| Narodziny |
24 października 1904 Mussidan |
|---|---|
| Śmierć |
13 października 1964(59 lat) Ivry-sur-Seine |
| Narodowość | Francuski |
| Czynność | Pisarz |
| Religia | Kościół katolicki |
|---|---|
| Etap kanonizacji | Czcigodny |
| Różnica | Nagroda Sully-Prudhomme (1926) |
Madeleine Delbrêl , urodzona dnia24 października 1904w Mussidan , w Dordogne i zmarł dnia13 października 1964w Ivry-sur-Seine , w Val-de-Marne , jest katolickim mistykiem i francuskim pracownikiem socjalnym . Chociaż jako dziecko została ochrzczona, spędziła młodość w obojętności religijnej, zanim nawróciła się w wieku dwudziestu lat.
Jest, podobnie jak Charles de Foucauld , wielkim francuskim mistykiem. Eseistka i poetka, pozostawiła też po sobie ważne dzieło literackie. Jest uznawana przez Kościół katolicki za czcigodną .
Madeleine Delbrêl urodziła się w rodzinie obojętnej na religię. Jego ojciec i dziadek są kolejarzami . W wieku siedemnastu lat jego ateizm był radykalny i głęboki, ale w ciągu trzech lat, po spotkaniu grupy chrześcijańskich przyjaciół i wejściu do dominikanów chłopca, którego „kochała, rozważała możliwość istnienia Boga.
Ten proces, który oparła na modlitwie i refleksji, osiągnął swój szczyt w wierze w wieku dwudziestu lat. Plik19 marca 1924, „Zaślepiony przez Boga” , podczas wizyty w kościele św Dominika w Paryżu ( 14 th arrondissement), został przekształcony.
Dzięki harcerstwu staje się bardzo aktywną społeczniczką, osiedla się z kilkoma przyjaciółmi i pracuje na przedmieściach robotniczych, rue Raspail w Ivry-sur-Seine , wówczas komunistycznej gminie.
Następnie konfrontuje się z marksistowskim ateizmem , nie wahając się, pod prąd, by głosić Ewangelię .
Założyła wspólnotę młodych kobiet, które nazywały się „Dobroczynnością”, zanim stały się znane jako „Teams Madeleine Delbrêl”. Chodzi o to, aby „być tam Chrystusem”, a nie „pracować tam dla Chrystusa”. Grupa stara się spotkać ludzi, w których mieszkają, zostać ich przyjaciółmi, przyjąć ich w domu, pomagać sobie nawzajem.
Jeśli chodzi o pracę socjalną, przypomina o potrzebie rozwijania działań zbiorowych w celu zmiany polityki społecznej. Napisała w 1937 roku:
„Być może bardziej wzruszające jest odwiedzanie pięciu lub dziesięciu rodzin wielodzietnych dziennie, aby uzyskać ogromną pomoc z takiej a takiej pomocy; niewątpliwie byłoby mniej wzruszające, ale bardziej użyteczne, gdybyśmy przygotowali drogę dla takiego tekstu prawnego, który poprawiłby status rodzinny wszystkich znanych lub nieznanych nam rodzin wielodzietnych. ” .Kilka miesięcy przed śmiercią, w 1964 roku, wciąż mówiła:
„Byłem i jestem oślepiony przez Boga. ” .Jego pisma ujawniają
„Przede wszystkim bardzo ujmująca ludzka osobowość. Z niezwykłą zdolnością do empatii, tworzy osobiste relacje na wszystkich płaszczyznach życia. Jest w pełni zaangażowana. Kultywuje radość. Jego humor jest przepyszny. Jest wolna. Mówi to, co myśli, delikatnie, ale stanowczo. Wykazuje wielką ufność w rozeznaniu, rygorystycznych myślach. Jego osobowość duchowa, jego teologia mają ten sam charakter: solidne fundamenty, wigor i zawsze to centrum, które wszystko jednoczy: Miłosierdzie Boże objawione w Chrystusie. "
- Christophe Chaland
Jest to dla niektórych katolickich pisarzy, jeden z duchowych osobowości najważniejszych w XX th wieku.
Przyczyną beatyfikacji z Madeleine Delbrêl został wprowadzony w Rzymie w 1990 roku przez prałata François Frétellière , byłego biskupa z Créteil . Postulatorem jest ks. Gilles François, następca ojca Jeana Gueguena.
Plik 26 stycznia 2018 r, Franciszek zatwierdziła Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych ogłosić dekret uznający heroiczność cnót Madeleine Delbrêl, a tym samym przyznając mu tytuł czcigodny . To pierwszy krok przed ogłoszeniem jej błogosławieństwa .
W hołdzie Madeleine Delbrêl, która uwielbiała róże w swoim ogrodzie, diecezja Créteil ( Val-de-Marne ) oferuje w 2020 roku specjalnie stworzony na tę okazję krzew róży , zwany „Madeleine Delbrêl”. Ta róża została stworzona przez hodowcę róż Orarda z Feyzin .
Całkowite wznowienie jego dzieł jest w Éditions Nouvelle Cité.
W kolejności alfabetycznej tytułów: