Martin Djetou

Martin Djetou
Obraz poglądowy artykułu Martin Djetou
Martin Djetou w RCS, trener poniżej 16 roku życia
Obecna sytuacja
Zespół RC Strasbourg (trener młodzieży)
Biografia
Nazwisko Martin Okelo Djetou
Narodowość Francuski
Narodziny 15 grudnia 1974
Lokalizacja Abidżan ( Wybrzeże Kości Słoniowej )
Skaleczenie 1,80  m (5 '  11 " ),
Okres profesjonalny. 1992 - 2006
Poczta Obrońca / Pomocnik
Ścieżka zawodowa 1
Lata Klub 0M.0 ( B. )
1992 - 1996 RC Strasburg 102 0(1)
1996 - 2001 AS Monako 170 0(3)
2001 - 2004 Parma FC 037 0(2)
2002 - 2004 → Fulham 066 0(1)
2004 - 2005 OGC Nicea 006 0(0)
2005 Bolton Wędrowcy 005 0(0)
2005 - 2006 FC Istres 010 0(1)
Wybór reprezentacji narodowej 2
Lata Zespół 0M.0 ( B. )
1994 - 1996 Francja ma nadzieję 016 0(0)
1996 - 2000 Francja 006 0(0)
1 Oficjalne zawody krajowe i międzynarodowe.
2 oficjalne mecze (w tym mecze towarzyskie zatwierdzone przez FIFA).

Martin Djetou urodził się w dniu15 grudnia 1974w Abidżanie na Wybrzeżu Kości Słoniowej , jest francuski międzynarodowy piłkarz , grający na pozycji obrońcy lub pomocnika .

Po grał jako środkowy obrońca i defensywny pomocnik, Djetou wygrał francuski mistrzostwo dwukrotnie z AS Monaco w 1997 i 2000 roku .

Biografia

Urodzony na Wybrzeżu Kości Słoniowej Martin Djetou zadebiutował w pierwszej lidze w alzackim klubie Racing Club de Strasbourg w 1992 roku, w wieku 18 lat. W ciągu czterech sezonów rozegrał 84 mecze i strzelił gola. Występy zawodnika zostały zauważone do tego stopnia, że ​​młody Djetou został powołany na Igrzyska Olimpijskie w Atlancie w 1996 roku wraz z Patrickiem Vieirą , Claude Makelele i Sylvainem Wiltordem , i zdołał dotrzeć do ćwierćfinału.

Po turnieju amerykańskim i trzech latach spędzonych w Alzacji, został zwerbowany w 1996 roku przez AS Monaco , które szukało następcy Lilian Thuram i gdzie w pierwszym sezonie zdobył mistrzostwo Francji. W następnym sezonie Djétou nadal się rozwijał i stał się podstawowym człowiekiem systemu obronnego Monegasque. Bardzo ceniony przez swojego trenera Jeana Tiganę , jest jednym z głównych architektów kwalifikacji Monako do półfinału Ligi Mistrzów 1997-1998 .

Jego występy dały mu możliwość odkrycia reprezentacji Francji , gdzie niektórzy widzą w nim następcę Marcela Desailly'ego . Włączony do wstępnej selekcji 28 graczy do rywalizacji w Pucharze Świata 1998 , był jednym z sześciu graczy ostatecznie nie wybranych przez Aimé Jacqueta , który opuścił centrum Clairefontaine w środku nocy w22 maja 1998 r..

W następnym sezonie gracz zobaczy, że jego sezon zostanie skrócony. Moralnie dotknięty epizodem niewykwalifikowania się na Mistrzostwa Świata, doznał kilku kontuzji i rozegrał tylko 15 meczów w L1. W latach 1999-2000 wrócił do swojego najwyższego poziomu i osiągnął pełny sezon zdobywając nowy tytuł mistrza Francji pod rozkazami Claude'a Puela . Imponujący w pojedynkach, jego odejście, moc i poczucie kolektywu czynią go znanym rekuperatorem. To z Sabri Lamouchi najlepszy pomocnik mistrzostw Francji. Silnie oczekiwany udziału w Euro 2000 , ostatecznie nie został wybrany przez Rogera Lemerre'a .

Ten drugi brak powołania do ważnych międzynarodowych rozgrywek dotknie byłego piłkarza Strasburga, który w sezonie 2000/2001 będzie na przemian kontuzjowany i kiepski, pomimo nowego statusu kapitana klubu.

Latem 2001 roku Didier Deschamps , nowy trener Monako, odebrał opaskę kapitana Martinowi Djétou i ostatecznie oddał swojego pomocnika na rzecz Parmy za 13,5 miliona euro. „Djet” musi wtedy po raz kolejny zastąpić Lilian Thuram , która wyjechała do Juventusu . Tym razem jednak nie uda mu się zapomnieć o swoim poprzedniku. Wiele kontuzji i duże problemy z adaptacją zakłócą sezon Djétou, który nie wygrywa w drużynie pod koniec cyklu.

Z utratą pewności siebie i wciąż poddawanym regularnym kontuzjom, reszta jego kariery była bardzo chaotyczna. Wypożyczony do Fulham, gdzie znalazł Jean Tigana , miał zachęcający pierwszy sezon i wydawał się rosnąć. Jednak w następnym roku, ponownie wypożyczony, dynamika zerwała z odejściem Jeana Tigany i nowymi kontuzjami. Po powrocie do Parmy w 2004 r. Djetou przygotowuje się na przeżycie ciężkiej próby, włoski klub chce pozbyć się swojego zawodnika i użyje wszelkich środków. Djétou zostaje usunięty z pierwszej drużyny, jego nazwisko nie pojawia się nigdzie na arkuszach treningowych i nikt w klubie nie chce z nim rozmawiać. Następnie dowiaduje się, że został wezwany na badanie lekarskie, podczas którego stwierdzono u niego przerost serca (lewej komory). Djetou zostaje ostatecznie zbanowany przez swój klub treningowy. Zepchnięty w kierunku wyjścia, rozwiązuje więc kontrakt, a następnie wygra wszystkie swoje procesy przeciwko swojemu byłemu klubowi. Moralnie, jego przejście do Parmy pozostawi ślady.

Jego koniec kariery był wtedy tylko serią niepowodzeń. Wylądował najpierw w Nicei , a następnie dokonał ostatniej próby przez kanał La Manche, w Bolton w 2005 roku. Pochodzący z Abidżanu w końcu anonimowo wrócił do Francji. Grał w Istres w Ligue 2 w latach 2005-2006, a następnie grał przez rok w 2007 roku w SC Schiltigheim w CFA , przed ogłoszeniem przejścia na zawodową emeryturę w 2008 roku, kiedy był bez klubu.

W 2018 roku trenował „do lat 16” w RC Strasbourg .

Nagrody

W klubie

RC Strasburg AS Monako Parma FC

We Francji Drużyna

Wybory A

Osobiste wyróżnienia

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

  1. Karim Nedjari z FT, „  Anelka: 'Jacquet dał mi fałszywe wymówki”  ” , na Le Parisien ,25 maja 1998
  2. Francja 3