Belem

5 żagli kwadratowych , podwójna latarnia topsail:

• Małe kakato  : 32  m 2 ( wysoki żagiel )
• Mała papuga  : 52  m 2
• Mały górny żagiel latający : 45  m 2
• Mały żagiel stały: 52  m 2
• Przedmaszt lub grot przedni  : 80  m 2 (większy żagiel u podstawy)

3 żagle aury  :

• Duża wysięgnik  : 53,5  m 2 (z przodu)
• Fałszywy wysięgnik: 31  m 2 (w środku)
• Mały fok: 36  m 2 (rufa)

Załoga

Obecna załoga składa się z:

• 1 kapitan, jego kolega, 1 główny inżynier i 2 poruczników
• 1 bosko nadzorujący marynarzy
• 8 gabierów instruktorskich 
• 2 kucharzy.

Belem może trwać 48 kadetów na pokładzie.

Inne szczegóły

Historyczny

Początki i transport kakao

Rozpoczęty dnia 10 czerwca 1896 r.zaledwie 7 miesięcy po jego zleceniu ze stoczni Dubigeon w Nantes przez Fernanda Crouana , z Nantes firmy Denis Crouan et Fils specjalizującej się w transporcie kakao na zlecenie fabryk czekolady Menier . Nosząca nazwę portugalskiej placówki handlowej firmy i nosząca na dziobie motto nowego brazylijskiego państwa: Ordem e Progresso, jest przypisana do floty „zachodnioindyjskiej” i może przewieźć do 675 ton ładunku.

Jego pierwsza podróż, pod rozkazami kapitana Lemerle, zwanego „kosem”, była połowicznie udana, pożar zbliżający się do wybrzeży Ameryki Południowej, który zniszczył 121 mułów, które łódź przewoziła z Montevideo (Urugwaj) w Belém. (Brazylia). To zapewniło mu szybki powrót na miejsce w celu przeprowadzenia ciężkich napraw. Dobry piechur, ta niewielka żaglówka tonażowa , w porównaniu do ówczesnej floty Cape Horners , wykona nie mniej niż 33 rejsy do czasu przejścia na emeryturę komercyjną 31 stycznia 1914 roku .

Kampanie te będą prowadzone głównie w kierunku Belém, portu położonego na południowym brzegu południowego ramienia ujścia Amazonki . Ale Belem będzie znał wiele innych miejsc, takich jak Montevideo w Urugwaju czy Martynika w Indiach Zachodnich, skąd ledwo uciekł przed gniewem Góry Pelée w 1902 roku . W rzeczywistości odmówiono mu wejścia do portu z powodu braku miejsca i musiał zakotwiczyć na drugim końcu wyspy, co go uratowało. Co więcej, to właśnie Belem pomoże dwóm (lub trzem) ocalałym z katastrofy. W 1907 i 1908 jego celem była Gujana  ; uzbrojony przez Demange Frères zaopatruje Cayenne i jego kolonię karną. Te wyjazdy, jako nieopłacalne, zostały sprzedane Société des Armateurs Coloniaux.

Załoga składała się wtedy tylko z 13 mężczyzn, których warunki życia na pokładzie były ciężkie. Rzeczywiście, jest konieczne, aby obsługiwać więcej niż 1000  m 2 na żagle . Olinowanie jest wtedy, że z trzech masted barku The trójkątny brigantine ciekawie nie niosąc stoczni . Słupy i dźwigary są wykonane z drewna, lin z konopi i żagli bawełny .

Statek wycieczkowy, a następnie statek szkolny

Rozbudowa parowców , bardziej niezawodnych i regularnych w żegludze komercyjnej, sprawiła, że Belem stał się przestarzały. 11 lutego 1914 roku został odkupiony za 3000 funtów przez księcia Westminster do celów żeglarskich. Belem jest rozpocząć nowe życie jako luksusowy statek wycieczkowy. W tym czasie został on głęboko przekształcony, aby zapewnić komfort właścicielowi i jego gościom.

