Widoczna powierzchnia Księżyca jest półkula z Księżyca , która jest stale zwrócona w kierunku Ziemi , druga strona jest nazywany „daleko strona Księżyca ”. Dzieje się tak, ponieważ tylko jedna strona Księżyca jest widoczna z Ziemi, ponieważ Księżyc ma okres obrotu równy okresowi jego obrotu (27,3217 dni), zjawisko zwane rotacją synchroniczną lub blokowaniem rezonansu.
Księżyc jest oświetlany bezpośrednio światłem Słońca, to dyfuzja tego światła zgodnie z kątami utworzonymi przez zmianę położenia Słońca, Ziemi i Księżyca powoduje fazy księżycowe . Nieoświetloną część, kilka dni po nowiu, można jednak słabo obserwować dzięki popielatemu światłu, które jest projekcją na księżycową powierzchnię światła słonecznego rozproszonego przez Ziemię.
Wreszcie libracja , zjawisko spowodowane oscylacjami osi obrotu Księżyca, pozwala zobaczyć do 10% ukrytej powierzchni Księżyca.
Widoczna powierzchnia Księżyca jest pokryta dużymi ciemnymi obszarami. Wczesne astronomowie odwzorowane te obszary w XVII -tego wieku (w tym Giovanni Riccioli i Francesco Grimaldi ) uważało, że były oceany. Chociaż brak tych „oceanów” na Księżycu został później wykazany, termin „ Mare ” (morze) jest nadal używany.
Natomiast jaśniejsze regiony to „terrae” (ziemie), częściej określane jako obszary górskie.
Zaproponowana powyżej ilustracja widocznej powierzchni Księżyca została przedstawiona z uwzględnieniem rygoru stosowanego w kartografii , to znaczy z biegunem północnym na górze i zachodem po lewej stronie. Astronomowie zazwyczaj używają map z południem na górze, co odpowiada temu, co obserwujemy przez teleskop, ponieważ obraz zwracany przez lustro jest odwrócony.
Zwróć uwagę, że wschód i zachód Księżyca są tam, gdzie spodziewalibyśmy się ich, gdybyśmy byli na księżycowej ziemi, ale ponieważ jesteśmy na Ziemi, widzimy Księżyc na niebie, więc orientacja wschód-zachód jest po prostu odwrócona. Używając współrzędnych księżycowych, należy zatem wspomnieć o zastosowanym układzie: współrzędne geograficzne ( selenograficzne ) lub współrzędne astronomiczne .
Orientacja Księżyca widziana na niebie lub na horyzoncie zależy od szerokości geograficznej obserwacji na Ziemi. Można wziąć pod uwagę kilka specjalnych przypadków:
