Rodzaj | Prawo |
---|---|
Autor (autorzy) | Mamercus Aemilius Mamercinus |
Rok | 434 pne J.-C. |
Uprawniona |
Lex Aemilia de censoribus Lex Aemilia de censura minuenda |
Prawo rzymskie i prawa rzymskie
Lex Aemilia jest Roman ustawa wprowadzona przez dyktatora Mamercus Aemilius Mamercinus i przeszedł w 434 pne. AD Zmienia kadencję cenzorów z pięciu lat do osiemnastu miesięcy.
W 438 pne. AD , Fidènes , rzymska kolonia, zdradza Rzym i siedzi obok Veiens pod wodzą króla Larsa Tolumniusa . Mamercus Aemilius Mamercinus został po raz pierwszy mianowany dyktatorem w 437 roku pne. AD w celu przejęcia operacji wojskowych przeciwko Fidenates i Etruskowie. Kiedy w 434 pne. AD wiadomość o możliwej koalicji między Veiens i miastami etruskiego Dodecapolis dociera do Rzymu, konsulowie i Senat ponownie decydują się na powołanie dyktatora w osobie Mamercinusa, z Aulusem Postumiuszem Tubertusem jako mistrzem kawalerii . Ostatecznie Etruskowie nie podążają za Veienami i nie toczy się żadnej wojny.
Chociaż zagrożenie związane z jego nominacją na dyktatora chwilowo zniknęło, Mamercinus nie abdykuje natychmiast i wykorzystuje wszystkie swoje uprawnienia, aby zaproponować prawo ograniczające czas trwania cenzury . Jest prawdopodobne, że Mamercinus chciał zmniejszyć nierównowagę między pięcioletnią kadencją ( lustrum ) cenzury utworzonej w 443 rpne. AD i innych sędziów, takich jak konsulat, który trwa jeden rok. Senat sprzeciwia się takiemu rozwiązaniu, które również jest doceniane przez społeczeństwo, kadencja cenzorów została uznana za nadmierną, a sądownictwo postrzegane jako tyrańskie. Mamercinus następnie podnosi lex Aemilia de censura minuenda z komentarzami comitia którzy ją zatwierdzić. Zgodnie z tą ustawą czas trwania cenzury skraca się do osiemnastu miesięcy, z drugiej strony wybory cenzorskie odbywają się nadal co pięć lat, czyli na każdym lustrum . Przepis ten obowiązuje do końca Republiki Rzymskiej .
Zdaniem Theodora Mommsena analiza zaproponowana przez Liwiusza jest mało wiarygodna. Z jednej strony pierwsza cenzura może nie być autentyczna, z drugiej strony utworzenie wymiaru sprawiedliwości, którego mandat trwa pięć lat od początku, wydaje się środkiem przesadnym, biorąc pod uwagę, że celem jest odciążenie konsulów od wykonywania niektórych misji. Możliwe, że starożytni autorzy mylili czas trwania pięcioletniego lustrum z czasem trwania mandatu cenzora. Wydaje się bardziej prawdopodobne, że cenzor jest pierwotnie wybierany na rok, podobnie jak sędzia, którego zastępuje. Zgodnie z tą analizą Lex Aemilia nie skraca czasu trwania mandatu, a wręcz przeciwnie, zwiększa maksymalny czas przyznany cenzorom z jednego roku do osiemnastu miesięcy. Środek ten był być może konieczny ze względu na wzrost funkcji cenzorów, którzy nie mogą już zakończyć swoich misji w ciągu jednego roku.
W odwecie cenzorzy Marcus Geganius Macerinus i Caius Furius Pacilus Fusus wykorzystują swoją moc, aby zmienić plemię Mamercinus i nałożyć podatek osiem razy ważniejszy niż ten, który już zapłacił. Ta zemsta wywołuje powszechną złość i pomaga zwiększyć prestiż Mamercusa Aemiliusa Mamercinusa, który abdykował natychmiast po uchwaleniu prawa. Być może to dzięki poparciu ludzi uchwalenie tej ustawy nie jest uważane za nielegalne pomimo silnego sprzeciwu Senatu i faktu, że Mamercinus nie został wyznaczony na dyktatora do stanowienia prawa.
Prawo to było przestrzegane przez lata, aż do cenzury w 312 rpne. AD z Appiusz Klaudiusz i Caius Plaucjusz Venox . Ten ostatni abdykuje po osiemnastu miesiącach w 310 rpne. BC wierząc, że jego kolega zrobi to samo, ale Appius Claudius Caecus zachowuje się mimo sprzeciwu ludu i jego przedstawicieli, w tym trybuna plebsu Publiusza Semproniusza Sophusa , a także Senatu do 308 rpne. BC Ma zaszczyt nadać swoje imię pracy podjętej podczas tej cenzury, zwłaszcza w pierwszym akwedukcie w Rzymie , akwedukcie, Aqua Appia , ale także przy Drodze Appijskiej . Jeśli Appius Claudius nie wziął pod uwagę środków podjętych przez Lex Aemilia, to dlatego, że według niego jest to specyficzne prawo, które ma zastosowanie tylko do dwóch cenzorów z 434 roku pne. AD, a nie ich następcom. Appius Claudius wykorzystuje swoje umiejętności prawnicze, aby przekonać trybunów plebsu, którzy ostatecznie decydują się na przedłużenie jego urzędu siedmioma głosami przeciwko trzem, aby mógł prowadzić działalność miejską.