Morze kryzysów
Mare CrisiumGwiazda | Księżyc |
---|---|
Długość | 556 km |
Czworobok | LQ13 ( d ) |
Rodzaj | Morze Księżycowe |
---|
Morze kryzysów , w łacińskiej Mare Crisium , jest owalna księżycowy morski położony w Kryzysowego Zagłębia , na północny wschód od Morza Spokoju ( Mare Tranquillitatis ), na półkuli północnej części widocznej stronie Księżyca , nieco powyżej równika księżycowego i blisko wschodniej krawędzi Księżyca . Ten basen wypełniony bazaltową lawą o średnicy około 563 kilometrów pochodzi z epoki nektariańskiej , a materiał morza pochodzi z górnego Imbrii . Giovanni Riccioli nazwał to „morze” tak zgodnie z czasem meteorologicznym, ponieważ uważał, że odpowiada ono pogodzie na Ziemi.
Jest to najłatwiejsza formacja księżycowa do zauważenia gołym okiem i pierwsze duże morze, które pojawia się na początku każdej lunacji w północno-wschodniej kwadrancie Księżyca, pozostając widoczne gołym okiem z Ziemi przez trzy dni. Po nowiu lub dwa dni po pełni księżyca .
Morze Kryzysów ma średnicę 570 kilometrów z północy na południe i 620 kilometrów ze wschodu na zachód (owalne, z perspektywy wydaje się okrągłe), na powierzchni 176 000 kilometrów kwadratowych. Meteoryt tworzyły basenu uderzenia (kryzys Basin) 740 km na południowy średnicy 3,85 miliarda lat temu, podczas Nectarian na pochodzenie z krateru uderzeniowego (Morza kryzysów charakteryzuje się osiadania ) i kilka koncentrycznych obudów tworzących pierścieniowe grzbiety (jasno widoczne na poziomie krateru Cleomedes i położonych na dużych wysokościach jezior Mare Undarum i Mare Spumans ). Te mury obronne o wysokości od 2 do 3 km, które mogą podążać za sobą do około 1000 km od centrum, są uzupełnione falami ogólnie zorientowanymi północ-południe w środku morza, które "prawdopodobnie odzwierciedlają zjawiska tektoniczne" płytkiego pochodzenia. (zginanie na poziomie nawierzchni bazaltowej po jej ułożeniu) ” . Jej dno jest bardzo płaskie z pierścieniami z zagiętymi grzbietami na obwodzie. Kilka kraterów duchów (kratery w większości zakopane pod złożami innych materiałów) znajduje się na południu.
Podczas krzepnięcia bazaltowej równiny w morzu pojawiły się koncentryczne zmarszczki będące śladami dawnych trzęsień księżyca. Te grzbiety są zorientowane północ-południe. Zachodnią krawędź wyznaczają cyple Olivium i Lavinium, oddzielone doliną o szerokości około 10 km, którą przecina niewielkie wzniesienie. Plik23 lipca 1953, astronom amator John O'Neill sądzi, że obserwuje gigantyczny naturalny most o długości 19 km . Ta obserwacja zamienia się w sprawę „mostu O'Neila”, kiedy astronom Hugh Percy Wilkins , dyrektor Sekcji Księżycowej Brytyjskiego Towarzystwa Astronomicznego, potwierdza tę interpretację, podczas gdy w rzeczywistości jest to tylko gra cieni.
Na tym morzu znajdują się trzy godne uwagi kratery: Yerkes (en) , Picard (en) i Peirce (en), podczas gdy południowo-wschodni region zajmuje Promontorium Agarum (nazwa pochodzi od przylądka na Morzu Azowskim ), który wygląda jak peleryna który wznosi się na ponad 4 kilometry wysokości. Na północny wschód od niej znajduje się małe morze zwane Mare Anguis .
Zgodnie z libracją Księżyca, Mare Crisium może zostać zredukowane, podobnie jak jego sąsiedzi jeszcze bliżej wschodniej kończyny księżycowej, Mare Marginis i Mare Smythii, które mogą całkowicie zniknąć z pola widzenia.
Na tym morzu wylądowało kilka rosyjskich sond kosmicznych, na którym rozbija się
Luna 1521 lipca 1969(szczątki pozostają na górze graniczącej z tym morzem), dzień po tym, jak księżycowy moduł Apollo 11 „Eagle” z powodzeniem wylądował na pobliskim Morzu Spokoju, a Neil Armstrong i Buzz Aldrin nadepnęli na niego. Rosjanie przegapili swoje ostatnie stanowisko w wyścigu o Księżyc , ale Luna 15 to „ważny krok w międzynarodowej współpracy: jej plany lotu zostały wcześniej ujawnione, aby uniknąć kolizji z Apollo 11” .
Luna 23 wylądowała tam w listopadzie 1974 roku, ale lądowanie na Księżycu prawdopodobnie miało miejsce na kamieniu, tak że sonda przewróciła się i nie mogła przynieść próbek księżycowej gleby . Tam też ląduje Luna 2418 sierpnia 1976i przynieś próbki z powrotem na Ziemię. Pozostaje ostatnią sondą, która wylądowała na Księżycu w kontrolowany sposób przez długi czas (prawie 4 lata po ostatniej misji ludzi, Apollo 17 ), przed udanym lądowaniem chińskiej sondy Chang'e 3 na14 grudnia 2013.
Cypel Agarum, Harker dorsa (en) i krater Condorcet na południe od Morza Kryzysowego.
Lokalizacja Morza Kryzysowego.