Leopold I st (cesarz Świętego Cesarstwa Rzymskiego)
Leopold I st Habsburg , urodzony w Wiedniu dnia9 czerwca 1640 r i zmarł w tym samym mieście dnia 5 maja 1705Był król Węgier ( 1655 - 1705 ) i Czech ( 1657 - 1705 ), a następnie arcyksięcia Austrii i wybranego cesarza Rzymian ( 1658 - 1705 ).
Biografia
Młodszy syn Ferdynanda III Habsburga i Marii Anny Austriaczki , infantki Hiszpanii , przeznaczony był dla Kościoła.
Urodzony w czasie wojny trzydziestoletniej , podążył za rodziną do Linzu, gdzie wyczerpana podróżą matka zmarła przy porodzie, gdy miał zaledwie 6 lat.
Te traktaty westfalski , który zakończył wojnę zapisane niepowodzenie Habsburgów , udzielanie pełnej niezależności suwerennych książąt Świętego Cesarstwa i dając Alzacji do Francji .
Wybór na cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego
Śmierć jego starszego brata, już króla Węgier pod imieniem Ferdynand IV , uczyniła go następcą tronu w wieku 14 lat. Jego ojciec zmarł trzy lata później, pozostawiając 17-latka, by sam radził sobie ze złożonym dziedzictwem. Regency jest zapewniona przez jego wuja, arcyksięcia Leopolda-Guillaume de Habsbourg , brata Ferdynanda III .
Leopold I po raz pierwszy został wybrany na cesarza w 18 lat,18 lipca 1658 ri koronowany we Frankfurcie dnia1 st sierpień 1658pomimo intryg kardynała Mazarina . Musiał wcześniej podpisać kapitulację 45 artykułów. Jeden z artykułów zabrania mu niesienia pomocy hiszpańskim Habsburgom w ich wojnach we Włoszech . Podczas rozmów z książętami niemieckimi ci chcieli zabronić mu interweniowania w I wojnie północnej , czego odmówił, jako kolejny proponowany artykuł, w którym uznano, że miałby abdykować, gdyby naruszył kapitulację. Ta kapitulacja nie pozwoliła mu interweniować w wojnie między Francją a Hiszpanią, która zakończyła się podpisaniem traktatu pirenejskiego ,7 listopada 1659. Aby wyegzekwować warunki kapitulacji cesarza i traktat westfalski, książęta niemieccy sprzeciwili się wyborowi Leopolda I po raz pierwszy zebrali się w Lidze Renu ,14 sierpnia 1658 r.
Pokojowy władca
Interweniował w wojnie północnej w 1658 r., by wesprzeć Polskę przeciwko Szwecji . Wraz z wojskami polskimi jego wojska wkroczyły na Pomorze . Podpisanie traktatu oliwskiego między królem Polski, królem Szwecji, elektorem brandenburskim i cesarzem rzymskim3 maja 1660 r.
Wita książąt lotaryńskich wyrzuconych ze swoich księstw przez wojska Ludwika XIV i łączy wielką przyjaźń z następcą tronu lotaryńskiego, przyszłym Karolem V, z którym łączy ich wiele punktów wspólnych, ta sama wizja świata. którego talenty militarne uratują Wiedeń w 1683 r. Wspiera tego ostatniego, posuwając się nawet do małżeństwa ze swoją siostrą Éléonore , wdową po królu Polski . Aby oszczędzić im plotek dworskich i pozwolić im żyć zgodnie z ich rangą, Leopold przekazuje Karolowi rządy prowincji Tyrol .
Za jego rządów cesarza wspierał kapucyn Marc d'Aviano (beatyfikowany w 2003 r .).
Wierny mąż i znakomity muzyk, sam skomponował kilka utworów, aw 1698 roku powołał Johanna Josepha Fuxa na stanowisko nadwornego kompozytora.
Suwerenny, spokojny, ale otoczony wrogami, Leopold I po raz pierwszy spędził większość swojego życia na wojnie.
Wtedy była to pierwsza wojna przeciw Turkom ( 1663 - 1664 ), ale który zakończył się w sierpniu 1664 wraz ze zwycięstwem generalissimusa Raimondo Montecuccoli w bitwie pod Saint-Gothard na Raab - jedyny gdzie król Francji nigdy nie było sojusz Habsburgów przeciwko Turkom i zawarcie dwudziestoletniego rozejmu urzeczywistnionego przez pokój w Vasvár .
Po decydującym zwycięstwie militarnym, traktat ten pozwolił sułtanowi zachować zdobycze dokonane od 1660 roku , w szczególności kosztem Piotra Zrinskiego , pana na Čakovcu , który widział tam zdradę cesarza z jego zobowiązań obronnych jako króla Węgier ; w 1670 roku chorwaccy lordowie Pierre Zrinski i Franjo Kristof Frankopan spiskowali z „malkontentami Węgier” w celu oderwania od Habsburgów korony Węgier , proponując ją królowi Polski , Ludwikowi XIV i w desperacji samemu sułtanowi. Zostali straceni w 1671 roku, a ich ziemia skonfiskowana.
Kiedy wygasł rozejm Vasvar jest, Turcy powrócił do wojny i oblężenia Wiednia na14 lipca 1683 rpod kierunkiem Wielkiego Wezyra Kara Mustafy . Wspierana funduszami Samuela Oppenheimera , archetypicznego nadwornego Żyda , armia pomocowa dowodzona przez księcia Karola V Lotaryngii i króla Polski Jana III Sobieskiego rozgromiła oblężników na12 września 1683 rw bitwie pod Kahlenberg . Był to początek „wojny wyzwoleńczej”, która miała zakończyć się w 1699 r. traktatem pokojowym w Karłowicach (w serbskim Sremskim Karlovci ), który zwrócił koronie Węgier swoje posiadłości Slawonii , Syrmii , Bácskiej i Banatu , jak Sulejmana Wspaniałego podbił w XVI -tego wieku .
W międzyczasie Leopold wzmocnił posiadłość Habsburgów na tej koronie, uzyskując w 1687 r. w Presbourgu (wówczas stolica Węgier pod niemiecką nazwą Presburg, Węgier z Pozsony, Chorwat Požun, dziś w słowackiej Bratysławie ), że król Węgier nie jest już wybierany przez zgromadzenie szlacheckie, ale przez dziedziczną ścieżkę pierwotności . Jednocześnie zniósł artykuł 31 Złotej Bulli z 1222 r. , który upoważniał szlachtę do buntu przeciwko królowi Węgier, gdyby ten złamał prawo.
Léopold miał więcej trudności w swoich wojnach z Ludwikiem XIV , wojna w Holandii ( 1672 - 1679 ) , następnie wojna Ligi Augsburskiej ( 1688 - 1697 ) , ale Francuzi musieli ukłonić się i przywrócić niepodległość Księstwu Lotaryngii i Księstwo Baru, którego prawowity władca, Leopold I st z Lotaryngii , był bratankiem i chrześniakiem cesarza.
Przed śmiercią Leopold zaangażował imperium w trzecią wojnę, wojnę o sukcesję hiszpańską . Od 1703 musiał stawić czoła powstaniu wspieranemu przez Francję i kierowanemu przez Franciszka II Rakoczego na Węgrzech. Zostało to zatrzymane dopiero po jego śmierci w 1711 roku .
Odbudowa gospodarcza po wojnie trzydziestoletniej
Leopold I po raz pierwszy prowadził działalność gospodarczą w zakresie odbudowy przez swojego ojca Ferdynanda III i przyznajemy, że pod koniec panowania monarchii austriackiej znalazł populację porównywalną do tej z 1618 roku na początku wojny trzydziestoletniej. Wojna węgierska (?) Stymulowała przemysł zaopatrzenia wojennego do produkcji broni, amunicji i bielizny dla armii w polu. Od 1684 r. Izba Obrachunkowa zawierała liczne umowy z korporacjami i szlachtą posiadającą fabryki w Czechach-Morawach . Wzrost ten był spowodowany pozorną dynamiką merkantylizmu, którego rzeczywistymi beneficjentami byli arystokraci dworscy, którzy rozumieli, że przemysł i pożyczki dla cesarza są inwestycjami nieskończenie bardziej opłacalnymi niż rolnictwo: wystarczył wzrost, chwilowy popyt na fabryki produkować więcej.
Druga połowa XVII -tego wieku cechował rozwój myśli ekonomicznej w Świętego Cesarstwa Rzymskiego oraz w Czechach . Rozwój gospodarczy interesowały dwie grupy osobistości: z jednej strony biznesmeni i finansiści z Czech i Austrii , z drugiej zespół osobistych doradców Leopolda, kamerzyści . Ta grupa intelektualistów obca krajom dziedzicznym poprowadziła cesarza na ścieżkę rozwoju przemysłowego i handlu na wielką skalę. Zadanie było tym łatwiejsze, że monarcha zazdrościł ekonomicznego sukcesu Ludwikowi XIV, który bez kopalń złota i amerykańskiego imperium kolonialnego wraz z powstaniem Colbertism czerpał znaczne zasoby od ludności pracującej i handlu.
U źródeł tej grupy znajduje się franciszkanin Don Cristobal Rojas Y Spinola (en) (1626 - 1695), Hiszpańsko-Genueńczyk ze Zjednoczonych Prowincji , głęboko naznaczony wojną trzydziestoletnią i dla którego jedność chrześcijaństwa przeszła odbudowę gospodarczą Europy Środkowej . Od 1660 r. Don Cristobal zaproponował cesarzowi utworzenie Kompanii Wschodnioindyjskiej o kapitale półtora miliona florenów i dwudziestu pięciu statkach. W 1665 próbował przekonać monarchę do przekształcenia Świętego Cesarstwa w jednolity rynek. Podobnie jak Johann Joachim Becher , urodzony w 1635 r. , nawrócony reński i protestancki , który w 1664 r. przeszedł na służbę elektora Bawarii , tworząc fabryki sukna z wełny bawarskiej owcy. Ten ostatni myślał o rozwiązaniu trudności Bawarii poprzez wprowadzenie unii celnej z krajami dziedzicznymi, co byłoby pierwszym krokiem w tworzeniu merkantylizmu cesarskiego. Według Bechera, prawdziwe bogactwo państwa leży w jego aktywnej populacji, więc konieczne było promowanie ekspansji demograficznej poprzez zapewnienie jej odpowiednich środków utrzymania. Becher pojmował państwo jako wspólnotę gospodarczą złożoną z zakonu chłopskiego, zakonu rzemieślniczego i zakonu kupieckiego, który miał przeciwny pogląd na społeczeństwo zakonów wywodzących się ze średniowiecza .
Leopold, starzejąc się, rezygnuje z promowania bardziej dynamicznej polityki gospodarczej, z wyjątkiem spełniania życzeń wyrażonych przez sejmy . Od 1700 do 1705 roku Trybunał zajmował się przede wszystkim zapobieganiem eksportowi walut obcych i importowi towarów przemysłowych. Za jego panowania polityka gospodarcza sejmu czeskiego przestała być skuteczna. Przez cały ten okres komunikacja w Czechach była utrudniona. Sieć drogowa jest w złym stanie; około 700 właścicieli prywatnych opłat drogowych nie utrzymuje niebezpiecznych pasów. Pod koniec stulecia sejm czeski na próżno nawoływał do działań na rzecz przemysłu i uregulowania biegu Łaby i Wełtawy, aby uczynić je bardziej żeglownymi.
Względna porażka merkantylistycznej polityki Leopolda jest spowodowana brakiem unii celnej w Świętym Cesarstwie, korporacjonizmem, biurokratyczną apatią i opieszałością dworu, kłótniami wyznaniowymi, endemicznym stanem wojny na Zachodzie, tak jak na na wschodzie, na uprzedzenia właścicieli do produktów lokalnych, a także na wrogość kupców i majstrów do wszelkich innowacji. W rezultacie Léopold nie mógł osiągnąć niczego decydującego w wysiłkach na rzecz rozwoju przemysłowego, które przerwał wybuch wojny o sukcesję hiszpańską (1701-1714).
Pochodzenie
Przodkowie Leopolda I pierwszego Świętego Cesarza RzymskiegoMałżeństwa i potomkowie
Cesarz od dawna miał nadzieję na dziedzica i aby to zrobić, musiał trzykrotnie się żenić, a jego dwie pierwsze żony zmarły przedwcześnie.
Jego kuzyn, infantka Hiszpanii Marie-Thérèse Austrii , najstarszej córki króla Filipa IV Hiszpanii ( 1605 - 1665 ) i Elisabeth Francji ( 1602 - 1644 ) został podany w małżeństwie przez pokój pirenejski w króla Francji Louis XIV ( 1660 ), ożenił się z papieskiej dyspensy w 1666 roku jej przyrodnia siostra, jego siostrzenica Marguerite-Thérèse Austrii, infantka Hiszpanii ( 1651 - 1673 ), córka króla Philippe IV i arcyksiężnej Marie-Anne Austrii (1635 -1696) .
Mieli czworo dzieci, z których troje zmarło w kołysce i córkę:
- Ferdynand Wacław (1667-1668).
- Marie-Antoinette Austrii (1669-1692) , który w 1685 roku poślubił Maksymiliana II ( 1662 - 1726 ), elektora Bawarii .
- Jean-Léopold (1670).
- Maria Anna (1672).
W 1673 roku , Leopold I st druga żona Claude Bliss Austrii ( 1653 - 1676 ), który daje mu:
- Anne Marie Josephe (1674), która żyła tylko trzy miesiące;
- Marie Josèphe Clémence (1675-1676), która zmarła kilka tygodni po cesarzowej
W 1676 roku ożenił się po raz trzeci Éléonore de Neubourg ( 1655 - 1720 ), z którą miał dziesięcioro dzieci:
- Józef ( 1678 - 1711 ), przyszły cesarz Józef I st , ożenił się w 1698 Wilhelmina Brunszwik-Lüneburg (1674-1742), z których dwie córki, Maria Amalia Austrii ( 1701 - 1756 ), a syn w kołysce śmierci;
- Marie-Christine ( 1679 - 1679 );
- Marie Élisabeth ( 1680 - 1741 ), guwernantka Holandii ;
- Leopold-Joseph ( 1682 - 1684 );
- Marie-Anne ( 1683 - 1754 ), królowa Portugalii , poślubił w 1708 roku do Jeana V , króla Portugalii ;
- Marie-Teresa ( 1684 - 1696 );
- Charles ( 1685 - 1740 ), przyszłych cesarz Charles VI , pretendent tron Hiszpanii w 1700 roku ;
- Marie Josephe ( 1687 - 1703 );
- Maria Magdalena ( 1689 - 1743 )
- Marguerite Marie ( 1690 - 1691 ).
Uwagi i referencje
- (w) „ Leopold I / Święty cesarz rzymski ” , w Encyklopedii Britannica (dostęp 23 września 2020 r . ) .
- Uniwersalna biografia, starożytna i współczesna lub historyczna , w LG Michaud libraire-éditeur, Paryż, 1819, tom 24, s. 178-194 ( czytaj online )
Zobacz również
Bibliografia
- Leopold I st (1640-1705): założyciel austriackiej władzy , Paryż, Prasy Univ. Francji,2004, 510 pkt. ( ISBN 978-2-13-052916-3 , OCLC 181456271 ).
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne
-
Ewidencja organów :
- Plik wirtualnego organu międzynarodowego
- Międzynarodowy identyfikator standardowej nazwy
- CiNii
- Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
- Uczelniany system dokumentacji
- Biblioteka Kongresu
- Gemeinsame Normdatei
- Służba Biblioteki Narodowej
- Biblioteka Narodowa Hiszpanii
- Królewska Biblioteka Niderlandów
- Biblioteka Narodowa
- Biblioteka Uniwersytecka w Polsce
- Biblioteka Narodowa Katalonii
- Biblioteka Narodowa Szwecji
- Sieć Bibliotek Zachodniej Szwajcarii
- Watykańska Biblioteka Apostolska
- Biblioteka Narodowa Australii
- Norweska Baza Biblioteczna
- ŚwiatKot
- Zasoby dzieł sztuki :
- AGORHA
- Królewska Akademia Sztuk
- (pl) Narodowa Galeria Portretu
- (pl + nl) RKDartyści
- (de + en + la) Sandrart.net
- (w) Unijna lista nazwisk artystów
- Zasoby związane z muzyką :
- Ogłoszenia w ogólnych słowników lub encyklopedii : biografisch Portaal van Nederland • Biographisches Lexikon zur Geschichte Südosteuropas • Deutsche Biografia • Dizionario di Storia • E-archiv.li • Enciclopedia De Agostini • Encyclopaedia Britannica • Encyclopaedia Britannica • Gran Enciclopèdia Catalana • Hrvatska enciklopedija • Proleksis enciklopedija • Store norske leksikon • Visuotinė lietuvių enciklopedija