Marcel Gimond

Marcel Gimond Biografia
Narodziny 27 kwietnia 1894 r.
Tournon-sur-Rhône
Śmierć 13 października 1961(w wieku 67 lat)
Nogent-sur-Marne
Narodowość Francja
Szkolenie Narodowa Szkoła Sztuk Pięknych w Lyonie
Działalność rzeźbiarz
Inne informacje
Pracował dla Paryska Szkoła Sztuk Pięknych
Członkiem Ziniars
Gospodarz Aristide Maillol
Student Cezar , Eugeniusz Dodeigne
Stronie internetowej marcelgimond.fr
Nagrody Blumenthal Prize w 1924
Krajowa Wielka Nagroda w dziedzinie Sztuki w 1957
Archiwum prowadzone przez Archiwum departamentalne Yvelines (166J, Ms 4776)

Marcel Antoine Gimond urodził się27 kwietnia 1894 r.w Tournon-sur-Rhône ( Ardèche ) i zmarł dnia13 października 1961w Nogent-sur-Marne ( Val-de-Marne ) jest francuskim rzeźbiarzem .

Biografia

Marcel Gimond studiował w Lyonie w Lycée Ampère . w1912, wstąpił do warsztatu modelarskiego Louisa Prosta w École des Beaux-Arts de Lyon, gdzie ukończył studia w 1917 roku.

ten 2 czerwca 1917W 3 -go  dzielnicy Lyonu , poślubił Julie Chorel. Ta studentka modelarstwa w Beaux-Arts w Lyonie jest siostrzenicą rzeźbiarza Jeana Chorela , który jest świadkiem na ich ślubie. Gimond reprezentuje ją z popiersiami Kobieta w turbanie (1930) i Paysanne de l'Ardèche (1940).

Pracował z Aristide Maillol do1920. Spotyka w Cagnes-sur-Mer , Auguste Renoir , którzy go zachęca.

Uczestniczy w grupie Ziniars , od1920 oraz stworzenie Salonu du Sud-Est w Lyonie z udziałem tych malarzy.

w 1922osiadł w Paryżu , w dawnym warsztacie Augusta Renoira, który udostępnił mu jego syn Jean Renoir .

w 1922wystawiał po raz pierwszy w Salon d'Automne i Salon des Indépendants , w których regularnie brał udział do1928. Od momentu powstania w1923jest również obecny na Salonie des Tuileries .

w 1936, dostarcza Kwiaty na Plac Praw Człowieka (po lewej, naprzeciw Wieży Eiffla ), w ogrodach Trocadéro w Paryżu.

w 1940Marcel Gimond opuszcza Paryż, aby osiedlić się w wolnej strefie , w Lyonie , a następnie w Aix-en-Provence, gdzie znajduje zaprzyjaźnionych artystów; kilka lat spędził w Saint-Félicien z poetą Charlesem Forotem .

Od 1946 do 1960 kierował warsztatem w École des Beaux-Arts de Paris .

Marcel Gimond znany jest ze swoich popiersi politycznych i artystycznych osobowości. Jest oficjalnym rzeźbiarzem Prezydenta Republiki Vincenta Auriola . Zawdzięczamy mu również dwie płaskorzeźby znajdujące się w holu gazety L'Humanité , w hołdzie Marcelowi Cachinowi i Gabrielowi Péri .

Po jego śmierci lyoński malarz Roger Forissier , którego poznał w1957, założył komitet, aby utrwalić jego pamięć.

Jego imię nosi wszechstronne liceum w Aubenas ( Ardèche ).

Styl

Artystka opanowuje sztukę rzeźbiarskiego portretu kobiet, wykorzystując różnorodne techniki (brąz, kamionka, tynk, terakota). Marcel Gimond jest ważną postacią francuskiej rzeźby, według strony ekspertów France Estimations, w szczególności poprzez jego posągi i popiersia osobistości artystycznych i politycznych.

Specjalizując się w tworzeniu popiersi - w swojej karierze wyprodukował ponad 170 - Marcel Gimond uważał twarz za architekturę. Marcel Gimond i jego żona dużo podróżowali, aby zobaczyć w muzeach arcydzieła różnych starożytnych cywilizacji, klasyczne modele, które go zainspirowały.

Pracuje

FrancjaGrecjaWłochy

Publikacja

Nagrody

Znani studenci

Uwagi i referencje

  1. Archiwum Ardèche [1] .
  2. Marcel strona Gimond [2] .
  3. Archiwum Lyonu [3] .
  4. Julie Chorel wykonała brązową głowę Marcela Gimonda przechowywaną w muzeum w Tournon (por. Alain Vollerin, Les Ziniars , 2001).
  5. Portret-de-madame-gimond-au-turban [4] .
  6. Gouttenoire 2000 .
  7. Vollerin: Les Ziniars, 2001 .
  8. Philipe Dufieux, Rzeźbiarze i architekci w Lyonie (1910-1960) od Tony'ego Garniera do Louisa Bertoli , Lyon, Aktywna pamięć,2007, 141  s. ( ISBN  978-2-908185-61-4 i 2-908185-61-X ) , s. 121.
  9. Galerie Malaquais [5] .
  10. Posągi Parvis du Trocadéro - 1937 ( [PDF] online na sculpture1940.com ).
  11. Dufieux 2013 .
  12. Jean-Charles Hachet, Animal bronzes: od starożytności do współczesności , Editions Varia, 1996, pasaż = 212.
  13. Sadi de Gorter, Forissier , Paryż, wyd. Biblioteka Sztuki, s.  102 ( ISBN  2-85047-083-X ) .
  14. france-estimations.fr .
  15. galerie-malaquais.com .
  16. Dziedzictwo Auvergne Rhône Alpes [6] .
  17. nationalgallery.gr .
  18. galeriedesmodernes.art .

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne