Imię urodzenia | Michaił Juriewicz Lermontow |
---|---|
Narodziny |
15 października 1814 w Moskwie ( Imperium Rosyjskie ) |
Śmierć |
27 lipca 1841 Mount Machouk, niedaleko Piatigorsk ( Imperium Rosyjskie ) |
Podstawowa działalność | Poeta , prozaik , dramaturg |
Język pisania | Rosyjski |
---|---|
Ruch | Romantyzm , realizm |
Gatunki | Poezja , powieść , teatr |
Podstawowe prace
Masquerade (teatr, 1835)
Demon (wiersz, 1841)
Bohater naszych czasów (powieść, 1841)
Michaił Juriewicz Lermontow (po rosyjsku : Михаил Юрьевич Лермонтов ), urodzony 3 października 1814 r. (15 października 1814w kalendarzu gregoriańskim ) w Moskwie i zmarł 15 lipca 1841 r. (27 lipca 1841w kalendarzu gregoriańskim ) w Piatigorsku jest rosyjskim poetą , malarzem , prozaikiem i dramaturgiem , nazywanym często „poetą Kaukazu”.
Akty odwagi przeplatały się ze szkolnymi psikusami . Równie przeciwstawione są wrażenia tych, którzy go spotkali. Bohater naszych czasów i Demon , bohaterowie jego dwóch arcydzieł, to niewątpliwie ci, którzy najlepiej ujawniają, kim był Lermontow: „dzieckiem stulecia”, głęboko romantycznym jak Rosjanin.
Lermontow urodził się w Moskwie w szlacheckiej rodzinie w rządzie Tula , szczycąc się swoim szkockim pochodzeniem (Lermont, Learmount lub Learmonths). Traci matkę, gdy ma zaledwie trzy lata, a ojca, gdy ma siedemnaście lat. To jego babcia Elisabeth Alexeïevna Arsénieff (1773-1845), z domu Stolypine, wychowuje go, trzymając go z dala od ojca, pod groźbą wydziedziczenia. Jego dzieciństwo rozgrywa się we wsi Tarkhany ( rząd Penza ).
Lermontow przeniósł się do Moskwy w 1827 r. Wychowywała go tam babcia według zasad wielkiej rosyjskiej arystokracji. Atmosfera, którą oddycha nastolatek, niewiele różni się od tej, w której dorastał piętnaście lat wcześniej Aleksander Puszkin . Lermontow uczęszcza do Noble Pension (podobnie jak wcześniej Aleksander Gribojedow ), dopóki nie zostanie przez władze zamknięta, uznana za zbyt liberalną. Następnie zapisał się na Uniwersytet Moskiewski w 1831 i 1832 roku. Jego studia zakończyły się nagle, być może z powodu roli, jaką odegrał w pewnych aktach niesubordynacji wobec autorytarnego nauczyciela.
W 1832 roku jego babcia przeniosła się do Sankt Petersburga . Lermontow podąża za nim i wstąpił do szkoły kadetów , do której przybywa Cornet of Hussars of the Guard .
W tym okresie swojego życia skomponował swoje pierwsze wiersze inspirowane Puszkinem i Byronem . Styl poetycki Lermontowa pojawił się jednak szybko. Odzwierciedla to w szczególności zmiana tematów, jak w La Voile , gdzie przywołuje się szczęście osiągnięte w walce. Lermontow rozpoczyna także powieść Wadim (1832-34), w której występuje po stronie uciskanych chłopów i zajmuje się powstaniem Pugaczowa . Ale te lata to zwłaszcza lata wielkich lektur: Puszkin, niekwestionowany mistrz literatury rosyjskiej, ale także Friedrich von Schiller , Byron i Victor Hugo .
Lermontow jest również mocno naznaczony duszną atmosferą panującą w Imperium Rosyjskim od powstania dekabrystów w 1825 r .: kraj jest sparaliżowany politycznie, społecznie i moralnie; szlachta jest skazana na życie niepoważne i próżne. Myśli i uczucia Lermontowa są doskonałym odzwierciedleniem myśli i uczuć ówczesnych studentów: oburzenia na pańszczyznę , nienawiści do despotyzmu i namiętnej tęsknoty za wolnością.
