Federalny minister ze specjalnych obowiązków ( Bundesminister für besondere Aufgaben ) jest ministrem bez teki w niemieckiego rządu federalnego . Jest mianowany zgodnie z tą samą procedurą, co inni ministrowie federalni , ale bez przydzielania mu departamentu ministerialnego jako takiego. W gabinecie może być więcej niż jeden, tak jak może nie być żadnego; jest jeden w rządzie Merkel IV , chadecki Helge Braun , dyrektor Kancelarii Federalnej .
Biuro zostało utworzone przez kanclerza Konrada Adenauera, gdy w 1953 r. Powstał jego drugi gabinet . W Republice Weimarskiej byli ministrowie Rzeszy bez teki ( Reichsminister ohne Geschäftsbereich ).
Pierwotnym celem było wzmocnienie więzi między rządem federalnym a partiami większości; Robert Tillmanns zostały nazwane dla CDU , Franz Josef Strauss do CSU , Hermann Schäfer dla FDP i Waldemar Kraft dla BHE .
Franz Josef Strauß w swoich wspomnieniach przywołuje swoje wątpliwości dotyczące funkcji, na którą został powołany po odmowie przyjęcia do teki rodzinnej: „Wydawało mi się, że nadzwyczajna posługa nie ma treści; Minister odpowiedzialny za misje specjalne był dla mnie raczej ministrem bez misji specjalnych. „Miał swoje biura w domu naprzeciw Pałacu Schaumburg , wynajmowanego księżniczce Hohenzollern, która nadal zajmowała pierwsze piętro, a jego zespół składał się z doradcy, sekretarza i kierowcy („ aby zrekompensować w pewien sposób brak atrybucji i aparatura, mój samochód służbowy miał flagę ministerialną ”). „Biorąc pod uwagę obciążenie pracą”, podsumowuje, „to był wspaniały czas. Otrzymałem pełną pensję ministra, nie miałem żadnych szczególnych obowiązków i miałem duży margines manewru. "
W drugiej połowie lat sześćdziesiątych i ponownie w latach dziewięćdziesiątych stało się powszechne, że dyrektor Kancelarii Federalnej otrzymywał ten tytuł. Dyrektor Kancelarii uczestniczy w posiedzeniach gabinetu: jako taki ma jedynie stopień sekretarza stanu i nie może interweniować; jeśli jest także ministrem federalnym, to znaczy członkiem gabinetu, siedzi tam z mocy prawa i dlatego może zabrać głos. Te dwie funkcje są jednak różne, chociaż media mylą je, mówiąc o „Ministrze Kancelarii” ( Kanzleramtsminister ).
Po zjednoczeniu ,3 października 1990niektórzy odchodzący ministrowie byłej Niemieckiej Republiki Demokratycznej dołączyli do gabinetu jako ministrowie federalni ze specjalnymi zadaniami; przebywali tam tylko do końca sesji w styczniu 1991 roku .