Hold przekształca komfortowych kabinach i jeden dostępu może, poprzez podwójne schody rewolucja, przeszklonym salonem, urządzone w kubańskiego mahoniu i zamontowane na pokładzie. Będzie to niestety wymagało zmiany rozmiaru niskich żagli, które wcześniej były bardzo mocne. Maszty dolne zamienione na rury stalowe. Wyposaża również silniki z 2 szwedzki Bollinder 250 KM, którego wydechowy jest przez maszt z mizzen , stają się puste. Nagle, wraz z opuszczeniem grota i foka o połowę , opór hydrauliczny spowodowany dwoma dużymi czterołopatowymi śmigłami o średnicy 1,20 metra oraz wzrost natarcia (salon pokładowy i podniesiona rufówka ) mocno obciążyły jego bardzo dobre zdolności nautyczne. pod żaglami. Praktycznie stracił 2 węzły prędkości i prawie nie leci pod wiatr! W zamian może pływać w każdą pogodę i samodzielnie manewrować we wszystkich portach świata, co dobrze odpowiada oczekiwaniom jej nowego właściciela.

Bukszpryt , wykonana ze stali od jego pochodzenia, został również skrócony, przynosząc centrum Velic wstecznej wzdłużnych i czyni go nieco bardziej ognisty . W rezultacie, przy posiadanym obecnie przyponze, nie może nosić całej swojej brygantyny w zwartych chodach bez wytrącania jej z równowagi, co również ogranicza moc jego przyponu. Jednak przekroczenie 60 metrów długości całkowitej może mieć poważne konsekwencje finansowe w zakresie opłat portowych, przedłużenie tego drzewca w celu przewożenia jednego lub dwóch dodatkowych wysięgników nie jest możliwe.

Nabyty w 1921 roku i przemianowany na Phantom II przez Sir Arthura Ernesta Guinnessa , członka rodziny irlandzkiego przemysłowca i piwowara o tej samej nazwie. Od tego czasu Belem będzie dużo pływał, wykonując bardzo długie rejsy. Jednak chociaż okrążał świat przez Kanały Panamski i Sueski , nigdy nie przekroczył Przylądka Horn . Wyjazdy te ustaną w 1939 roku , w przededniu II wojny światowej . Belem następnie znalazł schronienie na Isle of Wight , gdzie było cudownie oszczędzone bombardowaniach, ale jego takielunek doznał poważnych obrażeń. Będzie służyć jako baza dla jednostki Sił Morskich Wolnej Francji . Piękna historia trójki mistrzów i Sir Ernesta Guinnessa zakończyła się w 1949 roku, kiedy ten ostatni zmarł.

Wypłynęła w 1952 do Wenecji, gdzie jej nowy nabywca, Fundacja Cini, zrobiła z niej statek szkoleniowy . Po raz kolejny zostaje przemianowany na Giorgio Cini . Uzbrojony w dormitorium na międzypokładach, takielunek staje się jak trzymasztowy szkuner , łatwiejszy w manewrowaniu.

W 1972 roku The Italian Carabinieri Army kupił go dla liczby symboliczne z włoskiego lira , ponieważ chciał zdobyć statek szkoleniowy. Została ponownie wyposażona w 2 silniki Fiata 300 KM, ale jej nowa kariera była krótka. Brak konserwacji w latach wojny nie sprawił, że wyglądał świetnie i szybko uznano go za zbyt zniszczony, by wywozić kadetów na morze. Stocznie w Wenecji stawiają go mniej więcej w stanie zdatnym do żeglugi, olinowanie jest składane jak na początku w trójmasztowej barce (główny maszt ponownie zajmuje kwadratową latarnię).

W 1976 roku za symboliczną lirę wojsko sprzedało trzymasztowca weneckiej stoczni, która po podstawowej toalecie wystawiła go na sprzedaż.

Wróć do francuskiej flagi

Przypadkiem znalazł go entuzjasta tradycyjnego olinowania , doktor Luc-Olivier Gosse. Dzięki stowarzyszeniu (ASCANF) Savings Bank kupuje ostatnią dużą francuską stalową żaglówkę, aby sprowadzić ją z powrotem do kraju pochodzenia. 17 września 1979The Belem przybywa w Brest holowany przez francuski Navy statku , na słonia .

W 1980 roku Belem został przekazany fundacji Belem, utworzonej w tym samym roku (i od tego czasu uznawanej za obiekt użyteczności publicznej ). W celu podniesienia świadomości i zebrania funduszy na jego rehabilitację, zacumowany jest w Paryżu , w pobliżu Wieży Eiffla i tam jest w dużej mierze odrestaurowany. Jej olinowanie zostało odrestaurowane w celu zachowania oryginalnego wyglądu. Jest jednak krytykowany za zbyt krótki bukszpryt.

W 1984 r. Belem został sklasyfikowany jako zabytek historyczny , mniej niż dwa lata po innym francuskim żaglowcu, Księżnej Annie, który już nie pływa; jest zacumowany w porcie Dunkierka .

W 1986 odbył swój dziewiczy rejs do Nowego Jorku z okazji stulecia Statuy Wolności .

Od tego czasu Belem rozpoczął nową karierę jako przedstawiciel marynarki wojennej. Zabiera na pokład stażystów w każdym wieku, aby wprowadzić ich w tradycyjną nawigację poprzez kursy trwające od 2 do 10 dni. Oprócz 16 osobowej załogi (w tym kapitan i kucharz ) może zabrać do 48 kursantów podzielonych na 4 grupy. W ramach misji przydzielonej Fundacji Belem wykonuje kabotaż wzdłuż wybrzeży francuskich i europejskich oraz wycieczki na Atlantyk dzięki mecenatowi Grupy Caisse d'Epargne, która wspiera fundację. Uczestniczy również w międzynarodowych zlotach żaglowców. Jest również otwarty na wizyty podczas niektórych postojów między marcem a październikiem.

W 1996 roku był przedmiotem wystawy w Musée national de la Marine w Paryżu zatytułowanej Le temps des clippers, centenaire du Belem.

W 2002 roku żaglówka odbyła transatlantycką podróż z Dakaru do Belém , miasta, które dało jej nazwę. Następnie odwiedził Gujanę , różne wyspy na Antylach , a następnie udał się w podróż powrotną przez Bermudy i Azory . Belem była więc obecna w uroczystościach upamiętniających stulecie erupcji Mount Pelee , która zniszczyła miasto St. Pierre Martynika 8 maja 1902. Ta obecność przypominając okoliczności, które umożliwiły Belem uciec katastrofy wieku wcześniej.

W 2003 roku była przedmiotem nowej wystawy w Narodowym Muzeum Morskim, zatytułowanej po prostu Le Belem .

Od 2008 roku została wyczarterowana, podobnie jak Étoile de France i Kathleen & May , przez Compagnie de transport marine à la voile (CTMV), dawną francuską firmę żeglugową specjalizującą się w transporcie morskim wina butelkowanego i napojów spirytusowych.

W 2008 roku Belem lewo La Rochelle na 8 maja, aby jego przybycie w Quebec 2 lipca podróży upamiętniającego wędrówkę Samuel de Champlain w 1608 i część uroczystości otaczających 400 th  anniversary of Quebec .

13 maja 2009piła Rabat przyjmuję Belem z okazji Festiwalu Mawazine , a także na inaugurację nabrzeżu miasta honoru, po przerwie w Tangerze . Od ponownego otwarcia w 2009 roku École des mousses de Brest wykorzystuje żaglówkę do szkolenia swoich młodych rekrutów (4-dniowe staże na morzu), zgodnie z umową podpisaną między Fundacją Belem a francuską marynarką wojenną.

3 czerwca 2012Łódź uczestniczy w Diamentowym Jubileuszu Elżbiety II Wielkiej Brytanii . Po raz pierwszy zawinęła do Londynu i jest to również jedyna francuska łódź oficjalnie zaproszona przez królową na to upamiętnienie. Podczas Igrzysk Olimpijskich Londyn 2012 The Belem został zacumowany na Tamizie , w zasięgu wzroku Club Francji.

W 2016 roku był obecny na Fêtes Marines w Brześciu od 13 do 19 lipca. W tym samym roku miasto Nantes świętowało 120-lecie statku podczas imprezy: „Débords de Loire”. W 2017 roku był w Le Havre podczas imprezy Grandes Voiles du Havre . W październiku 2018 roku przybył do Port-Vendres na półroczny okres zimowania.

W 2019 roku Belem weźmie udział w Armada de Rouen wśród oczekiwanych 46 łodzi.

