Żydowska matka
Stereotyp z matki Żydówki może odnosić się do odważnej matki z dużej rodziny, jak opisano w piosence Yiddishe Mame (który zna wielu artystów, w tym Charles Aznavour ), ale obecnie jest to bardziej zwykle stereotyp. Klasykiem humoru żydowskiego , używany przez komików o żydowskim pochodzeniu kulturowym, kiedy omawiają swój związek (fikcyjny lub rzeczywisty) z matką.
Z drugiej strony, zgodnie z tradycją judaizmu, o żydowskości decyduje „żydowska matka” .
Relacja matka-dziecko
Chociaż typ wywoływanych relacji jest klasycznie podobny do typu matka-syn, niektóre aktorki, takie jak Fran Drescher, również opisują nie mniej niezwykłe relacje matka-córka. Niemniej jednak możemy zauważyć wyraźną preferencję dla synów, podobnie jak śródziemnomorskie kręgi patriarchalne i wiele społeczeństw. Gisèle Halimi , wybitna kobieta, prawniczka i feministka, opowiedziała, jak jej traktowanie w tunezyjskiej rodzinie żydowskiej było siłą napędową jej emancypacji (przed okresem dojrzewania rozpoczęła strajk głodowy, aby nie służyć swoim braciom).
Warianty
Jeśli Yiddishe Mame stereotyp ma swoje korzenie w folklorze z gett i miasteczek w Europie Środkowej , państwo Izrael stanowi szczególny przypadek. Izraelskie „matki żydowskie”, urodzone lokalnie lub z diaspory , oferują zbyt dużą różnorodność, aby dorównać tradycyjnemu archetypowi. W ten sposób przekształciło się to w bardziej mityczny odpowiednik „matki Polki” (po hebrajsku : ima polania , אמא פולנייה), który przywołuje świat jidysz .
Charakterystyka
Typowe cechy stereotypu żydowskiej matki obejmują (bez twierdzenia, że są wyczerpujące):
- nadmierna duma z sukcesów, nawet drobnych lub nawet wyimaginowanych, ich dzieci. Oni zawsze mówią o „ Mój syn, lekarz” lub „ Mój syn, prawnik”. Allan Sherman sparodiował ten zwyczaj, zatytułując swój album Mój syn, piosenkarz folkowy , a inne albumy z tym samym przedrostkiem. W prawdzie, jeśli kłamię! słyszymy taki żart: Żydowska matka biegnie po plaży krzycząc: „Pomocy! Mój syn prawnik tonie! "
- I odwrotnie, żydowska matka nie przestanie narzekać, jeśli uzna, że nie osiągnęła (w wystarczającym stopniu) sukcesu (w swoim guście) w nauce, finansach, a nawet przede wszystkim w miłości! Nie ma nic gorszego niż żydowska matka, jeśli nie żydowska teściowa.
- Matkuje swoje dziecko do dorosłości, a nawet dłużej. Jeśli Albert Cohen składa hołd swojej matce w Księdze mojej matki , Philip Roth w skardze Portnoy uważa , że skutkuje to tym, że „Żyd, którego rodzice mieszkają, ma piętnaście lat i pozostaje dzieckiem piętnastoletnim aż do śmierci” .
- Jej pewność jest zasadą wychowania. Pod tym względem jedyną różnicą między matką aszkenazyjską a matką sefardyjską jest „Jedz, synu, jedz” a „Monge, mon fils, monge!”. "
- Nigdy nie przestaje martwić się o swoje dzieci, wyolbrzymiając, ale tylko trochę, „niebezpieczeństwa”.
- Ceni posłuszeństwo, a nawet uległość swoich dzieci, stąd odwołanie teorii Freuda : „ Oedipus shmoedipus! Tak długo, jak kocha swoją matkę! "
- Wykorzystuje i nadużywa poczucia winy, aby manipulować swoimi dziećmi. A więc:
Pytanie: Ile żydowskich matek potrzeba, aby wymienić żarówkę?
