Madeleine Chapsal

Madeleine Chapsal Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Madeleine Chapsal w 1995 roku. Kluczowe dane
Narodziny 1 st Wrzesień +1.925 16
Paryż ( Francja )
Podstawowa działalność prozaik , dziennikarz
Nagrody
Autor
Język pisania Francuski
Gatunki powieść , test

Podstawowe prace

Madeleine Chapsal , ur1 st Wrzesień +1.925w Paryżu , jest francuski -speaking pisarz . Była także dziennikarką i pracowała najpierw dla Les Échos, a następnie do L'Express do 1978 roku .

Biografia

Madeleine Chapsal jest wnuczką polityka Fernanda Chapsala i córką krawcowej Marcelle Chaumont , pierwszego studia domu mody Vionnet  ; Madeleine jest także chrześniaczką Madeleine Vionnet .

Servan-Schreiber schronił się podczas II wojny światowej w Megève , a następnie w strefie wolnocłowej, gdzie Jean-Jacques spotkał Madeleine podczas rekonwalescencji po gruźlicy.

Poślubiła Jean-Jacquesa Servan-Schreibera w 1947 roku, uczestniczyła w tworzeniu L'Express z nim i Françoise Giroud , rozwiodła się w 1960 roku  ; jednak zawsze pozostawał bardzo blisko JJSS. We wczesnych latach siedemdziesiątych została wyrzucona przez wydawcę z L'Express .

Madeleine Chapsal bierze również udział w pisaniu filmów dokumentalnych, w szczególności we współpracy z Frédériciem Rossifem .

W latach 1981–2006 była członkinią jury Nagrody Femina , zanim została wykluczona ze względu na jej ocenę wielkich nagród literackich, a zwłaszcza przyznanie nagrody Femina w 2005 r., Opublikowanej w jej Journal d'hier et d. ”. . Żałuje, że jury nagrody literackiej nagradza książki bardziej według wydawcy lub przyjaźni z autorem niż za treść książki, a zwłaszcza jury Feminy, które zbytnio faworyzowałoby Gallimarda. W 2008 roku wydała książkę Apprendre àaimer (Fayard) z przedmową Julii Kristevy .

Pracuje

Powieści i opowiadania

Testowanie

Referencje

Książki dla dzieci

Teatr

Poezja

Książki audio

Filmy dokumentalne

Adaptacje

Krytyczny

Styl i motywy chapsalskie zostały sparodiowane i skrytykowane przez Érica Naulleau i Pierre Jourde w Le Jourde & Naulleau .

Wywiad

Dekoracje

Bibliografia

  1. Patrick Liegibel, „Jean-Jacques Servan-Schreiber, człowiek, który przybył z przyszłości”, program Au fil de l'histoire w France Inter, 20 lutego 2013 r.
  2. „  The pioneer  ” w L'Express ,7 listopada 2006
  3. „Przed przystąpieniem sześciu jurorów zdecydowało się zagłosować na Gallimarda”, lefigaro.fr , 26 października 2006 [1]
  4. Dekret z 11 lipca 2008 w sprawie awansu i mianowania
  5. Dekret z 13 maja 2011 r. Podnoszący stopnie Wielkiego Krzyża i Wielkiego Oficera
  6. Dekret z 31 grudnia 2019 r. Promujący Narodowy Order Legii Honorowej

Linki zewnętrzne