Nantes dla korzeni

Belem opiera się w Nantes w Loire-Atlantique . Miasto, w którym się urodziła i które regularnie odnajduje dzisiaj podczas morskich imprez lub prostych postojów, raz lub kilka razy w roku.

Trzy-master zainaugurował również w dniu 9 października 2009 roku swój nowy pomost u podnóża mostu Anne-de-Bretagne . W rzeczywistości Belem wcześniej zacumował dalej w dół rzeki, przy wyjściu z centrum miasta, gdzie zarezerwowano dla niego pływającą platformę i coupé. Jednak ze względu na to, że instalacje te są nieco zdezelowane i utrudniają żeglugę w odnodze Madeleine, przed latem 2009 roku gmina podjęła decyzję o przesunięciu tej platformy w górę rzeki, praktycznie w centrum miasta, ponieważ wybraną lokalizacją była Quai de la Fosse , właśnie na granicy obszaru morskiego i rzecznego (ograniczonego mostem Anne-de-Bretagne).

Platforma została odnowiona, a nowe coupe zapewnia dostęp do Quai de la Fosse. Wykorzystując położenie tego odcinka i duże zapotrzebowanie na przestrzeń dla żeglarzy, do platformy Belem podłączono nowy pływający ponton o długości około pięćdziesięciu metrów . Oznacza to, co prawda dość skromnie, powrót zainteresowania Nantes rzeką i morzem, podczas gdy projekt mariny z 300 miejscami do cumowania na wyspie Nantes został porzucony.

Było zatem okazji Solidaire du Chocolat , że Belem przebywał w Nantes od 9 do 11 października 2009 roku, aby towarzyszyć 24 Class40 jednokadłubowców zaangażowanych w tej zupełnie nowej solidarności, sportowych i zdarzeń wyścigu transatlantyckiego.

Galeria zdjęć

• Belem w Starym Porcie w Montrealu w 2008 roku

• Belem w Tulonie z Pointu w 2013

• Belem off Brześciu w dniu 28 kwietnia 2012

• Belem pozostawiając L'Ile-Rousse we wrześniu 2011 roku, żagle sztag wdrażane

• Przystanek w Belem w Port-Vendres ( Pyrénées Orientales )

• Belem w następstwie Mega Smeralda off Ile Rousse w Korsyki w 2011 roku.

• Belem do Madery

• Belem w Dublinie 14 lipca 2010

• W Nantes o zachodzie słońca

• Belem w Sète zacumowany przy nabrzeżu Algierze w 2013 roku

• Belem w swoim macierzystym porcie w Nantes

• Sprzęt do nawigacji kabinowej

• Sklep/warsztat

• Szczegóły warsztatu Belem

• Kuchnie

• Wnętrze

• Detal wnętrza Belem ( Rouen , 2013)

• Wnętrze kupy

• Widok od wewnątrz

• Szczegół olinowania w Belem

• Fragment mostu Belem ( Brześć , 2012)

• Fragment mostu Belem ( Brześć , 2012)

• Bell kwartał z Belem

• Wlot powietrza na pokładzie

• Pod całunami

• Ozdobny detal rufy Belem

• Detal baru Belem

• Most Belem ( Rouen , 2013)

• Szczegół centralnego mostu

• Kupa z lotu ptaka

• Szczegół balustrady rufowej

• Drzwi do kuchni.

Anegdoty

Motto

Motto Belem brzmi: Favet Neptunus eunti! (Neptun sprzyja tym, którzy odchodzą).

Fałszywe porty

W Belem prezenty, takie jak STS Kruzensztern (rosyjski cztery wózki barque ), wzory namalowane na kadłubie: biała opaska z czarnymi kwadratami. Ta dekoracja, która pojawiła się m.in. na żaglowcach francuskiego armatora Bordes , ma na celu dopracowanie sylwetki okrętu, a przede wszystkim utrwalenie tradycji marynarki handlowej , z czasów, gdy statki były uzbrojone w armaty. Rzeczywiście przed XIX th  wieku, niektóre statki handlowe były wyposażone w armatki odepchnąć, albo lepiej, odstraszać piratów i korsarzy . Niektóre mniej szczęśliwe statki zadowoliły się malowaniem iluminatorów na kadłubie w trompe-l'oeil, w nadziei uzyskania tego samego efektu przy niższych kosztach. Te wzory namalowane na kadłubie przetrwały na niektórych statkach zgodnie z tradycją, długo po zagrożeniu piractwem.

