Jezioro Zbroi

Jezioro Zbroi
Obraz poglądowy artykułu Lac d'Armor
Widok na wschodni brzeg z wysokości na południe od jeziora Armor.
Administracja
Kraj Francja
Terytorium zamorskie Francuskie Ziemie Południowe i Antarktyczne
Dzielnica Kerguelen
Geografia
Informacje kontaktowe 49°28′ południe, 69°43′ wschód
Powierzchnia 2 km 2
Długość 3,7 km
Szerokość 700 m²
Wysokość 1  mln

 Maksymalna głębokość
98  m²
Hydrografia
Dział wodny 54  km 2
Różnorodny
Populacja ryb łososiowate (wprowadzone)
Geolokalizacja na mapie: Kerguelen
(Zobacz lokalizację na mapie: Kerguelen) Jezioro Zbroi

Jezioro Armor jest jezioro francuski na Central Plateau z wielkim Ziemi , głównej wyspy na Wyspach Kerguelena w French Southern and Antarctic francuskim .

Jezioro zostało tak nazwane w 1952 roku przez misję rozpoznawczą Mouzon.

Rozciąga się w kierunku północno-zachodnim-południowo-wschodnim, na wysokości ok. 1  m , długości ok. 3,7  km przy maksymalnej szerokości 700  m , zajmując powierzchnię nieco ponad 200  ha . Jest zasilany na południe przez diabelski potok, który płynie u podnóża wulkanu o tej samej nazwie po zebraniu wody pochodzącej ze zboczy wulkanu, a także z Doliny Piekła i Doliny Trolli, w szczególności z jezior Czarnych , Argoat , d'Enfer , Lancelot i Parsifal . Kolejny strumień zasila jezioro od północy. Lake Armor wpada do wód morskich Zatoki Morbihan na dnie Hurley Bay.

W pobliżu jeziora znajduje się jedyna stacja zauważony na Wyspach Kerguelena z Elaphoglossum randii , małej paproci endemiczna dla tych Subantarktyka wysp na Oceanie Indyjskim , który znajduje się tylko w innym miejscu niż w Marion i Prince Edward Wyspy .

Południowe plaże Lake Armor są również znane z ciekawych małych guzków, toczonych przez fale i nazywanych „bites d'Armor” ze względu na ich sugestywny kształt.

Lake Armor i jego dopływy służyły jako miejsce doświadczalne dla introdukcji łososiowatych (w latach 1977-1992) oraz do hodowli łososia zgodnie z zasadą hodowli morskiej (od 1984 do 1993 roku). Pierwsze szkółki rozpoczęły się w 1977 roku od łososia atlantyckiego (Salmo salar) ze Szkocji , które powtórzono w 1978 i 1980 roku. Hodowla ryb z kolei skierowała swoją produkcję na gatunki z Pacyfiku  : głównie łososia Coho (Oncorhynchus kisutch) i chinook łososia (Oncorhynchus tshawytscha), którego smolty były wypuszczane w latach 1985-1991. W jeziorze zainstalowano pływające stawy, a stację techniczną zlokalizowano w pobliżu przelewu do morza.Pstrąg europejski (Salmo trutta) i pstrąg potokowy (Salvelinus fontinalis) wypuszczane w 1991 i 1992 roku z pstrąga i golca zebranego z rzek półwyspu Courbet lub Joanny d'Arc oraz młodego golca zwyczajnego (Salvelinus alpinus) pochodzącego z Górnej Sabaudii .

Badania sedymentologiczne prowadzono od 2007 roku w Lake Armor w celu zebrania informacji o ewolucji klimatu przez 1200 lat.

Próbki rdzenia przeprowadzone w 2014 roku na dwóch stanowiskach w Lake Armor umożliwiły prześledzenie holoceńskiej aktywności wulkanicznej Wysp Kerguelena. Analiza warstw popiołu i pumeksu znalezionych w osadach wykazała, że ​​ostatnie erupcje były znacznie nowsze niż wcześniej sądzono. Najmłodszy jest współczesny średniowieczu (między 1040 a 1130 rokiem).

Uwagi i referencje

  1. Dominique Delarue, „  Lac d'Armor  ” , o Voyages aux îles Kerguelen (dostęp 17 czerwca 2017 r . ) .
  2. .
  3. oceniane za pomocą narzędzia planimetrycznego ACME na mapach Google .
  4. (w) Katrien Heirman Marc de Batist , Fabien Arnaud i Jacques-Louis Beaulieu , „  Stratygrafia sejsmiczna osadów osadowych późnego czwartorzędu w Lac d'Armor (archipelag Kerguelen): Zapis cofania się lodowca, marnowania masy osadowej i intensyfikacji południowego Zachodu  ” , „ Antarctic Science” , tom.  24, n o  6, Grudzień 2012( DOI  10.1017/S0954102012000466 , podsumowanie ).
  5. .
  6. Dominique Delarue, „  Elaphoglossum randii  ” , o Voyages aux îles Kerguelen (dostęp 17 czerwca 2017 r . ) .
  7. Jacques Buffin, „  La fougère Elaphoglossum randii  ” , o Futura-sciences (dostęp 17 czerwca 2017 r . ) .
  8. Aurélie Heurtebize, Arnauld Hibon, „  Les bites d'Armor  ” , na BizBon Box (dostęp 17 czerwca 2017 r . ) .
  9. Yann Libessart ( pref. Isabelle Autissier ), Pingwiny Republiki: Rok w Kerguelen , Paryż, Les petits matins ,  listopad 2009, 223  s. ( ISBN  978-2-915879-54-4 , prezentacja online , czytaj online ) , "La décôte d'Armor", [pierwotnie opublikowane 15 lipca 2008 dla Liberation na blogu Y. Libessarta, Les penguins de la République ].
  10. Jean-Paul Kauffmann , L'arche des Kerguelen: Voyage to the Desolation Islands , Flammarion , Styczeń 1993, 249  s. ( ISBN  2080666215 , prezentacja online ) , „Część druga, Kotwica miłosierdzia (rozdz. 2)”, s.  122.
  11. Patrick Davaine i Edward Beall , „  Wprowadzenie łososiowatych w dziewiczym środowisku (Wyspy Kerguelen, Subantarktyka): Wyzwania wyniki, perspektywy  ”, francuski Biuletyn Połowów i  Rolnictwo, Superior wędkowanie Rada, n os 344/345, oprócz to musisz wiedzieć więcej na ten temat. 1997, s.  93-110 ( czytaj online ).
  12. (w) Fabien Arnaud , S. Revillon , J. Poulenard , D. Boone i Katrien Heirman , „  Pierwsza rekonstrukcja powodzi z ostatniego tysiąclecia na archipelagu Kerguelen (50 ° S, subantarktyczny Ocean Indyjski) z osadów jeziornych Armor: Implikacje dla zmian cyrkulacji cyklonicznej na półkuli południowej  ” , Geophysical Research Abstracts , tom.  11, 2009( podsumowanie ).
  13. (en) Fabien Arnaud i in. , „  Ustanowienie pierwszej ciągłej holoceńskiej tefrostratygrafii na Archipelagu Kerguelen, subantarktyczny Ocean Indyjski  ” , Zgromadzenie Ogólne Europejskiej Unii Nauk o Ziemi 2020 , 2020( DOI  https://doi.org/10.5194/egusphere-egu2020-5782 , przeczytaj online , dostęp 17 maja 2020 r. ) oraz (w) Fabien Arnaud i in. , „  Ekstensywne badanie rdzeniowe osadów jeziornych na subantarktycznym Oceanie Indyjskim Archipelagu Kerguelen (Francuskie Ziemie Australijskie i Antarktyczne)  ” , Zgromadzenie Ogólne Europejskiej Unii Nauk o Ziemi 2016 , Wiedeń,kwiecień 2016( przeczytaj online , skonsultowano 17 maja 2020 r. ).

Powiązane artykuły