciela Machuca polega na zestawieniu małej i wielkiej historii tak, aby druga nigdy nie przytłaczała pierwszej. Wynika to oczywiście z wyboru ogólnego wewnętrznego skupienia się na postaci Gonzalo, obecnego praktycznie we wszystkich sekwencjach, mającego uczestniczyć w każdym wydarzeniu. Inscenizacja wzmacnia to skupienie poprzez spojrzenie Gonzalo. Ujmujemy wydarzenia z „wielkiej historii” tylko dzięki percepcji, jaką ma Gonzalo ” .