Miou-Miou

Miou-Miou Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Miou-Miou w lutym 2013 r. na przedpremierowym filmie
Arrêtez-moi . Kluczowe dane
Imię i nazwisko Sylvette Herry
Narodziny 22 lutego 1950
Paryż 11 czerwca
Narodowość  Francuski
Zawód Aktorka
Wybitne filmy zobacz filmografię

Sylvette Herry, znana jako Miou-Miou , ur.22 lutego 1950w Paryżu ( 11 th Arr.) , jest francuska aktorka .

Była dziesięciokrotnie nominowana do Cezara dla najlepszej aktorki i zdobyła go tylko raz, za La Dérobade (1980).

Biografia

Dzieciństwo, rodzina i edukacja

Pochodzący z Bretona dziadkowie Sylvette Herry mieszkali w Plouénan koło Morlaix w Finistère . Jej ojciec jest strażnikiem pokoju w prefekturze policji w Paryżu, a matka pracuje w Les Halles .

W wieku 16 lat, aby móc pracować i usamodzielnić się, założyła czapkę w tapicerowaniu.

Kariera

Zaczęła w Café de la Gare, a jej pseudonim artystyczny został przypisany jej przez Coluche , który uznał ją za „całą miękką, całą miękką, całą miou-miou”. Wynika to również na początku 1970 roku , w fotoreportaże z harakiri , a zadebiutował filmowej.

Bierze udział w różnych komediach podpisanych przez Georgesa Lautnera lub Gérarda Oury'ego , a zwłaszcza gra córkę Louisa de Funès w filmie Les Aventures de Rabbi Jacob, który odniósł ogromny sukces. Ona także odgrywa niewielką rolę w Les Granges brûlées przez Jean Chapot obok Alain Delon i Simone Signoret . Ale to było z filmem Les Valseuses by Bertrand Blier , wydany we Francji w 1974 roku, że ona osiągnąć sławę, jak jej partnerów Patrick Dewaere i Gérard Depardieu . Film swoim swobodnym i dość surowym podejściem budzi kontrowersje, ale jest sukces.

Podążając za Valseuses , Miou-Miou zmienia kino popularne i kino autorskie. Stronę popularną można zobaczyć w kilku komediach Georgesa Lautnera ( No problem , widzieliśmy już wszystko ) oraz humorystycznym westernie A Genius, Two Partners and a Dupe wyprodukowanym przez Sergio Leone . Kręci również dla Jacquesa Doillona , Bertranda Bliera , Maurice'a Dugowsona , Marco Bellocchio , Alaina Tannera ...

W 1977 roku znalazła się w Depardieu Powiedz mu, że go kocham przez Claude'a Millera . Dwa lata później gra prostytutkę chcącą uwolnić się od alfonsa w La Dérobade , za rolę za którą otrzymuje Cezara dla najlepszej aktorki . W następnym roku, była jedną z pierwszych aktorek odgrywać inspektora policji w La Femme Flic przez Yves Boisset .

W 1983 roku wraz z Isabelle Huppert zagrała jedną z głównych ról w filmie Coup de foudre , autobiograficznej pracy w reżyserii Diane Kurys . W 1986 roku ponownie spotkała się z Bertrandem Blierem w filmie Tenue de soir , który ożywił ducha Les Valseuses . Dwa lata później zagrała główną rolę w komedii obyczajowej La Lectrice Michela Deville'a.

Czołowa aktorka francuskiego kina, kontynuuje karierę od ról pierwszoplanowych do drugoplanowych, wierna linii swoich początków, na przemian komedie i dramaty, tak swobodnie z Louisem Malle czy Claude Berri, jak z Claude Zidi czy nawet Yvesem Robertem .

Na początku 2004 roku pojawiła się w telewizji w miniserialu Amber zniknął z Denys Granier-Deferre .

Chociaż była dziesięciokrotnie nominowana do Cezara dla najlepszej aktorki , Miou-Miou nigdy nie brała udziału w ceremonii Cezarów, ani nie zabiegała o jakikolwiek zaszczyt, oświadczając: „Cezary, ja nigdy nie chodzę.; wyróżnienia, nie obchodzi mnie to ”.

Życie prywatne

Miou-Miou była towarzyszką Coluche na samym początku paryskiej kawiarnio-teatru Café de la Gare w 1969 roku, potem aktora Patricka Dewaere . Razem mają córkę, Angele Herry , ur 13 sierpnia 1974.

Latem 1975 roku Miou-Miou, który właśnie został wybrany do kręcenia filmu Miłość i słodka woda , próbowała bezskutecznie narzucić Patricka Dewaere'a na główną rolę. Ale reżyser Jean-Pierre Blanc odmawia i zatrudnia piosenkarza Juliena Clerca jako główną gwiazdę. Ten ostatni uwodzi swojego partnera, co prowadzi aktorkę do zerwania z Dewaere, który posuwa się nawet do „złamania twarzy” wokalistce podczas zdjęć. Kręcenie kolejnego filmu, F… jak Fairbanks , jest wyczerpujące i gorączkowe, gdy dzieli rachunek z Patrickiem Dewaere, którego właśnie opuściła.

Piosenka My Preferencje ( 1978 ) Juliena Clerca nawiązuje do Miou-Miou, choć wtedy piosenkarka tego nie ujawniła.

W 1978 roku miała z Julienem Clercem drugą córkę, Jeanne Herry , która została aktorką i reżyserką. W 1981 roku Miou-Miou i Julien Clerc rozstali się. W 1992 roku, dziesięć lat po samobójstwie Patricka Dewaere, jego córka Angele została oficjalnie adoptowana, w swojej większości cywilnej , przez Juliena Clerca.

Od 1998 roku mieszka z powieściopisarzem Jeanem Teulé .

Teatr

Filmografia

Kino

lata 70. lata 80 1990 2000s Lata 2010 Lata 2020

Telewizja

Telewizja i filmy programy telewizyjne

Nagrody

Nagrody

Spotkania

Uwagi i referencje

  1. „Miou-Miou (1950-)” , na Encyclopædia Universalis (dostęp 17 stycznia 2012 )
  2. Miou-Miou w kinie Les Gens du .
  3. Olivier Rajchman, „  Miou-Miou: powrót w niesamowitą podróż Sylvette Herry  ” , na telestar.fr ,9 marca 2017 r.
  4. „  Miou-Miou  ” , na stronie Here (dostęp 31 grudnia 2017 ) .
  5. Cahiers du Cinema n os  487-492 , Paryż,1995, 363  s. ( ISBN  978-0-674-09065-1 , czytaj online ), dostęp 12 kwietnia 2011 r.
  6. Miou-Miou przeprowadził wywiad z Jean-Luc Hees w Radio Classique we wtorek, 3 marca 2009 r. 9  h 12  s .
  7. Philippe Boggio , Coluche , Paryż, Flammarion ,1991, 423  s. ( ISBN  978-2-08-066347-4 , LCCN  91160655 , czytaj online ) , s.  60, dostęp 12 kwietnia 2011 r.
  8. Aurélie Lainé, „  Pożegnanie, kurczaku  : kim są dzieci Patricka Dewaere?  » , na telestar.fr ,18 czerwca 2018 r.(dostęp na 1 st sierpień 2019 )
  9. Laurent Delahousse , Julien Clerc clair obscur , Pewnego dnia, jedno przeznaczenie , Francja 2 ,26 października 2014, 56  min  30  s .
  10. „  Pamiętam , Jean-Loup Dabadie” , L'Express , 28 lutego 2009.
  11. On va s'gêner , Europa 1 , 24 lutego 2010 r.
  12. Julie Malaure, „Jean Teulé, „un nature raczej available”” (wersja z 10 grudnia 2009 r. w Internet Archive ) , Le Point .fr ,12 maja 2009

Zobacz również

Linki zewnętrzne