Papiery wartościowe
Pani Tonbridge
15 listopada 1317 - 9 kwietnia 1342
( 24 lata, 4 miesiące i 25 dni )
| Poprzednik | Gilbert de Clare |
|---|---|
| Następca | Marguerite Audley |
16 marca 1337 - 9 kwietnia 1342
( 5 lat i 24 dni )
| Poprzednik | Maud de Burgh |
|---|---|
| Następca | Éléonore de Bohun (księżna) |
20 listopada 1317 - 9 kwietnia 1342
( 24 lata, 4 miesiące i 20 dni )
| Poprzednik | Tworzenie tytułu |
|---|---|
| Następca | Marguerite Audley |
2 listopada 1307 - 19 czerwca 1312
( 4 lata, 7 miesięcy i 17 dni )
| Poprzednik | Marguerite de Clare |
|---|---|
| Następca | Jeanne de Kent (księżna) |
| Dynastia | Rodzina Clare |
|---|---|
| Narodziny |
12 października 1293 Tonbridge ( Kent ) |
| Śmierć |
9 kwietnia 1342 (w wieku 48) Chebsey ( Staffordshire ) |
| Tata | Gilbert de Clare |
| Matka | Joan of England |
| Małżonka |
Pierre Gaveston (1307 - 1312) Hugh Audley (1317 - 1342) |
| Dzieci |
Z Pierrem Gavestonem Jeanne Gaveston Z Hugh Audleyem Marguerite Audley |
Marguerite de Clare (12 października 1293 - 9 kwietnia 1342), Suo Jure 11 th pani Tonbridge , jest kobietą szlachty angielskiej XIV th wieku. Kwestia potężnej rodziny Klary , jest drugą córką Gilbert de Clare , 7 th Hrabia Gloucester i 6 th hrabiego Hertford i Joanna Angielska , co czyni ją jedną z wnuczek króla Edwarda I st Anglii . Marguerite grał od nadejściem wuja Edwarda II w 1307 ważną rolę, ponieważ jest on oferowany w małżeństwie Piers Gaveston , 1 st hrabiego Kornwalii i ulubieńcem nowego króla, aby zintegrować w rodzinie Gaveston Królewskiego. Nieproporcjonalne łaski, którymi cieszył się Gaveston, wzbudziły jednak gniew angielskiego baronnage'a i Marguerite została wdową w 1312 roku po egzekucji męża przez baronów w buncie przeciwko królowi.
Pomimo tego tragicznego wyniku Edward II nie zapomina o korzyści, jaką może mu dać ponowne małżeństwo jego siostrzenicy, która ponadto stała się spadkobierczynią jednej trzeciej prestiżowego spadku rodziny Clare po śmierci, bez potomstwa jego brata Gilberta w 1314. W rezultacie wybrał w 1317 roku poślubienie jednego ze swoich nowych faworytów, barona Hugh Audleya . Ale wzrost łask króla Hugues le Despenser wkrótce zmusza Marguerite i jej męża do przyłączenia się do baronialnej procy. Po nieudanym buncie przeciwko królowi i jego faworytowi w 1322 roku para zostaje uwięziona. Para została ostatecznie zwolniona jesienią Edwarda II w 1326 roku, a następnie lojalnie służyła jego następcy Edwardowi III , za co zostali nagrodzeni m.in.wyniesieniem Hugh Audleya do tytułu hrabiego Gloucester w 1337 roku.
Marguerite de Clare urodziła się dnia 12 października 1293w Tonbridge w hrabstwie Kent . Ona jest drugą z trzech córek Gilbert de Clare , 7 th Hrabia Gloucester i 6 th hrabiego Hertford i Joanna Angielska , córki króla Edwarda I st Anglii . Jego ojciec Gilbert, jeden z najbogatszych i najbardziej wydajne szlachetny Anglii pod koniec XIII th wieku, zmarł na początku 1295 roku, a Marguerite zaledwie dwa lata. Dorastała ze swoimi siostrami Éléonore i Élisabeth oraz jej starszym bratem Gilbertem . Jej matka wyszła ponownie za mąż w 1297 roku z Raoulem de Monthermer i urodziła czwórkę jej dzieci, ale nie wiadomo, czy wychowywano je obok dzieci z pierwszego łóżka Joanny. Matka Marguerite zmarła później23 kwietnia 1307w konsekwencji jego syn Gilbert zastąpił go w hrabstwach Gloucester i Hertford. Dzieciństwo Marguerite de Clare jest niezwykle niejasne, podobnie jak jej dwie siostry. Możemy tylko założyć, że ich dziadek Edward chciał ich poślubić z wysokimi lordami Królestwa Anglii, tak jak on sam zrobił to ze swoimi córkami. W ten sposób najstarsza córka Clare, Éléonore, wyszła za mąż26 maja 1306, w wieku 13 lat, z Huguesem le Despenser , spadkobiercą wielu lordów w Anglii, którego imiennik służył Edwardowi podczas różnych misji dyplomatycznych.
