Jean Teulé
Jean Teulé
Jean Teulé podczas
Paryskich Targów Książki w
marzec 2010.
Podstawowe prace
Jean Teulé , ur26 lutego 1953w Saint-Lô ( Manche ) jest francuskim powieściopisarzem i pisarzem komiksów , który praktykował także w kinie i telewizji .
Biografia
Szkolenie (1953-1978)
Jean Teulé urodził się w Saint-Lô, gdzie jego ojciec, komunistyczny stolarz z Agen , został wysłany przez swoją firmę po II wojnie światowej do udziału w odbudowie prefektury. Ten ostatni spotyka w kawiarni, którą odwiedza na co dzień, tę, która zostanie jego żoną, Bretonkę, kelnerkę. Para mieszkała w koszarach przez dwa lata, a pozbawiona pracy z powodu poglądów komunistycznych przeniosła się do Paryża. Rodzina Teulé wraz z Jeanem i jego siostrą osiedliła się w Arcueil . Jego ojciec został stolarzem, a matka dozorcą w ratuszu, potem sprzątaczką w szkołach. W CM1 w miejskiej szkole Jules-Ferry był kolegą z klasy Jean-Paula Gaultiera , który projektował już kostiumy. Oboje pozostaną w kontakcie ze swoim byłym nauczycielem, który również uczył czytania Bernarda Fixota .
Zamierzony, gdy opuścił trzecie miejsce, z powodu słabych wyników w nauce, na orientację w mechanice samochodowej, jego nauczyciel rysunku w tym czasie zachęcił go i pomógł mu wziąć udział w konkursie na szkołę rysunkową. Otrzymał w szkole artystycznej rue Madame (obecnie liceum Maximilien Vox ). André Barbe , popularny wówczas autor komiksów, zauważył jego ilustracje w papierni Arcueil w pobliżu dworca kolejowego Laplace i przedstawił go L'Écho des Savanes .
autor komiksu Teulé (1978-1989)
Wszedł do L'Écho des Savanes pod numerem 44wrzesień 1978, Jean Teulé natychmiast staje się filarem, pojawiającym się nieprzerwanie aż do numeru 81 i pojawiającym się w podsumowaniu numeru 84, ostatniej z formuły historycznej. Jest to część ruchu autorów, którzy pracują z przetworzonych fotografii , takich jak Jean-Claude Claeys czy członkowie Grupy Bazooka . Jego pierwsze opowiadania ukazały się we współpracy z Jean Rouzaud , potem sam je wyprodukował, jednak w napisach końcowych zawarł kolorystę Zazou. Jednak pod koniec 1981 r. gazeta przeżywała narastające trudności finansowe i zniknęła wStyczeń 1982. Kiedy została przejęta i wznowiona przez wydania Albina Michela pod koniec tego samego roku, Teulé nie pracował dla nowej formuły .
Teulé następnie rozpoczął adaptację Jean Vautrin za powieść , Bloody Mary , z których pierwsze strony ukazał się w ostatnim numerze L' Echo . Wysłane przez Glénat inSierpień 1983, album spotkał się z krytycznym sukcesem i uzyskał na festiwalu w Angoulême w 1984 r. nagrodę przyznawaną przez prasę specjalistyczną, która przyjęła nazwę Bloody Mary Prize . Pod koniec 1983 roku Teulé wszedł do Circus , jednego z miesięczników wydawnictwa, i pozostawał stałym współpracownikiem do 1986 roku. W latach 1984-1986 wydał także trzy nowe albumy w wydaniu Glénat. Osiągając bardzo szybko dojrzałość, Teulé wyczuła ryzyko systemu i postanowiła zmienić swoje podejście.
w Styczeń 1986opublikował w Zero pierwszy ze swoich komiksowych reportaży, w których przedstawił zwariowanych postaci, oryginały, w stylu programu Strip-Tease , który ukazał się rok wcześniej na belgijskiej stacji telewizyjnej RTBF1 . Kilka miesięcy później te historie zostały opublikowane w miesięczniku wydawnictwa Casterman (TO BĄDŹ KONTYNUOWAĆ) . Ta współpraca zakończyła się w 1989 roku i zaowocowała dwoma albumami, Gens de France w 1988 i Gens z innych krajów w 1990. Pierwszy otrzymał nagrodę Alph-Art dla najlepszego francuskiego albumu . W 2005 r. wydania Ego, takie jak x, opublikowały rozszerzoną całkę tych historii.
