Narodziny |
7 marca 1868 Hrabstwo Roscommon |
---|---|
Śmierć |
24 lipca 1940(w wieku 72 lat) Portobello |
Pogrzeb | Cmentarz Mount Jerome |
Narodowość | irlandzki |
Trening |
Alexandra College ( w ) (1882-1886) Royal University of Ireland ( Master of Arts ) (1886-1890) |
Zajęcia | Lingwista , tłumacz |
Pracował dla | Methodist College Belfast (1891-1894) , Alexandra College ( w ) (1895-1906) |
---|
Maud Joynt (7 marca 1868 - 24 lipca 1940) jest irlandzkim celtyckim lingwistą i uczonym.
Maud Joynt urodziła się dnia 7 marca 1868w Woodberry House w hrabstwie Roscommon . Jest córką Christophera Joynta, brygady chirurga armii Bombaju i Lily Anny Joynt (z domu Holton). Jest drugą córką rodziny wśród sześciu synów i czterech córek. Część swojego dzieciństwa spędziła w Indiach , a niektóre źródła podają nawet, że się tam urodziła. W wieku pięciu lat Joynt nauczył się od swojego ojca niewielkiej ilości greki. Uczęszczała do prywatnej szkoły w Bray w hrabstwie Wicklow w 1881, a następnie do Alexandra College od 1882. Zdobyła pierwsze miejsce w dwóch klasach egzaminów pośrednich z lat 1883-1884. W 1886 r. Joynt wstąpiła na Królewski Uniwersytet Irlandii , który ukończyła z wyróżnieniem w dziedzinie literatury współczesnej, uzyskując tytuł Bachelor of Arts w 1889 r., A następnie tytuł Master of Arts w 1890 r.
Po okresie nauczania w Jersey Ladies „College w St. Helier , Joynt był jednym z dwóch guwernantki , którzy pomagali pierwsza dyrektorka MacArthur Hall Girls” Residence przy Methodist College Belfast , Elizabeth C. Shillington, w 1891 Ona również uczy niemieckiego chwilę pracuję tam. Opuściła to stanowisko w 1894 roku, aby kontynuować studia w Paryżu , Florencji i Heidelbergu . Po powrocie uzyskała posadę nauczyciela literatury niemieckiej i angielskiej w Alexandra College wGrudzień 1895. W tym czasie prowadziła również zajęcia dla studentów Royal University of Ireland w Loreto Hall i Dominican College. W czasie studiów w Alexandra College Joynt była aktywnym członkiem wielu stowarzyszeń, w tym Towarzystwa Literackiego i Związku Studentów. Opuściła Alexandra College w 1906 roku, kiedy została mianowana asystentem egzaminatora języka angielskiego w Radzie Gimnazjum.
Uczęszczając do School of Irish Learning w 1906 i 1907 roku, Joynt zainteresował się odrodzeniem języka irlandzkiego . Tam uczyła się starożytnego i średnio-irlandzkiego, paleografii i języka walijskiego . W latach 1907–1908 zapisała się na kurs studiów celtyckich prowadzony przez Kuno Meyera na Uniwersytecie w Liverpoolu . WStyczeń 1909, Joynt zostaje powołany wraz z Mary E. Byrne na asystentów roboczych w Dictionary of Ancient Irish w Royal Academy of Ireland . W 1932 roku Joynt i Eleanor Knott zorganizowali drugą broszurę (litera E). Nadal organizowała dokumenty M (1939), NOP (1941) i R (1944) oraz współpracowała z innymi nad S (1953).
W 1911 r. Jako niepełnosprawność wymieniła „pozbawiony wolności” i chociaż jej brat był pastorem metodystów, spis ludności jako jej religię wymieniał „bez kościoła”. Rachmistrz próbował „poprawić” niektóre jej szczegóły, chociaż wskazała, że mówi po angielsku i skromnie „trochę po irlandzku”, pracując nad Słownikiem irlandzkim .
Redagowała dwa tomy w średniowiecznej i współczesnej serii irlandzkiej : Tromdámh Gùaire (1932) i Feis Tighe Chonáin (1936). Publikowała także w następujących czasopismach: Alexandra College Magazine , Celtica , Revue Celtique , Ériu i New Ireland Review . Była współautorką książek Kuno Meyer Różne, wydanych w 1912 roku przez Osborna Bergina i Carla Marstrandera.
Joynt był zaangażowany w Irlandzką Ligę Franczyzową Kobiet i Irlandzką Unię Postępowych Kobiet . Od 1902 r. Joynt był aktywnym członkiem zarządu Stowarzyszenia Kobiet Absolwentów i Kandydatów , organizacji zajmującej się prawami kobiet w szkolnictwie wyższym. Pełniła funkcję sekretarza honorowego od 1907 do 1913 roku. Zrezygnowała w 1913 roku z powodu własnego obciążenia pracą i w tym samym roku grupa rozwiązała się. Joynt została przyjęta do Gorsedd z Eisteddfod za jej wkład w stypendium celtyckie. Otrzymała tytuł doktora literatury na National University of Ireland w 1937 roku za jej badania naukowe i rzecznictwo kobiet w edukacji uniwersyteckiej. Joynt był orędownikiem renesansu irlandzkiej literatury literackiej i wczesnym uczestnikiem konferencji Abbey Theatre i Irish Literary Society.
W ciągu swojego życia Joynt została wegetarianką , buddystką i feministką . Joynt straciła słuch z wiekiem, ale kontynuowała naukę aż do śmierci. Większość dorosłego życia spędziła w Ranelagh i Rathmines . Jego ostatnim adresem był 69 St Stephen's Green . Joynt umarł dalej24 lipca 1940, w domu opieki w Portobello . Została pochowana na cmentarzu Mount Jerome.