Linotype jest wiodącym typ maszyny kompozycję, która wykorzystuje 90- znakowy alfanumeryczny klawiatury , dzięki czemu możliwe jest wytwarzanie formularz drukarki pojedynczej linii tekstu, stąd etymologię, z Anglo-American " rozlewania win„typ ”. To połączenie maszyny do pisania i mikroodlewni, wynalezione w Stanach Zjednoczonych w 1885 roku, pozwoliło na przyspieszone i bardziej regularne składanie klocków drukarskich niż w przypadku tradycyjnej typografii , która polegała na wstawianiu po kolei ruchomych znaków ( liter , znaków interpunkcyjnych lub spacji ) w kompostownik ; gdy linia była pełna, została umieszczona w kambuzie . Linotype zrewolucjonizowały publikowania przez małe warsztaty pozwalające wprowadzić ważne teksty w ciągu skróconych terminów i umożliwiła ogromny rozwój, około 1900 roku, w prasie codziennej, oferując mu reaktywność wcześniej niemożliwe. Linotype, wprowadzany na rynek przez stworzoną w tym celu firmę Mergenthaler Linotype , królował w poligrafii aż do lat sześćdziesiątych XX wieku, kiedy to został zastąpiony przez fotokompozycję , podczas gdy druk offsetowy wyparł druk typograficzny.
Linotype, opracowany i opatentowany przez Ottmara Mergenthaler the12 maja 1885to maszyna o masie 1375 kg i wysokości 2,10 m . Każde naciśnięcie klawisza powoduje odwrócenie miedzianej kostki z magazynu; każdy z tych macierzy odpowiada charakterem (czasami do podwiązania w wersji francuskiej). Po wprowadzeniu linii matryc, zwanej „linią blokową”, maszyna wylewa niskotopliwy ołów typograficzny na linię blokową, która służy jako forma. Maszyna tworzy w ten sposób linię typograficzną w jednym kawałku. Linie blokowe są następnie składane w kształt odpowiadający wymiarom strony, którą wystarczy umieścić w tradycyjnej prasie drukarskiej.
Zainteresowanie Linotype polega nie tylko na tym, aby odpowiednio zaklinować macierze zgodnie z danymi wejściowymi operatora („kompozytor”), ale także na fakcie odkładania macierzy z powrotem po stopieniu linii blokowej w dobrym sklepie przerwa w oczekiwaniu następnego wejścia. Jest to decydująca zaleta, ponieważ przechowywanie matryc w skrawkach (operacja zwana „dystrybucją”) jest najwolniejszym krokiem i tym, który powoduje najwięcej błędów dla typografów. W Linotype automatyczne rozpoznawanie matryc odbywa się dzięki systemowi znakowania za pomocą nacięć z siedmioma pozycjami, wykonującego kodowanie binarne : te nacięcia kodują pozycję 90 magazynków (lub 34 magazynków „pomocniczych”). Niektóre rzadkie postacie (zwane matrices-pi lub po prostu „zaklęcia”) nie miały żadnego nacięcia, więc po użyciu ślizgały się po dozowniku, nigdy nie wpadając do sklepu, i zostały odzyskane pod koniec wyścigu w koszu po prawej stronie operatora, gotowe do ręcznego ponownego włożenia w razie potrzeby.
Ponadto Linotype rozwiązuje mechanicznie operację justowania bloków . W tym celu wstawia regulowane półfabrykaty zamiast tradycyjnych żelazek typograficznych o stałej szerokości. Operator przeprowadza justowanie, naciskając klawisz „spacja” znajdujący się najdalej po lewej stronie klawiatury. Matryce kosmiczne to bimetaliczne stalowe sprężyny, które zwiększają swoją szerokość u podstawy, popychając do środka przekładkę w kształcie klina. Kiedy typograf wstawia spację, bimetaliczny pasek jest umieszczany na miejscu o minimalnej szerokości. Kiedy linia jest tworzona, typograf naciska dźwignię po prawej stronie klawiatury, która przenosi tę linię do komory odlewniczej. Następnie typograf podnosi dźwignię justowania, która jednocześnie popycha odstępy bimetaliczne o tej samej wysokości; równe odstępy między pasami bimetalicznymi wypychają matryce z powrotem, aby zajęły całą szerokość linii. W tej pozycji zespół jest zablokowany, a następnie odlewana jest linia blokowa. Ten proces jest w pełni automatyczny i wymaga interwencji operatora tylko w celu określenia, czy wiersz „nie powinien być” uzasadniony, czy też powinien być wyrównany w prawo lub wyśrodkowany. Po stopieniu linii blokowej maszyna resetuje obudowę, jednocześnie przechowując zużyte matryce w odpowiednich magazynach.
„Gorąca kompozycja” dziś praktycznie zniknęła. Zastąpiła go fotokompozycja ; tekst jest teraz przechwytywany na komputerze, a następnie „flashowany” na papierze fotograficznym i nakładany, ręcznie lub przez DTP , na płyty do druku offsetowego, po zamocowaniu na kliszy lub bromku.
Być może najlepszym odkryciem w wynalezieniu Linotype jest organizacja klawiatury, której litery są ułożone zgodnie z częstotliwością używania codziennego języka angielskiego. Tak więc pierwsze dwie pionowe kolumny były zwykle ETAOIN SHRDLU , wiersz, który często był drukowany, ponieważ typografowie, którzy popełnili błąd, uzupełniali bieżący wiersz, przesuwając palce w dół klawiatury, aby zakończyć wiersz i ponownie wprowadzić wpis: szybsze anulowanie linii i ponowne rozpoczęcie wpisu niż ręczne przejęcie błędnego znaku za pomocą mechanizmu; a czasami linka była rzucana bez korekty. To wyrażenie, ETAOIN SHRDLU , ma nawet wpis w Oxford English Dictionary i kilku autorów używało go jako pseudonimu .
Obecnie istnieje niewiele działających maszyn Linotype. Niektóre zostały zakupione przez prywatnych kolekcjonerów lub muzea, gdzie można je zobaczyć sprawne i uczestniczyć w pokazach.
We Francji Muzeum Dawnego Drukarstwa w Château de La Groulais w Blain , zarządzane przez stowarzyszenie Amagrah, posiada doskonale sprawny linotyp BB-10. W Haute-Vienne, w Saint-Léonard-de-Noblat , Moulin du Got , muzeum poświęcone papeterii i drukowaniu, również ma Menta Linotype. Działa przez cały rok w celach demonstracyjnych, ale także w produkcji, co jest dziś rzadkością. Muzeum Drukarstwa i Komunikacji Graficznej w Lyonie ma również linotyp, który nadal działa, na cotygodniowe pokazy. Dotyczy to również Muzeum Drukarstwa w Nantes. Również w Maison des Métiers du Livre (lub Muzeum Drukarstwa) w Bordeaux, zarządzanym przez stowarzyszenie Les Amis de l'histoire et des Technic de laprimerie (AMHITEIM), znajduje się linotyp używany do demonstracji podczas wizyt grupowych (szkoły i różne stowarzyszenia). Prasa drukarska SAIG, 37 rue Bronzac, w L'Haÿ-les-Roses ( Val-de-Marne ), ma kilka w eksploatacji, podobnie jak prasa drukarska La Lino, rue Defly, w Nicei . Można go również zobaczyć w ekomuzeum Cuzals ( Lot ) założonym przez drukarza i typografa.
W Belgii drukarnia w Thuin posiada wciąż działający Linotype.
Tygodnik Le Démocrate de l'Aisne jest nadal jedynym w Europie, który pisze na Linotype.