Związek Chrześcijańsko-Społeczny w Bawarii (de) Związek Christlich-soziale w Bawarii | |
Oficjalny logotyp. | |
Prezentacja | |
---|---|
Prezydent | Markus Söder |
Fundacja | 8 stycznia 1946 |
Siedzenie | Franz Josef Strauß-Haus Nymphenburger Str. 64 80335 Monachium |
Wiceprezydenci |
Peter Gauweiler Peter Ramsauer Christian Schmidt Barbara Stamm (en) |
Sekretarz generalny | Markus Blume |
Obszar wpływów | Bawaria |
Pozycjonowanie | Środek od prawej do prawej |
Ideologia |
Konserwatyzm Chrześcijańska Demokracja Bawarski Regionalizm |
Przynależność europejska | Europejska Partia Ludowa |
Przynależność międzynarodowa | Międzynarodowa Unia Demokratyczna |
Członkowie | 140 000 (2019) |
Zabarwienie | Niebieski i czarny |
Stronie internetowej | csu.de |
Prezesi grup | |
Bundestag | Volker Kauder |
Parlament Europejski | Manfred Weber ( ŚOI ) |
Reprezentacja | |
Bundestag | 46 / 709 |
Parlament Europejski | 6 / 96 |
Landtag Bawarii | 85 / 205 |
Unia Chrześcijańsko-Społeczna w Bawarii ( ) jest niemiecką partią polityczną o centroprawicy, która działa wyłącznie w Bawarii , podczas gdy jej siostrzana partia, Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna Niemiec (CDU) działa w pozostałej części kraju; współpraca obu partii na poziomie federalnym nosi nazwę CDU/CSU . CSU jest bardziej konserwatywna niż CDU. Na arenie międzynarodowej jest członkiem Europejskiej Partii Ludowej i Międzynarodowej Unii Demokratycznej .
CSU wystawiła kandydatów poza Bawarią w 1957 r. w wyborach w Kraju Saary . Wybrani urzędnicy i sekcja Saary CSU weszli następnie do CDU.
O ile w wyborach regionalnych w 1 st grudniu 1946 miał wielki sukces z 52,3% głosów, CSU zawalił cztery lata później tylko 27,4%, rekordowo niskiego poziomu. Udało jej się jednak pozostać na czele rządu regionalnego, ale została wykluczona z większościowej koalicji po wyborach regionalnych 28 listopada 1954 r. , gdzie zaczęła rosnąć o 38%.
W 1957 odzyskała kontrolę nad władzą wykonawczą dzięki inwestyturze Hannsa Seidela , który utworzył wyłącznie prawicowy rząd z Pan-Niemieckim Blokiem / Ligami Uchodźców i Wypędzonych (GB / BHE) i Partią Liberalno-Demokratyczną (FDP).
W 1961 roku charyzmatyczny federalny minister obrony Franz Josef Strauss objął przewodnictwo w partii. W wyborach regionalnych 25 listopada 1962 r. partia wybrała na swojego lidera ministra spraw wewnętrznych Alfonsa Goppela . Był to wtedy początek niekwestionowanego panowania nad Landtagiem i rządem landu .
Tym samym w wyborach regionalnych 27 października 1974 r. CSU uzyskała najlepszy wynik, zdobywając 62,1% oddanych głosów. Dwa lata później, w wyborach federalnych 3 października 1976 r. , partia osiągnęła symboliczny próg 60% głosów w Kraju lub 10,6% na poziomie federalnym.
Gdy zbliżały się wybory regionalne 15 października 1978 r. , Goppel zdecydował się przekazać Straussowi. Nazywany „bawarskim bykiem”, postrzegany jako ideolog partii, zdobył 58,3% głosów, co doprowadziło do spadku wyników, który nie ustał aż do 1994 roku . Zainwestowany jako minister-prezydent kraju związkowego , został następnie nominowany przez CDU/CSU na kandydata na urząd kanclerza z myślą o wyborach federalnych 5 października 1980 roku . Po raz pierwszy lider chadecji wyłonił się z CSU. Jego skrajnie prawicowa kampania pod hasłem „Wolność czy socjalizm” zakończyła się porażką, a konserwatyści stracili ponad cztery punkty.
Zmarł z powodu zatrzymania krążenia w dniu 3 października 1988 r.. Jej wiceprezes Max Streibl obejmuje stanowisko szefa rządu regionalnego, a szefem ugrupowania w Bundestagu jest Theodor Waigel , przewodniczący ugrupowania CSU w Bundestagu .
