Królować | Animalia |
---|---|
Gałąź | Chordata |
Sub-embr. | Kręgowce |
Klasa | Mammalia |
Podklasa | Theria |
Infra-class | Eutheria |
Rodziny niższej rangi
Mesonychia lub mésonychiens stanowią klad lub kolejność wyłączania od ssaków mięsożernych o średnich i dużych rozmiarach, o wyglądzie powierzchni zbliżonej do dzisiejszych wilki. Żyli na początku kenozoiku , Dolna paleocen na Dolnym oligocenu , około 63 do 28 Ma (w mln lat temu).
Mesonychia lub Mesonychia to nazwa kladu lub rzędu , czasami nawet uważana za nadrodzinę pod nazwą Mesonychoidea , co pokazuje, że nomenklatura taksonu nie jest jeszcze ustabilizowana. Obejmuje dwie lub trzy rodziny , w tym rodzinę Mesonychidae lub mesonychidae.
Niektórzy taksonomiści wiążą Mesonychian z waleniami, tworząc klad „cetes”. Pojawiły się w dolnym paleocenie , gwałtownie spadły pod koniec eocenu i całkowicie zniknęły, gdy ostatni rodzaj , mongolestes , wyginął w dolnym oligocenie . Mesonychowie prawdopodobnie pochodzili z Azji , gdzie najstarszy z nich, Yangtanglestes , znany jest od dolnego paleocenu . Były również bardzo zróżnicowane w Azji, gdzie występują we wszystkich wielkich faunach paleoceńskich . Biorąc pod uwagę nieobecność lub rzadkość w tych społecznościach zwierząt innych drapieżników, takich jak kreodonty i kondyloartry , istnieją wszelkie powody, by sądzić, że Mesonychowie zdominowali w paleocenie niszę dużych drapieżników w Azji.
Mieli wspólnych przodków z parzystokopytnych ( kopytnych z numerem nawet palców) i waleni ( delfinów i wielorybów ).
Jeden rodzaj, Dissacus , rozprzestrzenił się w Europie i Ameryce Północnej w dolnym paleocenie. Dissacus był drapieżnikiem wielkości szakala, którego skamieniałości znajdują się na całej półkuli północnej, ale pochodzący od niego rodzaj Ankalagon , który żył od dolnego paleocenu do środkowego paleocenu w Nowym Meksyku , był znacznie wyższy od niego, sięgając aż do wielkość niedźwiedzia . Inny rodzaj, Pachyaena , wkroczył do Ameryki Północnej w dolnym eocenie i wyewoluował tam w jeszcze większe gatunki, które nawet przekraczały rozmiar Ankalagon i mogły osiągnąć masę, dla swojego gatunku Pachyaena gigantea , od 130 do 400 kilogramów. Mesonychowie w Ameryce Północnej byli zdecydowanie największymi drapieżnymi ssakami od dolnego paleocenu do połowy eocenu.
Silne podobieństwo Mesonychian do wilków jest tylko powierzchowne. Pierwszy z nich miał u stóp pięć palców u nóg, które niewątpliwie spoczywały na ziemi podczas spaceru (lokomocja podeszwowa ), ale ostatni miał tylko cztery, wszystkie zakończone małymi kopytami i coraz lepiej nadawały się do wyścigów. Podobnie jak inne dobra szparagową artiodactyl kopytnych , Mesonychians ( pachyaena , na przykład) chodził na palcach ( palcochody lokomocji ).
Te „ wilki kopytne ” były prawdopodobnie jedną z najważniejszych grup drapieżników (chociaż mogły być padlinożercami ) w późniejszych ekosystemach paleoceńskich i eoceńskich w Europie (która w tym czasie była archipelagiem), w Azji (wówczas odizolowanym kontynencie) i w Północnej Ameryce. Ich uzębienie składało się z zębów trzonowych zmodyfikowanych do cięcia pionowego, smukłych, przypominających miecze dolnych zębów trzonowych i ostrych zębów przypominających mięsożerne, ale nie homologiczne do dzisiejszych mięsożernych zębów. Zęby trzonowe, ściśnięte w bok i często niezbyt ostre, służyły prawdopodobnie do rozrywania mięsa lub miażdżenia kości. Kwestionuje się, czy wiele gatunków nie żywiło się rybami, a nawet bulwami lub jajami , a większe gatunki uważa się za padlinożerców.
