Masyw Canigou


Masyw Canigou Masyw Canigó
Mapa lokalizacji reliefu departamentu Pyrénées-Orientales.jpg Masyw Canigou Masyw Canigou Vallespir Konflikt Cady (rzeka) Aspres Aspres
Lokalizacja na mapie Pirenejów Wschodnich
Geografia
Wysokość 2784  m , Pic du Canigou
Masywny Pireneje
Administracja
Kraj Francja
Region Oksytania
Departament Pireneje Wschodnie
Geologia
Skały Mikaszyści , ortognejsy i granity

Canigou masywu (czasami pisane według katalońskiego ortografii  : Canigó ) to masyw w tym francuski Pirenejach znajduje się w departamencie Pireneje Wschodnie . Kończy się na wysokości 2784 metrów ze szczytem Canigou .

Masyw Canigou jest największym masywem Pirenejów położonym najbliżej Morza Śródziemnego . Widoczne ze wszystkich Katalonii , a czasem nawet z Marsylii pomimo zakrzywienia powierzchni Ziemi, nakładające obecność sprawia, że symbol katalońskiego i aż do XIX th  century doprowadziło do uwierzyć, że to było punktem kulminacyjnym Pirenejów. Oddziela dwa historyczne katalońskie regiony Conflent (dolina Têt ) i Vallespir (dolina Tech ), których wschodnie podgórze tworzy naturalny region Aspres .

Jego boki są zamieszkane od czasów prehistorycznych. Pasterstwo , eksploatacja kopalń (zwłaszcza żelaza , obecnie opuszczony) i hydroterapii są starożytne działalność populacji Canigou.

Różnorodność krajobrazów, stosunkowo łatwy dojazd, miejsca kulturowe i łagodny klimat sprawiają, że jest to popularny region turystyczny dla pieszych i rowerzystów . Ułożonych jest wiele ścieżek. Odlipiec 2012strona uzyskała oficjalną etykietę Grand Site de France .

Toponimia

Formy nazwy

Pierwsza znana forma nazwy pojawia się w 949 roku wraz z Montis Canigonis . Następnie znaleźć również w X XX  wieku Monte Canigone , Chanigono i Canigonis i XI -tego  wieku Monte Kanigonis i Kanigoni . Współczesna forma nadal używana w języku katalońskim pojawia się w 1300 roku  : Canigó . Wymowa francuska transkrybowana w formie Canigou pochodzi od katalońskiego roussillonnais , którego cechą charakterystyczną jest wymowa toniki zamkniętej o ( ó ) jak a lub ( ú ) lub w znormalizowanym katalońskim Canigú zamiast Canigó .

13 lipca 2012, Ministerstwo Ekologii, Zrównoważonego Rozwoju i Energii określa teren jako „  Grand Site de France  ” pod nazwą masywu Canigó , argumentując, że jest to „święta góra kraju katalońskiego” według katalońskiego pisma.

Etymologia

Nie znana forma nazwy przed X XX  wieku, możemy tylko przyjąć założenia co do jego pochodzenia. Jednak jeden z nich wydaje się bardziej prawdopodobny. Nazwa Canigou jest niewątpliwie związkiem tautologicznym opartym na przedindoeuropejskim rdzeniu kar lub kan powtórzonym w celu uzyskania kankan . Kan za pierwszy element przyjął znaczenie skalistego szczytu, a za drugi poprzez późniejszą formę i odniósł się do greckiego konosu znaczenie szczytu do klina . Ewolucja w kierunku kanikone doprowadziłaby do powstania Canigó poprzez osłabienie interwokalnego c i wreszcie upadek n na końcu nazwy, powodujący zaakcentowane o .

Wśród innych wyjaśnień są różne pochodzenie językowe. Chociaż nie zawsze niemożliwe, wydają się jednak mało prawdopodobne, zwłaszcza przez prosty fakt, że tak imponująca góra jak Canigou została nazwana z pewnością na długo przed przybyciem Rzymian . Łacińskie pochodzenie nazwy może skutkować kilkoma wyjaśnieniami. Cani („pies”), po którym następuje jugum, oznaczałby wierzchołek w kształcie psiego kła. Canum („biały”), a następnie jugum („szczyt”) oznaczałoby śnieżny szczyt. Niestety w języku katalońskim jugum zwykle zamienia się w jou, a nie w gou . Mogliśmy również mieć canum, po którym następuje conus („stożek”), aby wyznaczyć pokryty śniegiem szczyt stożkowy. Jednak jest bardzo mało prawdopodobne, aby powolny u canum zamienił się w i . Nierzadko szczyty przyjmują nazwiska osób, jak np. szczyt Bugarach . Mogliśmy zatem zobaczyć germańskie imię osobiste, Canico , w porównaniu z tym znalezionym w średniowieczu w Enneco . Canico pochodziłoby od osobistego imienia Cani i oznaczającego przydatne , po którym następuje zdrobnienie -k . Mielibyśmy wtedy miał majątek Canico w pobliżu Casteil , gdzie w rzeczywistości, opactwo Saint-Martin du Canigou został zbudowany . Przejście z Canico do Canicone dałoby w końcu Canigó , podobnie jak sprawdzone przykłady , takie jak Ascahrone , który dał Escaró niedaleko Conflent .

Geografia

Sytuacja

Masyw Canigou znajduje się we wschodniej części Pirenejów, w departamencie Pyrénées-Orientales , na dalekim południu Francji. Jest to masyw Pirenejów położony najbliżej Morza Śródziemnego , co daje mu pozycję dominującą, widoczną z większości historycznej Katalonii ( ogólność Katalonii w Hiszpanii i francuskiego departamentu Pirenejów Wschodnich) oraz z morza.