Zaangażowany w sprawy finansowe Streibl musi zrezygnować maj 1993. Grupa CSU w Landtagu wybrała go na następcę Edmunda Stoibera , ministra spraw wewnętrznych, byłego dyrektora kancelarii pod Straußem, ze szkodą dla Waigela, który w międzyczasie został federalnym ministrem finansów .
W wyborach regionalnych 25 września 1994 r. partia zadowoliła się 52,8% i 120 deputowanymi na 204. Następnie musimy wrócić do głosowania z 20 listopada 1966 r., aby znaleźć gorszy wynik. Wybrany ponownie w 1998 roku , Stoiber został wybrany w 1999 roku na nowego przewodniczącego partii.
Następnie został mianowany przez CDU/CSU kandydatem na urząd kanclerza w wyborach federalnych 22 września 2002 roku . Dominując u ustępującego kanclerza socjaldemokratów Gerharda Schrödera , został pobity na krawędzi przez socjaldemokratów i poniósł skutki słabego wyniku FDP, a także dobrego wyniku Sojuszu 90 / Les Verts (Grünen). W kolejnym roku, w wyborach regionalnych 21 września 2003 r. , CSU zdobyła aż 60,7% głosów, drugi najlepszy wynik w swojej historii.
Oskarżony o autorytaryzm Edmund Stoiber został zmuszony do rezygnacji9 października 2007 r.. Podczas gdy jego prawa ręka od 1993 r. , Minister Spraw Wewnętrznych Günther Beckstein , zastępuje go w Kancelarii Krajowej, Regionalny Minister Gospodarki Erwin Huber zastępuje go na stanowisku kierownictwa partii, nie bez doświadczenia konkurencji ze strony ministra federalnego. Rolnictwo Horst Seehofer .
Ten nowy tandem okazał się nieskuteczny iw wyborach regionalnych 21 września 2003 r. CSU upadła do 43,4% i straciła większość absolutną. Spadł poniżej progu 3 000 000 głosów, pierwszego od 1966 roku . Huber i Beckstein zrzekają się swoich funkcji, a ich następcą zostaje Seehofer, który również staje na czele czarno-żółtej koalicji z FDP.
Wybory federalne z 27 września 2009 r. potwierdzają utratę poparcia partii na terytorium Bawarii: czy to 6,5% na szczeblu federalnym, czy 42,5% na szczeblu regionalnym, musimy wrócić do wyborów z 14 sierpnia 1949 r., aby znaleźć gorszy wynik. Przez następne cztery lata Seehofer postanowił ożywić partię, przekazując przesłanie prawdy i pokazując wizerunek człowieka uczciwego, prawego i pracowitego . Doprowadziło to do jego reelekcji w plebiscycie z 15 września 2013 r. , w którym partia uzyskała wynik 47,7%.
Zarządzanie kryzysem migracyjnym w Europie (od 2015 r.), podczas którego Angela Merkel zobowiązała się do przyjęcia uchodźców, spowodowało brak zaufania między kanclerz a partią bawarską. Angela Merkel, która od 16 lat nie opuściła żadnego kongresu CSU, nie została zaproszona na ten, który odbył się pod koniec 2016 roku. Nie podważa to jednak sojuszu CDU z CSU, która może nawet powstrzymać powstanie nowego ruchu antyuchodźczego , AfD . 6 lutego 2017sojusz ten potwierdzają także liderzy obu partii w obliczu niemieckich wyborów federalnych w 2017 roku, mimo utrzymujących się różnic między Angelą Merkel i Seehoferem.
16 marca 2018 r. Markus Söder został mianowany ministrem-prezydentem Bawarii przez Landtag 99 głosami na 169 oddanych. Po długiej walce o władzę przejął stanowisko Seehofera, mianowanego trzy dni wcześniej federalnym ministrem spraw wewnętrznych.
Pod koniec wyborów w Bawarii 14 października 2018 r. CSU – z szefem listy Södera – traci bezwzględną większość z najgorszym wynikiem wyborów w Bawarii od 1950 r. Aby móc dalej przewodzić Krajowi, partia musi znaleźć koalicję partnerską. Ostatecznie osiągnięto porozumienie z Wolnymi Wyborcami , co pozwoliło Söderowi zostać ponownie wybrany ministrem-prezydentem 6 listopada, stosunkiem głosów 110 do 89.