W 1990 roku Jean Teulé otrzymał specjalną nagrodę jury na festiwalu w Angoulême za „wyjątkowy wkład w odnowę gatunku komiksowego” . Biorąc to za pośmiertną cenę, natychmiast porzucił karierę jako projektant, wszedł do telewizji w języku angielskim L'Assiette przez Bernarda Rappa, który zauważył go w (TO BE CONTINUED), a następnie Nulle part autre w Canal + .
pisarz Teulé (od 1990)
Po doświadczeniach telewizyjnych całkowicie poświęcił się pisarstwu. Élisabeth Gille zaproponowała mu swój pierwszy kontrakt dla Maison Julliard , gdzie opublikował Rainbow pour Rimbaud (1991), L'Œil de Easter ( 1992 ), Balade pour un père rire (1995), Darling (1998) i Bord cadre (1999) , Longues Peines na podstawie pomysłu Jean-Marie Gourio, The Laws of Gravity , Ô Verlaine ! (2004), Je, François Villon (2006), Le Magasin des samobójstw (2007), Le Montespan (2008), Jedz, jeśli chcesz (2009), Charly 9 (2011), Fleur de tonnerre (2013), Enter dans la danse (2018), Crenom, Baudelaire! (2020). Wszystkie jego książki są publikowane w wydaniach kieszonkowych przez Pocket Editions.
Praca
Komiksy
Dla Dominique'a Warfy Teulé broni „sztuki dystansu”, trudnego komiksu, z dopracowaną grafiką, która nie jest estetyczna i ma złożony temat. Rzeczywiście, Jean Teulé buduje swoje komiksy z przetworzonych różnymi środkami fotografii (wylęganie, mycie, szorowanie, przesiewanie, zgniatanie itp.), na których rysuje i maluje. Dzięki niemu fotografia nie jest zatem wykorzystywana do zapewnienia większego realizmu w rysunku, jak u wielu klasycznych autorów realistycznych ; jest podstawą jego praktyki artystycznej. Ta praktyka, powszechna pod koniec lat 70., może prowadzić do sztywnych, zamrożonych prac, jak u Jean-Claude'a Claeysa . W Teulé obraz jest nieustannie wprawiany w ruch, ożywiany licznymi zmianami i modyfikacjami, którym poddawany jest przez jego autora.
Podczas gdy techniczne ograniczenia L'Écho des Savanes doprowadziły go początkowo do pracy tylko w czerni i bieli , Teulé był wtedy w stanie stopniowo włączać kolor do swojej pracy. Z Bloody Mary może go użyć na całym albumie. Tu znowu kolor nie służy poprawie czytelności, zwiększeniu efektu rzeczywistości, ale służy zwiększaniu odległości, dyskomfortu.
Udręczony realizm obrazów odpowiada na ciągłe i udręczone kwestionowanie rzeczywistości. To przede wszystkim przesłuchanie samego przedstawienia, fikcji i obrazu. Jednak twórczość Teulé nie ogranicza się do pytań metatekstowych: staje się zgorzkniałym portrecistą opresyjnych przedmieść lat 80. Nie waha się odnowić siebie, adaptując Jeana Vautrina do swojej pierwszej ambitnej pracy. jak ze snu z Filles de nuit .
Ta wymagająca praca, wykraczająca poza członkostwo, rodzi również nieporozumienia. Tym samym Wolinski , redaktor naczelny „ Charlie Mensuel” , ocenia komiksy Teulé za „zbyt skomplikowane”.
Nowela
Z Fleur de Tonnerre, a wcześniej Eat it If You Want , Teulé należy do francuskiej szkoły prawdziwej zbrodni , gatunku literackiego, który jest zasadniczo anglosaski.
Życie prywatne
W mieście Jean Teulé jest towarzyszem aktorki filmowej Miou-Miou .
Praca literacka
Komiksy
Czasopisma
- Osiem opowiadań (rysunek) z Jean Rouzaud (scenariusz) w L'Écho des Savanes , Éditions du Fromage , 1978-1979.
- Dwadzieścia jeden opowiadań w L'Écho des Savanes , Éditions du fromage, 1979-1981.
-
Wirus , w L'Écho des Savanes , Éditions du fromage, 1979-1980.
-
Południowe przedmieścia , w L'Écho des Savanes , Éditions du fromage, 1980-1981.
-
Bloody Mary (rysunek), z Jean Vautrin (scenariusz), w L'Écho des Savanes , Éditions du fromage, 1982. Opublikowano tylko sześć pierwszych stron.
- Dziewięć opowiadań (w tym trzy według Jeana Vautrina) w Circus , Glénat , 1983-1986.
-
Dziewczyny w nocy , w cyrku , Glénat, 1984.
-
Site-java (rysunek), z Gourio (scenariusz), w Circus , Glénat, 1985-1986.
- Siedemnaście opowiadań w (CIĄG DALSZY) , Casterman , 1986-1989.
Albumy
-
Virus , Editions du Fromage , 1980.
-
Południowe przedmieścia , Éditions du Fromage , 1981.
-
Bites , edycje Albina Michela , coll. „ L'Echo des Savanes ”, 1982.
-
Bloody Mary (rysunek) z Jean Vautrin (scenariusz), Glénat , 1983 . Nagroda Krwawej Maryi 1984.
-
Kopiuj marzenia , Glénat, 1984.
-
Dziewczyny nocy , Glénat, 1985 .
-
Sita-Java (rysunek), z Gourio (scenariusz), Glénat, 1986 .
-
Gens de France , Casterman , 1988 .
-
Zazou! , Comixland, 1988.
-
Ludzie z innych krajów , Casterman, 1990 .
-
Ludzie z Francji i innych krajów , Ego comme X , 2005 . Kompletna edycja albumów Casterman z 1988 i 1993 roku.
-
Chciałbym się zabić, ale nie mam czasu (scenariusz), z Florence Cestac (rysunek), Dargaud , 2009. Biografia Charliego Schlingo . ( ISBN 978-2-205-06174-1 )
-
Le Montespan (scenariusz), z Philippem Bertrandem (rysunek), Delcourt , 2010. Adaptacja jego powieści o tym samym tytule .
-
Ja, François Villon (scenariusz), z Luigim Critone (rysunek), Delcourt, adaptacja jego powieści o tym samym tytule :
-
Ale gdzie są śniegi z przeszłości? , 2011
-
Witamy wśród nikczemników , 2014
-
Wszystkim wołam dziękuję , 2016
Literatura
- Ekscentrycy "Angielskiej Płyty" , Du May,1989( ISBN 978-2906450370 )
-
Rainbow dla Rimbauda , Julliard , coll. „Warsztat Julliard”,1 st kwiecień 1991, 204 s. ( ISBN 978-2260008408 ). Zaadaptowany do kina przez autora pod tym samym tytułem, w 1996 roku.
-
Wielkanocne Oko , Julliard ,lipiec 1992- trzcina. w Pocket w dniu 03.11.2011 ( ISBN 9782266220095 ) .
- Spacer po zapomnianego ojca , Julliard ,24 sierpnia 1995, 158 pkt. ( ISBN 978-2260010098 )
-
Kochanie , Julliard ,27 sierpnia 1998 r., 242 s. ( ISBN 978-2702824030 ). Przystosowany do kina w 2007 roku przez Christine Carrière pod tym samym nazwiskiem, a do teatru przez Claudine Van Beneden i firmę Nosferatu w 2012 roku.
- Krawędź ramy , Julliard ,23 września 1999, 180 pkt. ( ISBN 978-2260015291 )
-
Długie Zdania , Julliard ,04 stycznia 2001, 198 s. ( ISBN 978-2260015543 ), oparty na pomyśle Jean-Marie Gourio , oparty na prawdziwej historii.
