Ustawa o równych szansach

Prawo do równych możliwości (prawo nr 2006-396 od31 marca 2006), wprowadził we Francji różne środki dotyczące zatrudnienia i edukacji , zaproponowane przez Ministra Zatrudnienia, Spójności Społecznej i Mieszkalnictwa Jean-Louis Borloo . Został ogłoszony przez Matignon jako odpowiedź na społeczne bunty jesieni 2005 roku na francuskich przedmieściach.

Najbardziej kontrowersyjna nowelizacja ustawy (od czasu wycofania), która stworzyła pierwszą umowę o pracę (CPE), została przyjęta przez Zgromadzenie Narodowe w nocy z godz.9 lutego. Był przedmiotem licznych demonstracji, których celem było doprowadzenie do jego wycofania.

Treść prawa

Ustawa ta, oprócz CPE, zawiera wśród swoich głównych postanowień:

• nauki na przemian od 14 roku życia.

• 3 kategorie studentów odbywających praktykę (studenci nauk ścisłych i nauk stosowanych, studenci ekonomii, studenci odbywający staż w organizacji publicznej lub prywatnej) nie będą już uprawnieni do odszkodowania z tytułu trwałego inwalidztwa do inwalidztwa trwałego w razie wypadku podczas odbywania stażu .
• Bezpłatna opłata za staże trwające dłużej niż trzy miesiące (zostanie przedłużona do dwóch miesięcy zgodnie z ustawą z dn 24 listopada 2009) na prośbę Precarious Generation .

• tworzenie zajęć przygotowawczych w priorytetowych obszarach edukacji .

• utworzenie nowych miejskich stref wolnocłowych (ZFU): zakładające się tam przedsiębiorstwa mogą korzystać z dotacji państwowych, głównie w formie ulg podatkowych. Niemniej jednak dotacje muszą być zgodne z rozporządzeniem nr 69/2001 Komisji Europejskiej , to znaczy nie przekraczać 100 000 EUR w ciągu 3 kolejnych lat. W przypadku niektórych dotacji firmy muszą zatrudniać osoby mieszkające w ZFU na stałe umowy . Jednak długość pobytu w ZFU przed zatrudnieniem nie jest określona.

• utworzenie Krajowej Agencji ds. Spójności Społecznej i Równości Szans (ANCSEC). Przyczyni się do działań na rzecz osób mających trudności z integracją społeczną lub zawodową.

• Ustawa nr 64-701 z 10 lipca 1964 odnoszące się do Funduszu Działań Socjalnych dla Pracowników Zagranicznych zostaje uchylone.

• wzmocnienie uprawnień Wysokiej Władzy ds. Zwalczania Dyskryminacji i Równości (HALDE). (Zobacz link do Wysokiej Władzy ds. Zwalczania Dyskryminacji i Równości, a następnie paragraf Wzmocnienie uprawnień HALDE )

• badania jest dowód prawny w przypadkach dyskryminacji.

• Działania na rzecz spójności społecznej i walki z dyskryminacją są obecnie realizowane w dziedzinie audiowizualnej.

• ustanowienie „umowy o władzę rodzicielską”, na podstawie której przewodniczący rady generalnej może nakładać sankcje na rodziców dziecka nieobecnego w pracy i która powoduje problemy w funkcjonowaniu placówki, w której się kształci, na przykład wstrzymując wypłatę zasiłki rodzinne.

• możliwość wystawiania przez agentów miejskich, agentów nadzoru z Paryża i agentów paryskich kierujących służbą policyjną mandatów za przestępstwa z księgi VI kodeksu karnego - część regulacyjna pod warunkiem, że nie wymagają ich części śledztwa oraz z wyłączeniem osób ukarających ataki na integralność osób.

• ustanowienie „  dobrowolnej służby cywilnej  ”.

• praca nocna od piętnastego roku życia z pewnymi ograniczeniami: ograniczenie do niektórych branż - piekarnia itp. - na podstawie zwolnienia odnawianego co roku przez inspektora pracy, z przeprowadzanymi kontrolami i ścisłymi ograniczeniami godzin pracy.