Georg Nüßlein, członek CSU, jest zamieszany w sprawę korupcyjną w 2021 roku.
Rok | % | Siedzenia | Ranga | Rząd |
---|---|---|---|---|
Czerwiec 1946 | 58,3 | 109 / 180 | 1 st | Hoegner I |
grudzień 1946 | 52,3 | 104 / 180 | 1 st | Ehard I (1946-1947) , Ehard II (1947-1950) |
1950 | 27,4 | 64 / 180 | 2 nd | Ehard III |
1954 | 38,0 | 83 / 204 | 1 st | Opozycja (1954-1957) , Seidel I (1957-1958) |
1958 | 45,6 | 101 / 204 | 1 st | Seidel II (1958-1960) , Ehard IV (1960-1962) |
1962 | 47,5 | 108 / 204 | 1 st | Goppel I |
1966 | 48,1 | 110 / 204 | 1 st | Goppel II |
1970 | 56,4 | 124 / 204 | 1 st | Goppel III |
1974 | 62,1 | 132 / 204 | 1 st | Goppel IV |
1978 | 59,1 | 129 / 204 | 1 st | Strauss I |
1982 | 58,3 | 133 / 204 | 1 st | Strauss II |
1986 | 55,8 | 128 / 204 | 1 st | Strauss III (1986-1988) , Streibl I (1988-1990) |
1990 | 54,9 | 127 / 204 | 1 st | Streibl II (1990-1993) , Stoiber I (1993-1994) |
1994 | 52,8 | 120 / 204 | 1 st | Stoiber II |
1998 | 52,9 | 123 / 204 | 1 st | Stoiber III |
2003 | 60,7 | 124 / 180 | 1 st | Stoiber IV (2003-2007) , Beckstein (2007-2008) |
2008 | 43,4 | 92 / 187 | 1 st | Seehofer I |
2013 | 47,7 | 101 / 180 | 1 st | Seehofer II (2013-2018) , Söder I (od 2018) |
2018 | 37,3 | 85 / 205 | 1 st | Söder II (od 2018) |
Rok | % | Mandaty | Ranga | Rząd |
---|---|---|---|---|
1949 | 5,8 | 24 / 410 | 4 th | Adenauer I |
1953 | 8,8 | 52 / 487 | 4 th | Adenauera II |
1957 | 10,5 | 55 / 497 | 3 rd | Adenauera III |
1961 | 9,5 | 50 / 496 | 4 th | Adenauer IV (1961-1962) i V (1962-1963) , Erhard I (1963-1965) |
1965 | 9,6 | 49 / 496 | 3 rd | Erhard II (1965-1966) , Kiesinger (1966-1969) |
1969 | 9,4 | 49 / 496 | 3 rd | Sprzeciw |
1972 | 9,6 | 48 / 496 | 3 rd | Sprzeciw |
1976 | 10,6 | 53 / 496 | 3 rd | Sprzeciw |
1980 | 10.3 | 52 / 519 | 4 th | Opozycja (1980-1982) , Kohl I (1982-1983) |
1983 | 10,6 | 53 / 520 | 3 rd | Kohl II |
1987 | 9,8 | 49 / 519 | 3 rd | Kohl III |
1990 | 7,1 | 51 / 662 | 4 th | Kohl IV |
1994 | 7,3 | 50 / 672 | 3 rd | Kohl V |
1998 | 6,8 | 47 / 669 | 3 rd | Sprzeciw |
2002 | 9,0 | 58 / 603 | 3 rd | Sprzeciw |
2005 | 7,4 | 46 / 614 | 6 th | Merkel I |
2009 | 6,5 | 45 / 622 | 6 th | Merkel II |
2013 | 7,4 | 56 / 631 | 5 th | Merkel III |
2017 | 6,2 | 45 / 709 | 7 th | Merkel IV |
Rok | % | Mandaty | Początek listy |
---|---|---|---|
1979 | 10.1 | 8 / 78 | |
1984 | 8,5 | 7 / 78 | |
1989 | 8,2 | 7 / 78 | |
1994 | 6,8 | 8 / 99 | |
1999 | 9,4 | 10 / 99 | |
2004 | 8,0 | 9 / 99 | |
2009 | 7,2 | 8 / 99 | |
2014 | 5,3 | 5 / 96 | Markus Ferber |
2019 | 6,3 | 6 / 96 |