Plik 7 lipca 1307Król Edward I po raz pierwszy zmarł po długiej chorobie i został zastąpiony przez jego jedynego syna Edwarda II . Nowy monarcha szybko przypomina swojemu towarzyszowi na wygnaniu i przyjacielowi Piersowi Gavestonowi , że Edward I po raz pierwszy wygnany26 lutegotego samego roku. Dał mu prestiżowy tytuł hrabiego Kornwalii , dał mu duży dochód i uczynił go poślubić w Berkhamsted na2 listopadapodążając za swoją 14-letnią siostrzenicą Marguerite de Clare. Małżonkowie są prawdopodobnie oddaleni od siebie o około dziesięć lat. Według współczesnej kroniki Vita Edwardi Secundi , małżeństwo to jest aranżowane przez króla „po to, by wzmocnić Piersa [Gavestona] i otoczyć go przyjaciółmi”. Rzeczywiście, ten związek pozwala hrabiemu Kornwalii uzyskać poparcie swojego nowego szwagra, hrabiego Gloucester. Wydawałoby się ponadto, że małżeństwo było wynikiem porozumienia zawartego między królem a jego bratankiem Gilbertem de Clare, który w zamian za jego błogosławieństwo otrzymał obietnicę, że szybko otrzyma radość z jego ziemi, podczas gdy jeszcze nie dotarł do wiek 21 lat. Zaślubiny dają początek okazałemu turniejowi zorganizowanemu przez Gaveston w dniu02 grudnia 1307na zamku Wallingford . Édouard jest hojny dla swojej siostrzenicy i daje jej palfrey oraz liczne klejnoty o łącznej wartości szacowanej na 30 funtów.
Aktualne historycy mają tendencję do przedstawiania Margaret jako ofiara nadużyć Gaveston, czyli za panowania Edwarda I st trochę Pan Gascon i znacznie zwiększa swój dochód poprzez małżeństwa. Natalie Fryde opisuje hrabinę Kornwalii w Tyranny and Fall of Edward II jako „tragicznie poślubioną Gaveston”, podczas gdy biograf Frances Underhill stwierdza, że „Piers został przedstawiony tak nieprzychylnie, że łatwo jest założyć, że urodziła się jego wdowa”. ulga [po jej śmierci], chociaż mogła wstydzić się swojej egzekucji. Jednak nie ma dowodów na to, że małżeństwo Piotra i Małgorzaty było nieszczęśliwe, pomimo ciągłych plotek o stosunkach seksualnych między Edwardem II a jego ulubieńcem oraz o istnieniu co najmniej jednej nieślubnej córki Piotra, imieniem Amie. Wręcz przeciwnie, Marguerite de Clare towarzyszyła swojemu mężowi na wygnaniu w Irlandii w czerwcu 1308 r., Kiedy ten ostatni został wygnany z Anglii w obliczu nacisków ze strony szlachty na króla, podczas gdy decyzja dotyczyła tylko Piotra, a angielscy baronowie chcieli tylko zwolnić znienawidzony faworyt i nie atakował swojej żony, która jest wnuczką i siostrzenicą królów, a także siostrą jednego z najpotężniejszych magnatów w królestwie. Pobyt hrabiego i hrabiny Kornwalii w Irlandii trwa doCzerwiec 1309, data, w której Edward II zdołał wynegocjować z opozycją powrót Gavestona do Anglii.
Pomimo swojego triumfalnego powrotu do Anglii, Pierre Gaveston nadal przyciągał wrogość baronów królestwa z powodu swojej arogancji. Był nieobecny przez prawie rok w Szkocji , gdzie stanął u boku Edwarda II i hrabiego Gloucester międzyWrzesień 1310 i Sierpnia 1311Król Robert Bruce . Ze swojej strony Marguerite de Clare towarzyszyła mężowi do Berwick , gdzie zamieszkała ze swoją kuzynką Jeanne de Bar , hrabiną Surrey . WListopad 1311, baronowie wydają rozkazy reformy rządu królewskiego i odnowienia wygnania Gavestona po raz trzeci, tym razem wieczny. Miejsce wygnania Gavestona pozostaje nieznane: możliwe, że nawet nie opuścił Anglii i pozostał incognito w Kornwalii. Około Bożego Narodzenia 1311 roku Edouard zabrał do Yorku swoją siostrzenicę Marguerite, która była wówczas w ciąży z Pierrem . Hrabina Kornwalii otrzymuje również prezenty od królowej Izabeli francuskiej , żony króla. Do Edwarda i Małgorzaty dołączył na początku 1312 roku Pierre: przyczyną jego tak szybkiego powrotu mogło być rychłe narodziny jego następcy. Marguerite rodzi córkę Jeanne , wokół12 stycznia 1312, którego chrzest kilka tygodni później został hojnie odprawiony z rozkazu króla. Jednak Pierre Gaveston został wytropiony w następnych miesiącach przez baronów wściekłych na jego nielegalny powrót, oddzielony od Edwarda i stracony19 czerwca 1312 na ich zamówienie.
Edward II jest zdruzgotany wiadomością o śmierci Gavestona i zapewnia ochronę wdowie. Daje mu duży posążek, którego roczny dochód wynosi 2000 marek, wlicza go do własnego odliczenia i pokrywa wszystkie swoje wydatki. Obiecuje jej również, że poślubi z godnością jego córkę Jeanne, która została wysłana do klasztoru w Amesbury, aby tam się wychowywała. Małgorzata towarzyszy wujowi podczas jego licznych podróży po królestwie, w szczególności między Londynem a Yorkiem latem 1316 r. Z szacunkiem król mianuje swoją siostrzenicę szeryfem Rutland w 1313 r. , Gdzie posiada kilka posiadłości, w tym zamek Oakham . Dwa lata po śmierci męża Pierre'a Marguerite zostaje jednym z trzech współdziedziców swojego brata Gilberta, zabitego w czerwcu 1314 roku podczas bitwy pod Bannockburn przeciwko Szkotom, pomimo fałszywej ciąży udawanej przez wdowę po hrabstwie Maud de Burgh . Ponieważ jego siostrzenica jest teraz jedną z najbogatszych dziedziczek królestwa, Edward bardzo szybko planuje ponownie ożenić ją z wysokim lordem Anglii i zatrzymać ją przy sobie, ponieważ obawia się, że zostanie porwana jak jego siostra Elżbieta, ofiara. uprowadzenie przez barona Théobalda II z Verdun wLuty 1316. Ostatecznie wybór suwerena padł na barona Hugh Audleya .
Hugh Audley to rycerz, który służył u Edwarda II przynajmniej od co najmniej Listopad 1311który stopniowo zyskiwał królewską łaskę, zanim stał się jednym z jego ulubionych w roku 1316. Małżeństwo Małgorzaty i Hugona, negocjowane przez króla, odbyło się w zamku Windsor w dniu28 kwietnia 1317. Obaj małżonkowie prowadzą następnie wystawny styl życia: dzięki ich relacjom wiemy, że mająStycznia 1320na ich usługach 96 osób i 42 konie i większość czasu spędzają w swojej posiadłości Tonbridge w hrabstwie Kent. Rzeczywiście, wListopad 1317, Parlament wypowiedział się spuścizną Gilbert de Clare i nadana Marguerite, oprócz Tonbridge, Thornbury w Gloucestershire , Gwynllŵg w krokach walijskich i wreszcie trzecia Kilkenny w Irlandii. Prawdopodobnie między początkiem 1318 a końcem 1322 roku Małgorzata urodziła córkę Małgorzatę . Okazy życzliwości ze strony króla wobec małżonków nie przeszkodziły im w narażeniu się na naciski szwagra Hugues le Despenser, męża Éléonore. Ten ostatni wypiera Audley w królewskich łaskach pod koniec 1318 roku i próbuje wyłudzić od niej część swojego majątku. W ten sposób na swój koszt łapie Gwynllŵga. Niezadowolony z tej sytuacji Audley sprzymierzył się z członkami opozycji baronialnej i chwycił za brońMaja 1321.
Bunt baronów Walijskich Marchii jest chwilowo udany, ponieważ powstańcom udaje się zająć cały dobytek Hugh the Despenser i zmusić Edwarda II do ogłoszenia jego wiecznego wygnania w Sierpnia 1321. Jednak król przypomniał sobie swojego faworyta i wyruszył na kampanię przeciwko rebeliantom w grudniu tego samego roku. Sam Hugh Audley zostaje schwytany po zwycięstwie rojalistów Boroughbridge wMarzec 1322i jest uratowany od egzekucji tylko dzięki wstawiennictwu za jego żony Małgorzaty u Edwarda. Ten ostatni jest jednak wściekły i uwięził Hugh w Wallingford, podczas gdy Marguerite jest pustelnikiem z córką Marguerite w klasztorze Sempringham w Lincolnshire , gdzie oboje pozostają do końca panowania Edwarda. W zamknięciu zmarła jego najstarsza córka Jeanne Gaveston w Amesbury dnia13 stycznia 1325, podczas gdy król Anglii planował poślubić ją z Janem z Multon. Hugh Audley uciekł ze swojego więzienia w Nottingham w 1326 r., W tym samym roku, w którym Edward i Despenser zostali obaleni przez królową Francji Izabellę i jej kochanka Rogera Mortimera . Marguerite została wypuszczona z Sempringham jesienią tego samego roku i wróciła do swojego majątku wraz z mężem.
Pomimo egzekucji Despensera w 1326 r., A następnie dymisji Edwarda II przez parlament w następnym roku, Hugh Audley i Marguerite de Clare szybko zerwali z administracją Isabelle i Mortimer. Audley przyłączył się do powstania Henryka z Lancaster w 1328 r., A po jego upadku został skazany na kolosalną grzywnę w wysokości 10 000 funtów w 1329 r. Upadek Isabelle i Mortimera w 1330 r., A następnie przejęcie władzy przez Edwarda III zwolniło go z konieczność spłaty tego długu. Następnie Marguerite i Hugh prowadzą dyskretną egzystencję pod panowaniem Edwarda, chociaż Hugh uczestniczy w kilku misjach dyplomatycznych i wyprawach wojskowych w imieniu nowego władcy. WLuty 1336ich córka i jedyna dziedziczka Marguerite zostaje porwana i przymusowo poślubiona przez barona Ralpha ze Stafford , który pragnie jego bogatego dziedzictwa. Para wyraża swoje niezadowolenie królowi, ale ten ostatni nieoficjalnie wspiera Stafforda, który jest jednym z jego bliskich przyjaciół. Aby ich uspokoić, Edward odtwarza w ramach rekompensaty tytuł hrabiego Gloucester, wymarły od 1314 r., Na rzecz Hugh the16 marca 1337. Na emeryturze w swoich domenach Marguerite de Clare w końcu zmarła9 kwietnia 1342i jest pochowany w klasztorze swojego rodzinnego miasta Tonbridge, gdzie jego młodsza siostra Elżbieta modli się za jej duszę. Jej mąż Hugh zmarł pięć lat później i został pochowany obok niej.
| 16. Richard de Clare | ||||||||||||||||
| 8. Gilbert de Clare | ||||||||||||||||
| 17. Amice FitzRobert | ||||||||||||||||
| 4. Richard de Clare | ||||||||||||||||
| 18. Wilhelm Marszałek | ||||||||||||||||
| 9. Isabelle Marszałek | ||||||||||||||||
| 19. Isabelle de Clare | ||||||||||||||||
| 2. Gilbert de Clare | ||||||||||||||||
| 20. Roger de Lacy | ||||||||||||||||
| 10. John de Lacy | ||||||||||||||||
| 21. Maud de Clere | ||||||||||||||||
| 5. Mahaut de Lacy | ||||||||||||||||
| 22. Robert de Quincy | ||||||||||||||||
| 11. Marguerite de Quincy | ||||||||||||||||
| 23. Hawise z Chester | ||||||||||||||||
| 1. Marguerite de Clare | ||||||||||||||||
| 24. John of England | ||||||||||||||||
| 12. Henryk III z Anglii | ||||||||||||||||
| 25. Isabelle d'Angoulême | ||||||||||||||||
| 6. Edward I St z Anglii | ||||||||||||||||
| 26. Raimond-Bérenger IV z Prowansji | ||||||||||||||||
| 13. Éléonore de Provence | ||||||||||||||||
| 27. Beatrice of Savoy | ||||||||||||||||
| 3. Joan of England | ||||||||||||||||
| 28. Alfonso IX z León | ||||||||||||||||
| 14. Ferdynand III Kastylii | ||||||||||||||||
| 29. Bérengère I re Castilla | ||||||||||||||||
| 7. Eleonora z Kastylii | ||||||||||||||||
| 30. Simon de Dammartin | ||||||||||||||||
| 15. Joanna z Dammartin | ||||||||||||||||
| 31. Marie de Ponthieu | ||||||||||||||||
Margaret Clare na krótko pojawia się jako żona Piersa Gavestona w historycznej części Edwarda II autorstwa Christophera Marlowe'a . Jednak jest już opisywana jako spadkobierczyni rodziny Clare, chociaż historycznie stanie się nią dopiero dwa lata po śmierci Gavestona.