Anonimowe CV: środek zaplanowany, ale nie zastosowany

• Instytucja anonimowego CV  : w firmach zatrudniających 50 lub więcej pracowników informacje wymagane od kandydata na dane stanowisko muszą zostać zbadane w warunkach zapewniających mu anonimowość. Środek ten, silnie wspierany przez organizacje antyrasistowskie, nigdy nie został wdrożony, a rząd odmówił dotychczas wydania odpowiedniego dekretu wykonawczego.

Procedura ustawodawcza

Ta sekcja może zawierać niepublikowane prace lub niezaudytowane oświadczenia  (czerwiec 2013) . Możesz pomóc, dodając odniesienia lub usuwając niepublikowaną zawartość.

Projekt ustawy był przedmiotem dyskusji we francuskim Zgromadzeniu Narodowym9 lutego 2006zobowiązanie się rządu do odpowiedzialności zgodnie z art. 49 ust. 3 Konstytucji. Brak wotum nieufności , opozycja preferująca wniesienie wotum nieufności w stosunku do całej polityki rządu (zgodnie z art. 49 ust. 2 Konstytucji) została uznana za przyjętą. Przyjęte ostatecznie przez Parlament Europejski w dniu 9 marca , został zatwierdzony przez Radę Konstytucyjną na 30 marca . 31 marca podczas 9-minutowego przemówienia telewizyjnego, transmitowanego na żywo z Pałacu Elizejskiego, Prezydent Republiki Jacques Chirac deklaruje, że ogłosi ustawę o równych szansach, w tym przepisy dotyczące placówek opiekuńczo-wychowawczych . Ustawa zostaje zatem wpisana następnego dnia do Dziennika Urzędowego , Chirac paradoksalnie prosi firmy o niestosowanie tego prawa (do czego nic ich do tego nie zobowiązuje, z wyjątkiem deklarowanej odmowy wydrukowania przez Jean-Louis Borloo formularzy umowy. Pierwsze zatrudnienie). Chirac chce jednak, aby rząd szybko zaproponował Sejmowi drugą nowelizację skracającą okres konsolidacji CPE z 2 lat do 1 roku, z uwzględnieniem prawa pracownika do poznania przyczyn zwolnienia (co, Związki zawodowe mówią, może skutkować prostą notatką informacyjną bez wartości prawnej). Ogłoszenie telewizyjne Chiraca i ogłoszenie ustawy jest postrzegane jako prowokacja przez ruch przeciwko CPE , który wzywa do strajku generalnego od dnia mobilizacji4 kwietnia. Został również skrytykowany przez wielu prawników, którzy uważali to „zawieszenie ogłoszenia” za sprzeczne z Konstytucją.

Zobacz też

Powiązane artykuły

• Krajowa koordynacja studentów

Linki zewnętrzne

• Plik Zgromadzenia Narodowego (tekst i procedura)
• Równość szans a równość (w imieniu prawa)

Oficjalna gazeta

• USTAWA nr 2006-396 z dnia 31 marca 2006 r. O równości szans (1)

Witryna Senatu

• Prace wspólnych komisji ds. Ustawy nr 2006-396 z dnia 31 marca 2006 r. O równości szans (1)

Uwagi i odniesienia

1. Tekst przyjęty przez parlament przed przekazaniem do Rady Konstytucyjnej. Odniesienia do artykułów odnoszą się do tego tekstu, a także do różnych kodów.
2. Tekst opublikowany w Dzienniku Urzędowym
3. Artykuł 8.
4. Artykuł 2 i następne.
5. Artykuł 10 II 2 °) kategoria a), b), f).
6. Artykuł 11.
7. Artykuł 26.
8. Artykuł 38.
9. artykuł 40
10. Artykuły 41 do 46.
11. Artykuł 45 i art. 225-3-1 Kodeksu karnego
12. Artykuł 47
13. Artykuł 48.
14. Artykuł L.2212-5 Kodeksu władz lokalnych.
15. Artykuł L.2512-16 Kodeksu władz lokalnych.
16. Artykuł L.2212-16-1 kodeksu władz lokalnych.
17. Artykuł 50.
18. Artykuł 52.
19. Artykuł 24.