Nie mylić z Belen

Trzy wózki bark Belen (i nie Belem ), zbudowany w 1901 roku przez Chantiers de la Loire , został wyposażony w czapce-napalonych przez Celtique Compagnie Maritime, również z Nantes. Następnie sprzedany stoczni Balllande w Bordeaux, która przemianowała ją na Joan of Arc , kupiła go firma Bordes . Po pierwszej wojnie światowej, trzy wózki statek został przejęty przez Le Havre armatora (Pan Potet), a następnie sprzedanych w 1931 roku do Pecheries de l'ocean, który użył go jako floty drzewnym. Został zburzony w Bayonne w 1949 roku.

Belem w sztuce i kulturze

Literatura

Belem była przedmiotem różnych prac szczególnych.

Historię statku opowiedziano także w 4 -tomowych komiksach autorstwa Jean-Yves Delitte z lat 2006-2011, belgijskiego autora, specjalizującego się w komiksie historycznym i marynistycznym.

Filmografia

Emisja France 3 , to nie jest nauka o rakietach ,4 stycznia 2010, zatytułowany Du vent dans les sails poświęcony jest Belemowi .

Filatelistyka

Trzy-master był przede wszystkim przedmiotem specjalnego tymczasowego odwołania z okazji setnej rocznicy jego obchodzony w Nantes w 1996 roku (sygnatura jest datowany 20 sierpnia i 21, 1996). Ale przede wszystkim w lipcu 1999 r. będzie miał zaszczyt Poczty Francuskiej , która z okazji Armady Stulecia w Rouen publikuje serię "  Zbiór Młodzieży  " dziesięciu znaczków , wśród których znajduje się znaczek indywidualny na Belem . Fotografia żaglówki została przygotowana przez Jean-Paula Cousina do druku wklęsłego , podobnie jak cała seria. Znaczek znajduje się również w arkuszu kolekcji Młodzież, który obejmuje wszystkie dziesięć znaczków. Nominał znaczka na Belem jest podany w podwójnej walucie, 1  F i 0,15  € .

Numizmatyczny 

W 2016 roku Monnaie de Paris opublikowała srebrną monetę 50  euro w ramach serii poświęconej francuskiej historii morskiej. Wydana w 250 egzemplarzach moneta przedstawia, awersem, statek pod żaglami widziany z boku, z nazwą łodzi wpisaną na kole granicznym przedstawiającym linę; i ogony z typowych motywów do innych elementów w szeregu, ze sterem i wysięgnikami , jak również Delfin na rufie od Belem .

Uwagi i referencje

Uwagi

1. Na całym świecie trójmasztowa amerykańska Star of India i Elissa datują się odpowiednio na lata 1863 i 1877, Australijczyk James Craig z 1874 roku, nie wspominając o starszej o prawie sto lat amerykańskiej fregatie USS  Constitution . Największą francuską żaglówką jest kwadratowa trójmasztowa Duchesse Anne .
2. Zaufanie kapitana Belem .
3. Z wyjątkiem trójmasztowej Duchesse Anne, która po premierze została francuska.

Bibliografia

1. „  AGV-BELEM  ” , na www.amisdesgrandsvoiliers.org (dostęp 28 maja 2016 )
2. "  Fundacja Belem (" Charakterystyka "zakładka)  "
3. Artykuł Fundacji Belem
4. komunikatu n O  PM44000353 , podstawy Palissy , francuskie Ministerstwo Kultury .
5. „  Fundacja Belem” (zakładka „Załoga”)  ”
6. Żaglowce (Rolland FM, Stichelbaut B., 2008) , s.  54-59
7. "  Belem - Charakterystyka techniczna  " , na fondationbelem.com (dostęp 14 maja 2013 r. )
8. Hapman, Great Sailing Ships of the world (2002) , s. 75
9. "  L'Antillais de Nantes  " , na fondationbelem.com ( dostęp 11 października 2009 )
10. Le Belem jubile pour la Queen na stronie liberation.fr (dostęp 3 czerwca 2012)
11. André Péron , Nantes i jego rzeka , Quimper, Éditions Ressac,1997, 64  pkt. ( ISBN  2-904966-35-8 ) , s.  11
12. „  1907-1908, interludium Demange  ” , na temat Trois-mât Belem i żaglowców (dostęp 3 stycznia 2014 r . ) .
13. Philip Plisson 1996 , s.  20
14. Philip Plisson 1996 , s.  22
15. Philip Plisson 1996 , s.  24
16. Philip Plisson 1996 , s.  26
17. Olivier Puget, Najpiękniejsze żaglówki świata , Solar, 2006, s.  57
18. Misja Fundacji Belem
19. Laurent Gloaguen, „  Program Odysei Atlantyckiej 2002  ” , na 3mats.net ,2002(dostęp 13 kwietnia 2014 )
20. "  Fundacja Belem ( " Historia " zakładka )  "
21. CTMV FairWindWay
22. Julie Lemieux, „Prywatne imprezy na Belem  ”, Le Soleil (Quebec) , 18 marca 2008, s.  12 .
23. Belem na spotkaniu w Maroku
24. Wiosna Belem na Morzu Śródziemnym
25. "L'École des mousses", C'est ma vie , na M6, 8 stycznia 2011 oraz oficjalna strona internetowa Belem  : Koniec sezonu poświęconego młodzieży - październik, miesiąc mchów… (konsultacja 9 stycznia, 2011)
26. Belem: aktor Jubileuszu Królowej Elżbiety II , na stronie leblogdubelem.com, konsultacja 17 września 2014
27. Belem w drodze do Londynu , na stronie bpce.fr, konsultacja 17 września 2014
28. Yann-Olivier Bricombert, „  Główne żagle Le Havre. Porządek odpływu łodzi na paradę  ” , na ouest-france.fr ,2 września 2017 r.(dostęp 3 września 2017 )
29. „  Pyrénées-Orientales: Belem przybywa dziś do Port-Vendres na sześć miesięcy  ”, La Semaine du Roussillon ,18 października 2018( przeczytaj online , konsultacja 19.10.2018 )
30. "  Armada de Rouen (Edycja 2019)  "
31. "Ponton na regularny postój w Belem  ?" » Ouest-France , François Régis Hutin (reż.), Rennes, 12.10.2009, dziennik, s.  11
32. „Wyspa Nantes doczeka się metamorfozy” – artykuł z entreprises.ouest-france.fr z 21 września 2012 r.
33. „  Grande parade solidaire  ” , na stronie lasolidaireduchocolat.com (dostęp 12 października 2009 )
34. „  Les Voiliers long-courriers Cap-Horniers de Nantes  ” , na stronie voiliersnantais.free.fr (konsultowane 11 października 2009 )
35. „  Leonc.net  ” na leonc.net (dostęp 11 października 2009 )
36. "  Fundacja Belem (" Aktualności "zakładka  "
37. „Wiatr w żaglach ( Belem )”, C'est pas sorcier , na stronie France 3
38. Stempla stulecia
39. Ulotka „Armada of the Century” na stronie phil-ouest.com
40. Pieczęć i wszystkie jej parametry techniczne na stronie phil-ouest.com
41. "  Filatelie50 (sekcja " Monety "  "

Zobacz również

Komiczny

• Jean-Yves Delitte, "Belem": Czas rozbitków , Chasse-marée ,1 st listopad 2006, 47  s. ( ISBN  978-2-35357-006-5 )
• Jean-Yves Delitte i Patricia Faucon, „Belem”, tom 2: Enfer en Martinique , Grenoble / Douarnenez, Chasse-marée , coll.  "Grafika",5 czerwca 2008, 46  s. ( ISBN  978-2-35357-044-7 )
• Jean-Yves Delitte, „Belem”, Tom 3: Le Yacht du bagne , Grenoble / Douarnenez, Glénat ,4 listopada 2009, 47  s. ( ISBN  978-2-7234-7223-4 )
• Jean-Yves Delitte, „Belem”, Tom 4: Ostatnie przejście , Grenoble / Douarnenez, Glénat ,27 kwietnia 2011, 48  pkt. ( ISBN  978-2-7234-7852-6 )

Bibliografia

 : dokument używany jako źródło tego artykułu.