Mesonychowie mają niezwykłe trójkątne zęby trzonowe przypominające walenie (wieloryby i delfiny), zwłaszcza archeocetidae : anatomia ich czaszek jest podobna i mają inne cechy morfologiczne. Z tego powodu paleontolodzy od dawna uważali, że mezonychanie byli bezpośrednimi przodkami waleni, ale odkrycie dobrze zachowanych tylnych kończyn archaicznych waleni, wraz z analizami filogenetycznymi w 2003 i 2005 r., Obecnie wskazuje, że walenie są bliżej spokrewnione z hipopotamami i inne parzystokopytne niż mesonychian, a ten wynik jest zgodny z wieloma badaniami molekularnymi (patrz poniżej).
Mesonychowie od dawna zaliczani byli do kreodontów, ale potem zostali usunięci z tego rzędu i stworzono dla nich własny porządek: Mesonychia („ acréodes ” w najstarszej literaturze), chociaż niektórzy autorzy umieścili je w rzędzie kłykci . W każdym razie podzielono je na trzy rodziny: Mesonychidae , Hapalodectidae i Triisodontidae , które od 2015 roku są powszechnie uważane za parafiletyczne . Prawie wszyscy mezonychowie są na ogół więksi niż większość kreodontów i miakoidów mięsożernych z paleocenu i eocenu.
Większość paleontologów wątpi obecnie w ideę, że wieloryby są potomkami Mesonychian, a zamiast tego sugeruje, że wieloryby pochodzą od anthracothera, półwodnych przodków hipopotamów, lub mają z nimi wspólnego przodka. Jednak inni paleontolodzy kategorycznie utrzymują, że Mesonychianie są przodkami wielorybów i uważają wieloryby, hipopotamy i antrakotery za swoich obecnych potomków. Obecnie uważa się, że mesonychidae wywodzą się od kłykcin (pierwszych zwierząt kopytnych) i należą do nadrzędnej Laurasiatherii .
Podczas gdy inne przodki są rozważane dla waleni (na przykład parzystokopytnych), zwolennicy teorii pochodzenia waleni mezonychowych twierdzą, że przejście od mezonychów do waleni jest łatwe do prześledzenia na podstawie dowodów kopalnych. Mesonychidans były często zwierzętami zamieszkującymi obszary przybrzeżne i polującymi zarówno na lądzie, jak i na płytkich obszarach, więc nietrudno wyobrazić sobie stworzenie żyjące na wybrzeżach, które wyspecjalizowałoby się bardziej i w końcu wróciłby do oceanu. Pośrednie formy waleni, takie jak rodzaje Ambulocetus i Pakicetus, bardzo przypominają mesonychidów z ich w pełni funkcjonalnymi nogami i podobną morfologią zębów. Pakicetus ma podobny wygląd w swoich organach, ale jego głowa bardziej przypomina głowę archaicznych waleni. Ambulocetus jest podobny z wyglądu do Pakicetus , ze stopami przypominającymi płetwy i najprawdopodobniej lepiej poruszał się w wodzie niż na lądzie, podobnie jak dzisiejsza wydra lub foka. Z Ambulocetus łatwo jest prześledzić linię, która prowadzi bezpośrednio do współczesnych waleni: Sinonyx (który żył na suchym lądzie) → Pakicetus (okazjonalny pływak) → Ambulocetus natans (który żył głównie z pływania) → Rodhocetus (tylne nogi zredukowane i przystosowane poruszać się w wodzie) → Basilosaurus (szczątkowe tylne nogi) → Dorudon .