Płyn łzowy jest wodny soli fizjologicznej i przepływ cieczy do zewnętrznej powierzchni rogówki i spojówki w oku . Kiedy wydzielina jest poza okiem, tworzy łzy .
Jest wytwarzany w sposób ciągły przez gruczoły łzowe i równomiernie rozprowadza się po przedniej powierzchni oka .
Zwykle przedostaje się przez kanalik łzowy do jamy nosowej, gdzie jest wydalany z powietrzem w postaci mikroskopijnych kropelek podczas oddychania .
Ale w niektórych przypadkach (patologicznych lub bardziej ogólnie emocjonalnych) wydzielanie łez jest zbyt ważne, a naturalne drogi są wtedy nasycone i nie odprowadzają już nadmiaru wydzieliny. Jam nosowych może nie natryskiwać nadmiar cieczy przepływa z nosa i oczu kończąc swój bieg na powierzchni w postaci łez , gdzie jest częściowo zatrzymywane przez poszczególne włosy na skórze .
Płyn łzowy nawilża i chroni rogówkę .
Rola płynu łzowego ma zasadnicze znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania aparatu wzrokowego:
W rzeczywistości rogówka , podobnie jak kości , nie jest prostym minerałem, ale żywym organem zbudowanym z komórek, które regularnie się odnawiają. Komórki te potrzebują tlenu (dokładnie ditlenu), aby przetrwać, ale ze względów praktycznych rogówka nie ma układu naczyniowego : ponieważ gdyby rogówka została przecięta przez żyłki i tętniczki , te komórki zasłoniłyby lub zasłoniłyby pole widzenia .
Niezbędny tlen jest następnie dostarczany bezpośrednio z cieczy wodnistej , z gruczołów łzowych (podczas opracowywania cieczy) , z powietrza i otaczających naczyń: tlen z powietrza i małych naczyń otaczających rogówkę. Rozpuszcza się w płyn łzowy, oprócz tlenu już obecnego podczas jego rozwoju, i odżywiają komórki. Następnie dwutlenek węgla wytwarzany przez komórki rogówki rozpuszcza się z kolei w płynie łzowym, który ma zostać usunięty, wraz z wydaleniem tego ostatniego.
Warto zauważyć, że w niektórych przypadkach (takich jak bezpośrednie narażenie na dym papierosowy ) stężenie dwutlenku węgla w powietrzu będzie większe niż stężenie CO 2 w płynie łzowym. Aby przezwyciężyć to ryzyko zatrucia komórkowego (efekt osmotyczny ) rogówki, stymulowane będzie wydzielanie płynu w postaci łzawienia w celu rozcieńczenia stężenia CO 2 i przywrócenia normalnej równowagi fizjologicznej.
W fazie snu , kiedy powieki oczu są na ogół zamknięte, tlen dostarczany jest tylko przez film łzowy , naczynia krwionośne wyściełające rogówkę oraz naczynia wyściełające wewnętrzną powierzchnię powiek. Aby uniknąć niedotlenienia rogówki, dochodzi do lekkiej stymulacji gruczołów łzowych, związanej z rozszerzeniem naczyń krwionośnych okolicznych naczyń (zjawiska te możemy zaobserwować po przebudzeniu, gdy powiemy, że oczy są zaczerwienione ).
Film łzowy dostarcza również różnych składników odżywczych niezbędnych dla komórek rogówki, a składniki odżywcze pochodzą z krwi, z której jest wytwarzany przez gruczoły łzowe.
Płyn łzowy wytwarza się przez filtrację z krwi przez komórki, które wydalają gruczołów łzowych, jednak niektóre komponenty tego płynu (takich jak lizozym), nie występuje w krwi i syntetyzuje się bezpośrednio przez te łojowych.
Skład tej cieczy różni się nieznacznie w zależności od warstw tego ostatniego:
Uszkodzenie jednej lub więcej z tych warstw może prowadzić do suchości oczu .
Wreszcie, płyn łzowy wydzielany podczas łzawienia jest zasadniczo wodny (prawie 99% wody). Zawiera m.in. chlorek sodu , lizozym i laktotransferyny. Jest wydzielana przez główny gruczoł łzowy znajdujący się za górną krawędzią oczodołu .