W obywateli Księstwa Monako są nazywane Monegasques ( Etnonim ). Ten Goj jest spokrewniony z toponimem w języku Monegasque (patrz poniżej).
Pierwsza cecha szczególna polega na tym, że tematy z Monako stanowią mniejszość w Monako, a w oficjalnych przemówieniach regularnie używa się formuł, takich jak „Monako i dzieci tego kraju ” lub „ Monako i mieszkańcy Księstwa ”.
Ten Goj ma podwójną cechę:
Toponym Monaco znajduje się w Monako . Monako jest językiem pochodzenia Liguryjskim . Istotnie, mieszkańcy Monako (od XI th wieku przez Pierre Bec ), jak Grimaldi (ale później), pochodziły głównie z Genui i regionu (dialekty intéméliens ). Le Rocher, strategiczny interes jako port łatwy do obrony, był niewątpliwie słabo zamieszkany wcześniej przez inne ludy języka romańskiego, niewątpliwie pośrednie między dialektami nicejskimi i intermeliańskimi. W języku Monako The toponym jest Mùnegu a Gentile Munegàscu, Munegàschi, Munegàsca, Munegàsche (jak widzimy Monako U odpowiada przy tym włoski O ). Termin Monegasque pochodzi zatem bezpośrednio z języka włoskiego (forma pisana), skąd pochodzi z języka monegasque .
Jeśli chodzi o -asque, jest to rzadki przyrostek używany w szczególności do tworzenia Gojów . Specjaliści języków romańskich udowodnili, że jest to przyrostek wywodzący się z podłoża liguryjskiego, czyli przyrostek należący do ludu starożytnego Ligurii (który zalał terytorium Ligurii ). Znajdujemy takich Gojów, ale w niewielkiej liczbie od Szwajcarii po Korsykę .
Na północ od Księstwa leży miasto La Turbie, którego mieszkańcy noszą imię Turbiasques ; Wydaje się, że to Turbiasques byli najbardziej zaciekli wobec „ intruzów ” z Republiki Genui . Są to te same Turbiasques, które opierając się Rzymianom wraz z innymi ludami alpejskimi, spowodowały wzniesienie trofeum Alp, aby zaznaczyć ostateczne zwycięstwo Rzymu. Podobnie mieszkańcy Èze , nadal w Alpach-Maritimes , to Ézasques i Tende , Tendasques . Podobnie, czy mieszkańcy Sanremo (we Włoszech) również Sanremas ?
W odniesieniu do Bergamo i Como w Lombardii (Włochy), terminy Bergamasque lub comasque są dobrze potwierdzone i przez długi czas po francusku.
Wyraźnie lokalny charakter gojowskiego Monegasque podkreśla fakt, że w języku włoskim istnieje idealna homonimia dla Monako między dwoma różnymi miastami (i będziemy wybaczeni za zacytowanie anegdoty, że poeta Guillaume Apollinaire w tym miejscu lub niech to zajmie trochę czasu) :
(W kilku językach i dialektach (ale nie po francusku) toponym Monako odpowiada wspólną nazwą czyli „mnicha” jakby do akredytacji może historyczną anegdotę, która chce, że François Grimaldi dit Malizia zdobyli twierdzę Monako w 1297 po s '' zostać tam przedstawionym uzbrojonym, ale przebranym za mnicha - odcinek odnosi się do posiadaczy herbu Monako, którzy są dwoma mnichami wymachującymi mieczem - i rzucić na swoje naiwniaki: L'abito non fa il monaco! to znaczy: „Ubranie nie czyni człowieka!”).
W przypadku domeny prowansalskiej ( Monako należy do domeny prowansalskiej, podobnie jak w domenie liguryjskiej):
W języku hiszpańskim mamy Mónaco i monegasco, monegascos, monegasca, monegascas .
W języku angielskim to Monako i Monegasque (bez akcentu). Mimo to ładny Monacan jest coraz częściej używany, zwłaszcza przez Amerykanów.
Niemiec mówi Monako, ale przystosował Gojów do Monegasse, Monegassen, Monegassin, Monegassinnen ; przymiotnikiem jest monegassisch, a glottonym pisze się Monegassisch .
Słownik nazw etnicznych Francji przez André de Denus Rolland ( 1889 ) przewiduje następujące określenia, „etniczne”:
Pierre Desproges w swoim dziele Obcokrajowcy są niewątpliwie null , z humorem posługuje się sympatycznymi Monacotienami .