Mieszkający w Carskim Siole młody oficer husarski , Lermontow prowadzi życie towarzyskie dzięki pieniądzom, które mu płaci babcia. Zainspirowała go wierszem dramatu Masquerade or the Masked Ball (1835-1836), potem niedokończoną powieścią Księżniczka Ligovskoï , w której już pojawia się Pietchorine, bohater jego prozatorskiego arcydzieła, bohater naszego czas .
Przełom w życiu Lermontowa następuje, gdy w 1837 roku wyraził konsternację wywołaną ogłoszeniem tragicznej śmierci Puszkina w namiętnym wierszu skierowanym do Mikołaja I er . Śmierć poety potępia dworzan, którzy według Lermontowa sprowokowali pojedynek, w którym stracił życie Puszkin. Te wersety głoszą również, że jeśli Rosja nie ukarze winnych, drugi poeta nie zostanie wydany ... Śmierć poety przyniosła Lermontowowi natychmiastową sławę, a także sympatię wielu przyjaciół Puszkina, takich jak poeta Wasilij Żukowski czy Alexandra Smirnov, dama honorowa cesarzowej.
Mikołaj I er znalazł jednak w przemówieniu więcej zuchwalstwa niż inspiracji, gdyż Lermontow został natychmiast wysłany na Kaukaz jako oficer smoków . W tym regionie, którego górzysty krajobraz i mieszkańcy urzekają go już w dzieciństwie, spędził trochę czasu. Jego poetyckie arcydzieło, Demon , ukształtowało się podczas tego wygnania. Napisał także Pieśń cara Iwana Wasiliewicza i odważnego kupca Kałasznikowa , a także Bojarską Orkę , inspirowaną tradycyjnymi rosyjskimi opowieściami. Wreszcie rozpoczyna swoją wielką prozę Bohater naszych czasów .
Dzięki interwencji babci Lermontow uzyskuje powrót do Petersburga po sześciu miesiącach wygnania. W 1838 i 1839 roku rozkoszował się tam swoją literacką chwałą, pisząc Medytację, która opisuje ucisk całego jego pokolenia. Po raz kolejny atakuje „wielkich światowych bywalców” w Nowym Roku 1840 . Ostatecznie po pojedynku z Ernestem de Barante, synem francuskiego ambasadora, zostaje odesłany z powrotem na Kaukaz, gdzie odważnie walczy. W międzyczasie Lermontow ukończył „Bohater naszych czasów” . Powieść, opublikowana wiosną 1840 roku , odniosła natychmiastowy sukces. Pisarz przedstawia tam tragedię młodości swoich czasów; liberalny i wykształcony, niezadowolony ze stagnacji społeczeństwa, świadomy niemożności powstania jakiejkolwiek rewolty, a zatem uważający życie za daremne. Ta romantyczna praca, pierwsza rosyjska powieść psychologiczna sprawiło, że Lermontow był uważany w Rosji za jednego z twórców realizmu .
W 1841 roku Lermontow uzyskał kolejny dwumiesięczny urlop w Petersburgu, po czym wrócił na Kaukaz, gdzie wkrótce zginął w pojedynku w wieku 26 lat. Byłby u źródła Śmiertelnej walki, która przeciwstawiła mu się z Nikołajem Martynowem wLipiec 1841w pobliżu miasta Piatigorsk na Kaukazie. Okazuje się też, że pojedynkowcy stanęli na krawędzi przepaści, przez co najmniejsze obrażenia kończą się śmiertelnym upadkiem, jak w przypadku walki jeden na jednego opisanej w Bohaterze naszych czasów . Podobnie jak w przypadku Puszkina, okoliczności śmierci Lermontowa są niejasne, co dało początek różnym teoriom, w tym zamachu. Lermontow jest pochowany we wsi Tarkany , gdzie spędził dzieciństwo.
|
|