Lorenzo Ghiberti

Lorenzo Ghiberti Obraz w Infobox. Autoportret
Narodziny 1378
Florencja , Republika Florencji 
Śmierć 1 st grudzień 1455
Florencja , Republika Florencji 
Pogrzeb Bazylika Santa Croce we Florencji
Zajęcia Rzeźbiarz , architekt , malarz , pisarz
Mistrz Bartolo di Michele ( d )
Ruch Pierwszy renesans
Rodzina Rodzina Ghiberti ( d )
Dziecko Vittorio Ghiberti
Pokrewieństwo Bonaccorso Ghiberti ( d ) (siostrzeniec)
Podstawowe prace
Brama Raju

Lorenzo Ghiberti , którego prawdziwe nazwisko brzmi Lorenzo di Cione , urodzony w 1378 roku we Florencji , zmarł w 1455 w tym samym mieście, to florencki malarz i rzeźbiarz z Quattrocenta , którego praca jest częścią szerokiego ruchu odnowy sztuki zachodniej, które dała początek renesansowi .

Biografia

Lorenzo Ghiberti był synem Cione di ser Bonaccorso, ale jego ojciec zmarł młodo, a jego edukacją zajął się drugi mąż jego matki, złotnik Bartoluccio ( Bartolo di Michele ). Lorenzo, uważając go za swojego prawdziwego ojca, okazywał mu wielką wdzięczność do tego stopnia, że ​​aż do sześćdziesiątki zachował imię Lorenzo di Bartolo .

Dlatego Lorenzo, podobnie jak większość ówczesnych mistrzów florenckich, odbył praktykę w warsztatach złotniczych . Był jednym z pierwszych rzeźbiarzy i złotników w Quattrocento, którzy ściśle kojarzyli rzeźbę i malarstwo .

W 1401 roku, kiedy był zupełnie nieznany, Lorenzo Ghiberti wygrał konkurs na północne drzwi baptysterium we Florencji , organizowany przez Arte di Calimala , kosztem sześciu zawodników, w tym Filippo Brunelleschi , Niccolò di Piero Lamberti i Jacopo della Quercia .

Następnie konkurs ten został uznany przez historyków sztuki za akt założycielski artystycznego renesansu . Ghiberti był, wraz z Donatello , jednym z inicjatorów odnowy rzeźby umożliwiającej naturalną reprezentację dużej liczby postaci umieszczonych w zupełnie nowej przestrzeni. Ghiberti został jednogłośnie ogłoszony zwycięzcą konkursu, Filippo Brunelleschi wycofał się nawet po obejrzeniu pracy nadesłanej przez rywala. Plik23 listopada 1403Lorenzo podpisał kontrakt, w którym zobowiązał się do pracy bez przerwy, od 1 st grudnia, na drzwi baptysterium do jego pełnej realizacji. Realizacja celu, który nie odważył się odejść od gotyckiej programu przyjętego przez Andrea Pisano - autor pierwszych drzwi - rozprzestrzenianie się od 1403 do 1424 Umowa przewidywała, że artysta był dostarczyć trzy Dolny reliefy rocznie, ale ta klauzula nie była przestrzegana. W 1407 roku umowa została odnowiona, tym razem zobowiązując rzeźbiarza do kontynuowania pracy z wyłączeniem wszystkich innych, za pensję w wysokości dwustu guldenów rocznie.

Swoboda kompozycyjna artysta odzyskał, wykonując rozpoczęte w 1425 r. I ukończone w 1452 r. Drzwi honorowe lub drzwi raju. Te drzwi składają się z dwóch serii po pięć paneli, z których każdy przedstawia sceny biblijne. Michał Anioł uważał, że te drzwi są warte otwarcia na Niebo . Rzeźbiarz wykorzystał perspektywę i coraz mniej zaakcentowany relief, aby ułożyć dużą liczbę postaci na kilku płaszczyznach.

Te drzwi, które Lorenzo Ghiberti wykonał dla baptysterium we Florencji - „godne podziwu za rozmieszczenie i obramowanie paneli, za ich bogactwo inwencji, za ich płynną elegancję i szlachetne odczucia poddanych” - zostały opisane przez krytyka i historyk sztuki Henri Focillon w swojej pracy o sztuce Zachodu  : „Relacja reliefu według pozorowanej odległości płaszczyzn, obliczone przejście od okrągłego wybrzuszenia do płaskorzeźby i wreszcie do modelowania prawie płaskiego o medalu, rygorystycznej ucieczce architektury , sugestii z brązu, przedstawiającej powietrzny krajobraz, uderzyło w powszechną wyobraźnię jak cudowne objawienie; drzwi baptysterium były odtąd drzwiami raju. "

Ghiberti wyrzeźbił kilka figur z brązu dla kościoła Orsanmichele , w tym Świętego Jana Chrzciciela (1414) i Świętego Mateusza (1421/1422), świętych korporacji handlowych, Arti . W latach 1417–1427 wykonał panele chrzcielnicy chrzcielnicy w Sienie , ozdobione Chrztem Chrystusa i św. Jana, które stały przed Herodem . Od 1447 roku artysta napisał traktat w trzech tomach zwany komentarzami . Drugi, o życiu i twórczości największych artystycznych osobowości XIV TH i XV -tego  wieku, to pierwsza prawdziwa historia sztuki: zawiera biogramy najważniejszych artystów z Cimabue z uwag swoich prac, koncentrując się na pracy Ghiberti samego siebie.

Jego syn Vittorio jest także rzeźbiarzem.

Bibliografia

Powiązane artykuły

Giorgio Vasari cytuje go i opisuje jego biografię w Le Vite  :
s. 258–278 - wydanie z 1568 r 		037 quick, lorenzo ghiberti.jpg

Linki zewnętrzne

Uwagi i odniesienia

  1. Bertrand Jestaz, „  Historia renesansu  ”, praktyczna szkoła wyższa. 4 p  sekcja historyczne i filologiczne Sciences (broszura) , tom.  123 n O  7, 1995, strona 142 ( czyt. online , przeglądnięto 12 kwietnia 2016 r. )
  2. Vasari 1841 , str.  82.
  3. Bertrand Jestaz, „  Historia renesansu  ”, szkoła praktyczna dla studiów wyższych. 4 p  sekcja historyczne i filologiczne Sciences (broszura) , tom.  123 n O  7, 1995, strona 143 ( czyt. online , przeglądnięto 12 kwietnia 2016 r. )
  4. Henri Focillon, Art d'occident , tom 2, The Gothic Middle Ages , Paryż, 1965, Librairie Armand Collin, s.  370.
  5. Włoski tekst drugiego komentarza został przedrukowany w Vasari 1841 , s.  88 do 110