• Jean-Pierre Chesné, „Belem”, stuletnia łódź, Sztuka, badania i twórczość, Dziedzictwo morskie i rzeczne I, nr 32, s. 122-127
• Sophie Couty, Le Trois-Mats Szkoła francuska „Belem” , L' Epargne, coll.  "Archit i Modelis 13",2000( ISBN  978-2-85015-262-7 )
• Luc Olivier Gosse, Le „Belem”, czyli przeznaczenie statku , Grenoble, Éditions Terre et Mer,1984
• Daniel Hilion, Le "Belem", sto lat przygód , Editions de L'Epargne,15 lipca 1996 r., 141  s. ( ISBN  978-2-85015-272-6 )
• Jean-Christophe Jeauffre, Michel Bez i Albert Falco, wyprawa Julesa Verne'a na pokładzie trzymasztowca "Belem" , Equinoxe,8 października 2003 r., 200  pkt. ( ISBN  978-2-84135-352-1 )
• Laure de Lambly, Laetitia de Warren, Jean-Michel Letenoux i Yves Gaignet, „Belem”: legendarny trójmistrz , Narodowe Muzeum Morskie,1 st czerwiec 2011( ISBN  978-2-901421-44-3 )
• Philip Plisson, Wiek „Belem” , Editions Gallimard,1996( ISBN  978-2-07-060284-1 ). 
• Jean Randier, francuskie żaglowce, 1880-1930 Manewr olinowania budowlanego życie na pokładzie , Celiv,2000, 363  s. ( ISBN  978-2-85231-012-4 )
• Jean Randier i Louis Lacroix, The Last Antiillean Voiliers and the Convict Travels in Gujana , Maritime and Overseas Publishing,Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden, 378  s.
• (fr) (de) (en) (es) (it) Harold Paasch, Od kilu do ciężarówki, De la quille à la apple du mat, Vom Kiel zum Flaggenknopf, Dequilla a perilla, Dalla chiglia al pomo dell'albero. Słownik morski francusko-niemiecko-hiszpańsko-włoski , Jean-Marie Williamson,Czerwiec 1993, 1216  s. ( ISBN  978-2909525068 )
• Yann Queffelec , pref. , Belem, legendarny trójmasztowiec. Paryż: Narodowe Muzeum Morskie , Fundacja Belem, 2011
• JAFFRY Gwendal, MILLOT Gilles , Przewodnik po żaglowcach: Od pracujących żaglówek po statki szkoleniowe , Douarnenez, Le Chasse Marée,1999, 128  pkt. ( ISBN  2-903708-86-X )
• François Marie ROLLAND, STICHELBAUT Benedict , Tall Ships , Brest, Edycje The Telegram2008, 140  pkt. ( ISBN  978-2-84833-198-0 ). 
• LE BRUN Dominique STICHELBAUT Benedict , Tall Ships , Brest, Edycje The Telegram2012, 37  pkt. ( ISBN  978-2-84833-283-3 )
• LE BRUN Dominique , przewodnik The Tall Ships Guide , Grenoble, Le Chasse Marée - Glénat,2010, 127  s. ( ISBN  978-2-35357-059-1 )
• MEYER Nathalie , 100 Cult Boats , Paryż, Solar Editions,2013, 125  pkt. ( ISBN  978-2-263-06242-1 )
• PUGET ollivier, DARDE Jean Noël , Jadąc na żaglowcach: Przewodnik zaokrętowania , Paryż, Przewodnicy Balland (Paryż),2000, 318  s. ( ISBN  2-7158-1277-9 ). 
• (en) Otmar Schäuffelen ( przekład  z niemieckiego: Casay Servais), Chapman, Wielkie żaglowce świata , Nowy Jork, Hearst Books,2002, 420  pkt. ( ISBN  1-58816-384-9 , przeczytaj online )

Powiązane artykuły

• Lista francuskich łodzi sklasyfikowanych jako zabytki
• Lista największych żaglowców
• Trzymasztowy bark
• Kliper
• Stara platforma

Linki zewnętrzne

• Fundacja Belem
• Osobista strona internetowa entuzjasty
• Gréements.com (Villert Myriam), kursy narracyjne + zdjęcia na pokładzie Belem .
• Kampanie Belem według książki Luca Oliviera Gosse.
• Belem , lokalizacja AIS statku na stronie MarineTraffic