-
Prawa grawitacji , Julliard ,6 stycznia 2003, 144 s. ( ISBN 978-2260015994 ). Zaadaptowana do teatru przez Marca Bruneta w 2010 roku w reżyserii Elizabeth Sender, występowała w 2010 i 2011 na Festival d'Avignon oraz w Manufacture des Abbesses w Paryżu. - trzcina. 2013
- O Verlaine ! , Julliard ,29 stycznia 2004, 21 pkt. ( ISBN 978-2260016328 )
- Ja, François Villon , Julliard ,2 marca 2006, 420 pkt. ( ISBN 978-2260016830 )
-
Sklep samobójców , Julliard ,4 stycznia 2007 r., 162 s. ( ISBN 978-2260017080 ). Zaadaptowany jako film animowany w 2012 roku przez Patrice'a Leconte pod tym samym tytułem .
-
Le Montespan , Julliard ,6 marca 2008, 352 s. ( ISBN 978-2260017233 ). Grand Prix Palatine za powieść historyczną, nagroda Maison de la Presse 2008, Prix de l'Académie Rabelais.
- Zjedz to jeśli chcesz , Julliard ,7 maja 2009, 144 s. ( ISBN 978-2260017721 )
- Charly 9 , Julliard ,10 marca 2011, 240 pkt. ( ISBN 978-2260018247 )
- Kwiat gromu , Julliard ,7 marca 2013 r., 288 s. ( ISBN 978-2260020424 )
-
Heloiso ouch! , Julliard ,5 marca 2015, 352 s. ( ISBN 978-2260022107 )- Nagroda Trop Virilo 2015
- Jak oddech ... , Julliard ,1 st październik 2016, 160 pkt. ( ISBN 978-2260029212 )
- Wejdź do tańca , Paryż, Julliard,1 st lutego 2018, 153 s. ( ISBN 978-2-260-03011-9 )
- Uważaj na Lou! , Julliard ,6 lutego 2019, 176 pkt. ( ISBN 978-2266299985 )
-
Imię Baudelaire! , Redakcja Mialet-Barrault , 7 października 2020, 432 s. ( ISBN 978-2-08-020884-2 ) , [ prezentacja wydawcy ]
Kino
Dyrektor
Aktor
Adaptacje jego prac
W kinie
-
1996 : Tęcza dla Rimbauda , scenariusz i produkcja Jean Teulé, na podstawie powieści o tej samej nazwie .
-
2007 : Kochanie , film Christine Carrière , oparty na powieści o tej samej nazwie .
-
2012 : Le Magasin des samobójstw , film animowany Patrice'a Leconte , oparty na powieści o tej samej nazwie .
- 2013: Arrêtez-moi , francusko - luksemburski thriller napisany i wyreżyserowany przez Jean-Paula Lilienfelda , oparty na powieści Les Lois de la Gravité (2003)
- 2017: Fleur de tonnerre , francusko-belgijski film Stéphanie Pillonca-Kervern , oparty na powieści o tej samej nazwie opublikowanej w 2013 roku.
W Teatrze
- 2010 - 2011: The Laws of Gravity , sztuka oparta na jego tytułowej powieści , zaadaptowana dla teatru przez Marca Bruneta , w reżyserii Élizabeth Sender i wystawiana w 2010 i 2011 na Festival d'Avignon oraz w Manufacture des Abbesses w Paryż.
- 2012 - 2014: Darling , sztuka na podstawie jej tytułowej powieści , adaptacja Claudine Van Beneden, Chantal Péninon i Laurenta Le Bras, Compagnie Nosferatu, kreacja na30 listopada 2012 r.w Yssingeaux ( Haute-Loire ) i w trasie od, dolipiec 2014na Festiwalu w Awinionie ( Vaucluse ).
- 2013 - 2014: Jedz, jeśli chcesz , sztuka na podstawie jego tytułowej powieści , adaptacja teatralna Jean-Christophe Dollé i Clotilde Morgiève, kreacja na festiwalu off d'Avignon 2013; wznowiony w teatrze Tristana Bernarda w Paryżu, od10 stycznia do 30 kwietnia 2014.
- 2016 - 2017: Le Magasin des Suicides , spektakl na podstawie jego powieści, zaadaptowany i wyreżyserowany w teatrze przez Francka Regniera dla Compagnie Nandi. W trasie od 2016 (Festival OFF d'Avignon w 2017 i 2018)
Uwagi i referencje
-
Paul Burel, Zbyt silni Normanowie! , edycje Zachód-Francja,2010, s. 87.
-
Wywiad z Jeanem Teulé, s. 8 , Gala , n O 1227 14 grudnia 2016.
-
Wywiad z François Ruffinem zawarty w numerze 96 Fakira i dostępny w całości na YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=EfhObeSB3U8&t=988s
-
Claude Moliterni i Mircea Arapu, Światowa historia komiksu , wyd. 1989, s. 69
-
Dominique Warfa, Les Cahiers de la comic strip, nr 60, listopad-grudzień 1984, s.64.
-
Mattéo Sallaud, „ BD: na festiwalu w Angoulême nagroda za najlepszy album co roku przybiera na wadze ”, Sud Ouest ,25 stycznia 2019( przeczytaj online )
-
Serge Lureau, Licealne nagrody literackie: kulturowe buliony , SCEREN-CRDP Basse Normandie,2009, s. 86.
-
W tym akapicie: Dominique Warfa, Les Cahiers de la comic strip, numer 60, listopad-grudzień 1984, s.63.
-
„Jean Teulé, raczej dyspozycyjny charakter” , Le Point.fr ,12 maja 2009(dostęp 17 marca 2011 )
-
Pierre Georges, „ Nagroda Trop Virilo 2015 przyznana Sophie Divry i Jean Teulé ” , o Livres Hebdo ,4 listopada 2015 r.(dostęp 4 listopada 2015 )
-
Przedstawienie na stronie internetowej firmy.
Załączniki
Dokumentacja
-
Vincent Amiel " La Przeźroczystość saturée " Cahiers z komiksu , N O 74marzec-kwiecień 1987, s. 24-26.
-
Jean Arrouye " Bites lub samotny przyjemność Teulé ", Bédésup , n os 22-23,15 listopada 1982, s. 46-48 ( ISSN 0224-9588 ).
-
Sylvain Bouyer „ Obsługa Sandwich ” komiksach , n O 74marzec-kwiecień 1987, s. 16-20.
-
Patrick Gaumer , „Teulé Jean” , w Larousse de la BD , Paryż, Larousse,2010, s. 833-834.
-
Claude Ecken , «... Jak dinozaury! » », Bédésup , n os 22-23,15 listopada 1982, s. 42-44 ( ISSN 0224-9588 ).
-
Jean-Pierre Glasser , " Zero lub inactual " Les Cahiers de la Bande Dessine , n o 74,marzec-kwiecień 1987, s. 32-35.
-
Thierry Groensteen " Teulé i kwestia realizmu " Les Cahiers de la Bande Dessine , n o 74,marzec-kwiecień 1987, s. 27-29.
-
Jacques de Pierpont , „ Czarne Suburbs ”, komiksów , n o 74,marzec-kwiecień 1987, s. 30-31.
-
Philippe Sohet „ bestiariusz dziwnych ” Les Cahiers de la Bande Dessine , n o 74,marzec-kwiecień 1987, s. 36-39.
-
Jean Teulé (int. Przez Thierry Groensteen ), " Wywiad z Jean Teulé " Les Cahiers de la komiks , n o 74,marzec-kwiecień 1987, s. 8-15.
-
Katarzyna Saouter Caya " Teulé między normą, a luki " Les Cahiers de komiks , n O 74marzec-kwiecień 1987, s. 20-23.
-
Dominique Warfa " Copy sny " Les Cahiers de komiks , n O 60,listopad-grudzień 1984, s. 63-64.
Linki zewnętrzne