Lisala (terytorium)

Terytorium Lisala
Lisala (terytorium)
Krajobraz wokół Lisali (1941)
Administracja
Kraj Demokratyczna Republika Konga
Województwo Mongala
Liczba
posłów
5
Demografia
Populacja 421005 mieszk  . ( 2004 )
Gęstość 29  mieszk./km 2
język narodowy Lingala
Geografia
Informacje kontaktowe 2 ° 09 ′ szerokości geograficznej północnej, 21 ° 31 ′ długości geograficznej wschodniej
Powierzchnia 14733  km 2
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Demokratyczna Republika Konga
Zobacz na mapie administracyjnej Demokratycznej Republiki Konga Lokalizator miasta 14.svg Terytorium Lisala
Geolokalizacja na mapie: Demokratyczna Republika Konga
Zobacz na mapie topograficznej Demokratycznej Republiki Konga Lokalizator miasta 14.svg Terytorium Lisala
Źródła
Gminy i terytoria - miasta - prowincje

Terytorium Lisala jest zdecentralizowana jednostka administracyjna prowincji Mongala w Demokratycznej Republice Konga znajduje się na prawym brzegu rzeki Kongo rzeki .

Geografia

Rozciąga się na północ od rzeki Kongo, zarys terytorium wyznaczają rzeka Mongala na północy i Kongo na południu.

Historia

Lisala była stolicą prowincji Środkowego Kongo, która istniała od 1963 do 1966 roku .

Podziały

Terytorium składa się z gminy Binga i trzech sektorów:

Poddział Status Główne miasto Uwagi
Binga Gmina Binga 7 radnych miejskich
Mongala-Motima Sektor Boso-Manzi 10 grup z 97 wiosek
Ngombe-Doko Sektor Lisala 15 grup po 147 wsi
Ngombe-Mombangi Sektor Binga 16 grup po 125 wiosek

Populacja

Ludność terytorium składa się z różnych plemion, głównie Ngombe z mniejszościami Mongo , Ngandi , Ngwaka i Budja .

Ewolucja demograficzna
1994 2004
296,804 421,005

Transport

Terytorium przecina droga krajowa N6 ze wschodu na zachód oraz drogi R328, R329, R336 i R338.

Gospodarka

Region charakteryzuje się silną działalnością rolniczą, głównie z uprawami ryżu , manioku , orzeszków ziemnych , kukurydzy , kakao , kawy , oleju palmowego , orzechów i kauczuku .

Miejscowości

Osobowości

Lisala jest kolebką Joseph Mobutu , The14 października 1930.

Zobacz też

Bibliografia

  1. CENI, Podział miejsc w wyborach , s. 67, 2018