Lundu lub lundum jest współczesny gatunek muzyczny i rodzaj brazylijskiego tańca o charakterze hybrydowym, stworzony z portugalskiej rytmów i batuques , stylu muzycznego z Bantu niewolników pobranych z Angoli do Brazylii. Lundu odziedziczyli afrykańskie podstawy rytmiczne, pewną nonszalancką lenistwo i aspekt lubieżności, podkreślany przez baldaszki , ruchy bioder i inne gesty imitujące akt seksualny. W Europie lundu, uważany za pierwszy rytm afro-brazylijski , również ulegał wpływom iberyjskim , m.in. w sposobie zginania palców, w melodii i harmonii, a także w akompaniamencie na mandolinie .
Poniedziałek przyjechał do Brazylii z Angoli dwoma trasami: bezpośrednio lub przez Portugalię.
W Portugalii , podążył zwyczaje Trybunałem, jak korzystanie z instrumentów smyczkowych , ale został zakazany przez Manuel I er jest „sprzeczna z dobrymi zastosowań.” Jednak jego bezpośrednia trasa z Angoli do Brazylii pozwoliła mu zachować gryzący i zmysłowy akcent, który niezadowolił lizbońskiego społeczeństwa.
W Brazylii Lundu pojawił się w XVIII th wieku jako wolny Pieśni i Tańca uważany za „charakter wyuzdany” według standardów czasu. Pod koniec XVII -tego wieku, ten taniec był obecny zarówno w Brazylii i Portugalii i przekształciła się w rodzaju miejskiego piosenki często towarzyszy lubieżnych i humorystycznymi tekstami, która stała się sala taneczna popularne.
Podczas XIX -tego wieku , gdy Lundu stać się główną formą muzyczną, a pierwszy afrykański rytm zostać zaakceptowane przez białych osadników. W tym okresie urodzili się najsłynniejsi kompozytorzy i dzieła, a do instrumentów towarzyszących dodano gitarę.
Lundu z użytku na początku XX -tego wieku , ale jego wpływ jest odczuwalny w innych gatunkach, szczególnie w maxixe (miejskiej formy muzycznej, która wywodzi się zarówno z polki w habanery ). Niektórzy muzykolodzy uważają, że lundu, jako pierwszy rytm afro-brazylijski i wynik mieszanki kultur, jest źródłem samby ( poprzez maxix), ale kwestia ta jest kontrowersyjna.
Poniedziałek w formie rundy jest nadal praktykowany na wyspie Marajó i wokół Belém w stanie Pará . Grupy kulturowe w regionie przygranicznym między Okręgiem Federalnym Brazylii a stanem Goiás również ożywiły tę praktykę.
Oryginalny poniedziałek można opisać w kilku prostych sekwencjach, które wciąż możemy obserwować w wariancie rundowym.
Znajdując się w środku kręgu, tancerz porusza się rozluźnionym ciałem, rękami opuszczonymi, nogami na wpół ugiętymi, uderzając podeszwami stóp o ziemię w rytm muzyki.
Ten taniec jest głównie praktykowany przez kobiety. Generalnie mężczyźni są zadowoleni z obserwacji. Ale jeśli zostaną zaproszeni, tańczą tak samo, jak kobiety w środku rundy. Jeśli mężczyzna wychodząc z tańca zaprasza kobietę ruchem bioder, słychać wielką owację. Nie obserwujemy zaproszeń przez ruch bioder między mężczyznami, ale kobiety mogą je skierować do mężczyzn lub innych kobiet. Z tekstów, które również informują, że te zaproszenia przez ruch bioder są zabronione między bliskimi krewnymi (ojcem i córką, ojcem chrzestnym i chrześniakiem), możemy wywnioskować, że te ruchy mają silne konotacje seksualne.