Maxime Lefebvre

Maxime Lefebvre Biografia
Narodziny 28 września 1967
Croix
Narodowość Francuski
Trening Paris School of Business Studies
National School of Administration (1992-1994)
Czynność Dyplomata

Maxime Lefebvre , urodzony dnia28 września 1967, To dyplomata , doktor w zakresie nauk politycznych , profesor Institut d'Etudes Politiques de Paris oraz na ESCP Europie i opublikował kilka książek o stosunkach międzynarodowych i europejskich geopolityki .

Trening

Po ukończeniu szkoły podstawowej i średniej w Tourcoing (Nord) oraz przygotowaniu do HEC w Paryżu (Ipesup-Prepasup), Maxime Lefebvre ukończył École des Hautes Etudes Commerciales de Paris (1989), a następnie Sciences Po Paris (1990) i uzyskał tytuł magistra Doktorat z historii na Uniwersytecie Sorbonne Paris IV (1990).

Po odbyciu służby wojskowej w marynarce wojennej jako kandydat na oficera podchorążego (sekcja tłumaczeń i przekazów) w 1991 r. Ukończył Krajową Szkołę Administracji w 1994 r. (Promocja Saint-Exupéry).

W 2012 roku obronił pracę doktorską z nauk politycznych na Uniwersytecie Panthéon-Assas pod kierunkiem Serge Sur o Unii Europejskiej: federacji państw narodowych między narodowymi preferencjami, grami o władzę i współpracą instytucjonalną (opublikowaną i dostosowaną w 2013 r. W forma eseju Konstrukcja Europy i przyszłość narodów ). Otrzymał przy tej okazji bardzo honorowe wyróżnienie z gratulacjami jury (w skład którego weszli: Michel Foucher , Christian Lequesne , Vivien A. Schmidt  (en) i Serge Sur)

Kariera dyplomatyczna

Dołączył do Ministerstwa Spraw Zagranicznych w 1994 roku, Maxime Lefebvre był doradca techniczny do gabinetu Hubert Védrine , Ministra Spraw Zagranicznych , między 1997 i 2000 roku stacjonował w ambasadzie Francji w Berlinie i na stałe przedstawicielstwo w Unii Europejskiej . Był również odpowiedzialny za sprawy europejskie we Francuskim Instytucie Stosunków Międzynarodowych (2002-2004), dyrektor stosunków międzynarodowych w Krajowej Szkole Administracji (2010-2012) oraz zastępca dyrektora ds. Prognoz w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (2012-2013). ).

W 2013 roku został mianowany ambasadorem, stałym przedstawicielem przy Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie w Wiedniu . Następnie zostaje ambasadorem z misją u Jeana-Marca Ayraulta , byłego premiera, który odpowiada wraz z Annegret Kramp-Karrenbauer , minister-prezydent Saary, za przygotowanie raportu promującego integrację w naszych społeczeństwach, raport przedstawiony Radzie Francusko-Niemieckiej ministrów Metz w sprawie7 kwietnia 2016 r. W 2017 r. Został ambasadorem ds. Komisji międzyrządowych, współpracy i spraw granicznych, stanowisko opuścił w 2018 r., Aby odpowiadać za foresight w dyrekcji Unii Europejskiej w Quai d'Orsay.

W swojej karierze Maxime Lefebvre zajmował się w szczególności kwestiami strategicznymi, stosunkami z Rosją i stosunkami francusko-niemieckimi. Był zaangażowany w zarządzanie trzema głównymi kryzysami w Europie Wschodniej: kryzysem w Kosowie (1998-1999), po którym był doradcą gabinetu Huberta Védrine'a; wojna w Gruzji (2008), podczas której przewodniczył grupie Europy Wschodniej i Azji Środkowej Rady Unii Europejskiej w Brukseli z okazji francuskiej prezydencji w UE; oraz kryzys ukraiński, podczas którego był ambasadorem przy OBWE (2014).

Działalność naukowa

Maxime Lefebvre opublikował wiele książek i artykułów na temat stosunków międzynarodowych i zagadnień europejskich, w szczególności podręcznik stosunków międzynarodowych, który jest punktem odniesienia dla przygotowań do konkursów administracyjnych.

Jest członkiem rady redakcyjnej International and Strategic Review of the Institute of International and Strategic Relations , kierowanego przez Pascala Bonifacego , oraz współodpowiedzialny wraz z Frédéricem Bozo za sekcję „Polityka zagraniczna Francji” we francuskim Dyrektorium Międzynarodowym. relacje .

Zobowiązania

Maxime Lefebvre był członkiem Partii Socjalistycznej . W 2017 roku współpracował z zespołem kampanii Emmanuela Macrona .

Jest jedną z postaci zasiadających w trzeciej szkole Ruchu Europejskiego .

https://mouvement-europeen.eu/wp-content/uploads/2019/07/ME-F-ListePersonnalite%CC%81s3e%CC%80meColle%CC%80ge_-juin-2019.pdf

[ref. niezbędny]

Pracuje

Uwagi i odniesienia

  1. „  Maxime LEFEBVRE - Diploweb.com  ” , na www.diploweb.com (dostęp: 16 listopada 2017 )
  2. "  LEFEBVRE Maxime | The rendezvous of history  ” , na www.rdv-histoire.com (dostęp: 16 listopada 2017 )
  3. „  Maxime LEFEBVRE - Personal file - Nonfiction  ” , na www.nonfiction.fr (dostęp: 16 listopada 2017 )
  4. „  Wywiad z Maxime LEFEBVRE, dyplomatą i profesorem w Sciences Po  ”, EurAsia Prospective ,30 maja 2016 r( czytaj online , sprawdzono 16 listopada 2017 r. )
  5. Maxime Lefebvre , „  Unia Europejska: federacja państw narodowych między preferencjami narodowymi, grami o władzę i współpracą instytucjonalną  ” , Paryż 2,18 lutego 2012(dostęp 30 maja 2019 )
  6. „  docassas.u-paris2.fr  ”
  7. https://www.legifrance.gouv.fr/affichTexte.do?cidTexte=JORFTEXT000027886984
  8. https://www.diplomatie.gouv.fr/IMG/pdf/rapport_final_francais_cle0db551.pdf
  9. https://jorfsearch.steinertriples.fr/name/Maxime%20Lefèbvre
  10. „  The Law and Power Game  ” , na www.puf.com (dostęp 15 czerwca 2020 )
  11. Thucydide Centre , „  French Directory of International Relations  ” , na www.afri-ct.org (dostęp 15 czerwca 2020 )
  12. „  Yves Doutriaux  ” , w Babelio (dostęp 30 maja 2019 )

Linki zewnętrzne