| Członek Zgromadzenia Narodowego Armenii |
|---|
| Narodziny |
21 września 1943 Baku |
|---|---|
| Imię w języku ojczystym | Լարիսա Ալավերդյան |
| Narodowości |
Radziecki ormiański |
| Trening | Azerbejdżański Państwowy Uniwersytet Pedagogiczny |
| Czynność | Polityczna kobieta |
| Różnica | Medal „za zasługi dla ojczyzny” ( d ) |
|---|
Larisa Alaverdian ( ormiański : Լարիսա Ալավերդյան ), ur21 września 1943w Baku , Azerbejdżan , jest ormiański pedagog i polityk .
W latach 2004–2006 była pierwszą obrońcą praw człowieka (mediatorem) Armenii. W latach 2007–2012 była wówczas członkinią Zgromadzenia Narodowego Armenii , aw latach 2009–2012 kierowała grupą parlamentarną partii założycielskiej Armenii .
Urodziła się Larisa Alaverdian 21 września 1943w Baku , które jest obecnie częścią Republiki Azerbejdżanu .
Kontynuowała naukę, aby zostać nauczycielką . Po ukończeniu Azerbejdżańskiego Państwowego Uniwersytetu Pedagogicznego w 1966 roku rozpoczęła działalność dydaktyczną jako nauczyciel matematyki i rysunku . W latach 1966-1967 była nauczycielką matematyki w wiejskim liceum .
Larisa Alaverdian przeniosła się w 1968 roku do Erewania . Pracowała tam od 1968 do 1991 roku dla różnych instytucji badawczych.
Larisa Alaverdian była w latach 1991–1995 głównym ekspertem Komisji Specjalnej Rady Najwyższej Armenii ds. Spraw związanych z Górskim Karabachem . Jednocześnie pomagała w utworzeniu ośrodka rehabilitacji ofiar zorganizowanej przemocy na Kaukazie Południowym oraz prowadziła organizację pozarządową przeciw prawom arbitrażu . Poszukuje zakładników i zaginionych, koordynuje działania pomocowe, procedury prawne, rehabilitację medyczno-psychologiczną i pomoc prawną. W ten sposób można uwolnić i repatriować około 1800 osób, w tym kilkadziesiąt dzieci.
Jest dyrektorką Instytutu Prawa i Polityki Uniwersytetu Rosyjsko-Armeńskiego, gdzie wykłada od 2002 roku.
Biuro Praw Człowieka Defender lub Rzecznik, z Armenia została założona przez prawo w październiku 2003. W dniu 19 lutego 2004 roku, Larisa Alaverdian został mianowany na to stanowisko dekretem prezydenckim. Ona oficjalnie objął urząd na 1 st marca 2004. Stwierdził te funkcje do 2006 roku.
Podczas swojej kadencji jako obrończyni praw człowieka opublikowała w 2004 r. Swój pierwszy raport roczny, upubliczniony wiosną 2005 r., Na temat naruszeń praw człowieka spowodowanych przez władze Armenii, w szczególności w odniesieniu do tłumienia demonstracji ze strony przeciwników w 2004 r.; wkrótce po opublikowaniu tego raportu dokonano nalotu na jego biura, a jego komputery tymczasowo skonfiskowano.
Narzeka na zmniejszenie jej prerogatyw. We wrześniu 2005 roku napisała kolejny raport dotyczący eksmisji i niszczenia domów, które uznała za niezgodne z konstytucją. Jej uprawnienia są nadal ograniczone, a ona rezygnuje. Następnie zaprotestowała przeciwko zakazowi kontynuowania jej tymczasowych obowiązków do czasu powołania jej następcy.
Od 2006 roku jest dyrektorem wykonawczym organizacji pozarządowej „Przeciw naruszeniu prawa”.
Ona została wybrana do ormiańskiego Zgromadzenia Narodowego w 2007 roku brała udział w komisji parlamentarnej kooperacyjnego pomiędzy UE a Armenią podczas 10 th sesji od 24 do 26 listopada 2008 r.