Masyw Canigou jest ograniczony od zachodu Pla Guillem i doliną Cady , od północy doliną Têt , od wschodu doliną Roussillon, a od południa doliną Tech . Dolina Têt nazywa się Conflent , od Tech Vallespir . Wschodnie pogórze masywu tworzy Aspres .

W latach 30. droga z Conflent do Canigou została opisana przez przewodnik Michelin jako "najbardziej malownicza ze wszystkich Pirenejów".

Topografia

Jeśli ze względu na swoją wysokość (2783,66  m ) Canigou nie jest zdecydowanie ( Vignemale  : 3298  m , Aneto  : 3404  m ) najwyższym szczytem Pirenejów, to z pewnością jest to ten, który nakłada największą bezpośrednią różnicę poziomów między równiną ( Vinça  : 250  m ) a głównym szczytem, ​​czyli ponad 2500  m na odcinku dziesięciu kilometrów w linii prostej.

Masyw Canigou to góra we Francji, która prezentuje najlepsze przykłady uwarstwienia stref roślinności: u podnóża, agawy i drzew pomarańczowych  ; na górze rośliny alpejskie (na górze nie wapienne, bez szarotki).

Główne możliwe do zidentyfikowania szczyty równiny Roussillon, z zachodu na wschód:

Wierzchołki drugorzędne:

Pogoda

Klimat na równinach jest typowo śródziemnomorski, ale wraz z wysokością ulega szybkiemu pogorszeniu, by w pobliżu szczytów przejść w alpejski . Na równinach jest dużo słońca, zwłaszcza w Conflent , Vallespir jest bardziej wilgotny. Opady wzrastają wraz z wysokością, osiągając maksimum między 1600 a 2200  m .

Względna suchość klimatu nie powinna maskować intensywności opadów jesiennych, choć wyjątkowych, jak katastrofalne powodzie z października 1940 roku .

Flora i fauna

Historia

Miejsca i zabytki

Zajęcia

Wędrówki

Członek sieci „  Grands Sites de France  ” od 1999 r. Święta góra „  Francuskich Katalończyków  ” otrzymuje etykietę wkwiecień 2012pod jego katalońskiej nazwy z Canigó . Jest częścią Regionalnego Parku Przyrody Pirenejów Katalońskich. Trzy szlaki turystyczne wspinają się na szczyt Canigou (2784 m): z Cortalets przez szczyt Joffre w dwie godziny i bez trudności; przy grzebieniu Barbé i zawrotnych schodach, przez komin Canigou ( 2  godz.  20 ); i przy kominie południowego skrzydła jadąc GR 10 (4 godz.).

Masyw Canigou jest mekką pirenejów i jest poprzecinany siecią szlaków turystycznych , szlaków do jazdy konnej i kolarstwa górskiego , a także zestaw domków i schronisk górskich do uprawiania turystyki pieszej w górach.

Masyw Canigou przecinają dwa długodystansowe szlaki turystyczne :

Ścieżka Piemont pirenejski (lub el cami del peu de la Coste ) jest wtórna Trasa pielgrzymki Saint-Jacques-de Compostela i przecina masyw przeprowadzoną Zakon Serrabone , do opactwa Saint-Michel de Cuxa , Taurinya i Casteil, aby dotrzeć do opactwa Saint-Martin du Canigou . Z tego opactwa schodzi do klasztoru Sainte Marie w Corneilla-de-Conflent , a następnie dalej do Villefranche-de-Conflent w dolinie Têt .

Ochrona środowiska

Masyw jest w dużej mierze chronionym rezerwatem sieci Natura 2000 z trzema rezerwatami przyrody  : Py , Mantet i Prats-de-Mollo-la-Preste .

W kulturze

Uwagi i referencje

  1. Źródło: Géoportail z mapą IGN w skali 1: 25000
  2. Masyw Canigó staje się „Grand Site de France” , Ministerstwo Ekologii, Zrównoważonego Rozwoju i Energii, 16 lipca 2012
  3. "  Masyw Canigó staje się Grand Site de France  " , Ministerstwo Ekologii, Zrównoważonego Rozwoju i Energii,13 lipca 2012.
  4. Lluís Basseda , Historyczna toponimia północnej Katalonii , t.  1, Prades, Revista Terra Nostra,1990, 796  s.
  5. (ca + fr) Christian Camps i Renat Botet , Diccionari nord català: Francès-Català normatiu , Canet-en-Roussillon, Éditions Trabucaire ,2013, 400  pkt. ( ISBN  978-2-84974-151-1 , informacja BNF n O  FRBNF43582443 )
  6. Masywy Canigou i Puigmal w Atlasie krajobrazów Langwedocji-Roussillon.
  7. Fabricio Cardenas, Eloge du Roussillon, 25 marca 1933 , 7 lutego 2014
  8. Christian Goutorbe, Pireneje. Le Canigou sklasyfikował „Grand Site de France” , La Dépêche du Midi , 26 marca 2012 r.
  9. Droga św. Jakuba de Compostela w kraju katalońskim
  10. Sieć Natura 2000 — Masyw Canigou
  11. Fabricio Cardenas, „  Adolphe Thiers w zachwycie Canigou w 1822  ” , na Vieux papier des Pyrénées-Orientales ,14 grudnia 2014(dostęp 27 grudnia 2016 )
  12. Fabricio Cardenas, „  Wizja Canigou w 1842 roku  ” , o starych papierach z Pirenejów Wschodnich ,8 listopada 2015(dostęp 27 grudnia 2016 )
  13. Fabricio Cárdenas, 66 opowiadań z Kraju Katalońskiego , Perpignan, Ultima Necat , coll.  "Stare papiery",2014, 141  s. ( ISBN  978-2-36771-006-8 , informacja BNF n O  FRBNF43886275 )( przeczytaj online )

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne