Marius-Francois Gaillard

Marius-Francois Gaillard Dyrektor Marius-François Gaillard. Biografia

Narodziny	13 października 1900 7. dzielnica Paryża
Śmierć	23 lipca 1973 r.(w wieku 72 lat) Évecquemont
Narodowość	Francuski
Trening	Paryskie Narodowe Wyższe Konserwatorium Muzyki i Tańca
Zajęcia	Pianista , kompozytor , dyrygent

Inne informacje

Instrument	Fortepian
Mistrz	Louis Diemer Die

Marius-François Gaillard , ur.13 października 1900w 7 th  dzielnicy Paryża , zmarł20 sierpnia 1973 r.do Évecquemont ( Yvelines ), pianista , kompozytor i dyrygent francuski .

Biografia

Syn skrzypka i dyrygenta Paulina Gaiilarda, Marius-François Gaillard studiował w Konserwatorium Paryskim u Louisa Diémera na fortepianie i Xaviera Leroux na harmonię.

Pamiętany jest jako pierwszy wykonawca utworu pianistycznego Debussy'ego na początku kariery, który nagrał dla wytwórni Odéon pod koniec lat 20. i dla reżyserii wielkiej klasyki (1928-1949), dzięki orkiestrze kameralnej który nosi jego imię.

Dokonał prawykonania kilku utworów Charlesa Koechlina , w tym jako akompaniator Sonaty wiolonczelowej (1917), op. 66, Leon Laggé ( SMI koncert z6 marca 1924), dwa pierwsze numery drugiej księgi Szeherezady , op. 84 ( Salle Erard ,17 maja 1926) z Jane Bathori i jako pianistka Cztery nowe sonatyny (1924), op. 87 ( Pleyel ,3 czerwca 1929).

Jako kompozytor pozostawia muzykę dla teatru, baletu, trzech symfonii i kilku melodii. Jego styl „w nurcie neoimpresjonistycznym” jest bardzo osobisty i inspirowany licznymi podróżami po świecie, Azji czy Ameryce z muzyką etniczną, na którą zwraca uwagę.

Kompozycje

• Kolekcja fortepianów (1920)
• El Dorado , film Marcela l'Herbier (1921)
• Sonata na skrzypce i fortepian (1923)
• Taniec w święto , balet (1924; Choudens ) ( OCLC 229475707 ) - kreacja, Paryż23 maja 1925, w Teatrze Wystawa Sztuk Zdobniczych.
• Gujany , suita symfoniczna na orkiestrę (1925)
• Symfonia (1927)
• Oda à la France , kantata na solistę, chór i orkiestrę (1928; Choudens) ( OCLC 433880 )
• Obrazy Épinal na fortepian i orkiestrę (1929)
• Cierpienie , balet (1932)
• Order Francuski , suita na orkiestrę (1933)
• Trio smyczkowe (1935)
• Symfonia (1937)
• Symfonia w połowie  „Europy” (1937)
• Koncert klasyczny na wiolonczelę i orkiestrę (1950)
• Sonata barokowa na skrzypce i fortepian (1950)
• Minuty świata na wiolonczelę i fortepian (1952)
• Grób romantyczny na fortepian i orkiestrę (1954)
• Concerto leggero na skrzypce i orkiestrę (1954)
• Koncert Agreste na altówkę i orkiestrę (1957)

Aranżacje i orkiestracje

• Debussy , Le Triomphe de Bacchus (1928; Choudens) - oryginał na fortepian na cztery ręce ( OCLC 682533449 ) .
• Debussy, Oda do Francji , kantata. Partia na fortepian „wyd. Marius-François Gaillard” (fortepian 1928; wiersz orkiestrowy, 1958; Choudens)

Muzyka filmowa

• 1921  : El Dorado przez Marcela L'Herbier
• 1933  : Midi , dokument Jean Dréville
• 1935  : The Imperial Droga przez Marcela L'Herbier
• 1936  : Women Club of Jacques Deval
• 1936  : The New Men przez Marcela L'Herbier
• 1936  : Joli Monde przez René Le Hénaff
• 1939  : Yamile pod cedry od Karola d'Espinay
• 1939  : Fort Dolorès autorstwa René Le Hénaff
• 1941  : My, dzieci , Louis Daquin
• 1941  : Historia śmiechu przez Marcela L'Herbier
• 1947  : Jestem zbiegiem z Alberto Cavalcanti
• 1948  : bunt przez Marcela L'Herbier
• 1951  : Wielka wyspa w sercu Saintes-Eaux autorstwa Monique Muntcho i JK Raymonda-Milleta
• 1959  : Les Rendez-vous du diable , film dokumentalny Harouna Tazieffa .

Dyskografia

• Debussy, Utwory na fortepian (1928–1930, 2CD APR 6025A)

Uwagi i referencje

(ca) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z katalońskiego artykułu Wikipedii zatytułowanego „  Marius-François Gaillard  ” ( patrz lista autorów ) .

1. urodzenia nr 961 (widok 27/27) z marginalnymi wzmiankami o małżeństwie i śmierci. Internetowe archiwum miasta Paryża, stan cywilny VII okręgu, księga metrykalna z 1900 r. Świadkiem czynu jest aktor Gabriel Signoret .
2. „  Śmierć kompozytora Mariusa-François Gaillarda  ”, Le Monde ,22 sierpnia 1973( przeczytaj online , konsultacja 24.10.2019 )
3. Żałoba. L'Excelsior , 9 sierpnia 1936, s. 2, do przeczytania online w Gallica .
4. Paryż 2004 , s.  311.
5. Baker 1995 , s.  1384.
6. BNF Wskazówki n O FRBNF13847512  
7. Edward Lockspeiser (biografia) i Harry Halbreich (analiza dzieła) (  tłum . z angielskiego Leo Dilé, biografia), Claude Debussy , Paris, Fayard , coll.  „Biblioteka wielkich muzyków”,1980( 1 st  ed. 1962), 823 , str.   - biografia: 7-529 i praca: 533-748  s. ( ISBN  2-213-00921-X , OCLC  730042487 , informacja BNF n O  FRBNF34675767 ) , str.  500.
8. Kiedy został wznowiony przez APR, ta płyta została wyróżniona przez Jean-Charles Hoffelé jako „5 gwiazdek” w Classica magazynu n ö  212, maj 2019, s.  94 .

Bibliografia

• Edita Sarpe, Gran enclopedia de la Música clasica , chce. IIe, 1980, s.  477 ( ISBN  84-7291-226-4 )
• Theodore Baker i Nicolas Slonimsky ( przekład  z angielskiego: Marie-Stella Pâris, pref.  Nicolas Slonimsky), Biograficzny słownik muzyków [„  Baker's Biographical Dictionary of Musicians  ”], t.  1: A – G , Paryż, Robert Laffont , kol.  „Książki”,1995( Repr.  1905, 1919, 1940, 1958, 1978), 8 th  ed. ( 1 st  ed. 1900), 4728  , str. ( ISBN  2-221-06787-8 ) , s.  1384.
• Alain Paryżu , wykonawców słownika i interpretacji muzycznej w XX th  century , Paryż, Laffont , coll.  „Książki”,2004( Rozrod.  1985, 1989, 1995), 4 th  ed. ( 1 st  ed. 1982), 1278  , str. ( ISBN  2-221-08064-5 , OCLC  901287624 ) , s.  311.

Linki zewnętrzne

• Ewidencja organów  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Międzynarodowy identyfikator standardowej nazwy .
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • Biblioteka Kongresu
  • Królewska Biblioteka Niderlandów
  • Czeska Biblioteka Narodowa
  • Identyfikator WorldCat
  • ŚwiatKot
• Zasoby związane z muzyką  :
  • (w)  Carnegie Hall
  • (pl)  MusicBrainz
• (pl) Marius-François Gaillard w internetowej bazie filmów