Odpowiedź: (żałosnym tonem i, jeśli to możliwe, z akcentem w jidysz ) „Nie martw się, będę siedział w ciemności. "
Lub:" Zrób swój prezent Marvin syn dwóch sportowych koszulek. Gdy pierwszy raz zakłada jedną, spójrz na niego ze smutkiem i powiedz do niego przenikliwym tonem: „A co z tym drugim, nie lubisz tego?”. »» (Dan Greenburg, How to Be a Jewish Mother , Los Angeles, 1964, cytowane w: Paul Watzlawick et alii, Une Logique de la Communication , przekład Janine Morche, Paryż, Seuil, 1972, punkty testowe s. 211. )
Ten „syndrom” silnej macierzyńskiej sylwetki wynika zapewne z miejsca tradycyjnie przypisywanego osobom w rodzinie, mężczyzna zajmujący się sprawami świata „zewnętrznego” (biznes i polityka), a kobieta ciężar „ wewnętrzny „świat rodziny i domu.
Uwielbienie matki przez syna, choć bez ironicznego opisu, jest uderzającą stałą cechą twórczości Marcela Prousta .
Role
- Obecność, nieoczekiwane pojawienie się czy po prostu przywołanie jego żydowskiej matki to element komedii Woody'ego Allena z długiego okresu jego kariery, kiedy w swoich filmach pojawił się w wieku trzydziestu lub czterdziestu kilku lat. Tak więc w New York Stories pojawia się nawet w majestacie w chmurach wiszących nad sąsiednimi budynkami na poddaszu bohaterki, wytrwały wygląd, aby stale monitorować jej poczynania z nieba ...
- Postać żydowskiej matki wcieliła się w kinie Marthe Villalonga , która od czasów Słonia, który ogromnie oszukuje, jest często wykorzystywana do tej postaci. W niektórych szkicach stereotyp matki Żydówki miesza się ze stereotypem matki Czarnej Stopy , używanym przez Guya Bedosa - uduszonego syna Marthe Villalonga w An Elephant, który ma ogromny atut - w niektórych szkicach. (Najzabawniejsze jest to, że Marthe Villalonga nie jest ani matką, ani Żydówką i nawet się śmieje z tego zamieszania ...)
- Spektakl Jak zostać matką Żydówką w 10 lekcjach Paula Fuksa według Dana Greenburga miał swoją premierę w 1983 roku z Marthe Villalongą w roli matki i André Valardy w roli syna. W 1990 roku rolę tę przejął Ludivine de Chastenet. Spektakl przekroczył 4000 przedstawień we Francji i za granicą (w Izraelu - po hebrajsku, potem w jidysz - w Brazylii, a od 2008 roku w Warszawie w Teatrze Rampa). Został wystawiony w jedenastu paryskich teatrach. W 2008 roku z tej sztuki pochodzi płyta DVD (emisja LMLR).
Wyciąg
Syn: Cześć mamo!
Matka: O, jesteś tak piękna, że cię nie poznałam!
- Postać Sheili Broflovski, matki Kyle'a w South Park , jest znaną odmianą tego stereotypu.
Bibliografia
- Patrice Abbou, Żydowska matka nigdy nie umiera , Plon, 2019
- Gilles Achache, tak bym chciał, żeby był lekarzem! - Cała prawda o żydowskich matkach , Calmann-Lévy, 1999
-
Jak zostać żydowską matką w dziesięciu lekcjach , ze sztuki Paula Fuksa, wg Dana Greenburga, red. z Salt of Life, Paryż, 1989
- Rachel Josefowitz, Żydowskie matki opowiadają swoje historie: akty miłości i odwagi , Psychology Press, 2000 ( ISBN 0-7890-1099-2 )
Zobacz też
Różnorodny
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne
Bibliografia
-
Barry Glassner, The Jewish Role in American Life: An Annual Review , 2008, s.75: „Na przykład frazes amerykańskich żartów o żydowskiej matce nie ma sensu w żartach hebrajskich - ponieważ podstawowe założenie jest takie, że większość Izraelczyków mieć matkę Żydówkę. Tak apodyktyczna postać rodzica w izraelskim humorze staje się Polką. "