Mała Księżniczka (powieść)

Mała Księżniczka
Obraz poglądowy artykułu La Petite Princesse (powieść)
Ilustracja Ethel Franklin Betts na pokrycie 1 st  wydanie amerykańskie powieści ( 1905 ), zmienionej wersji powieści szeregowego opublikowanej w 1888 roku .
Autor Frances Hodgson Burnett
Kraj Stany Zjednoczone
Uprzejmy powieść młodzieżowa
Orginalna wersja
Język język angielski
Tytuł Mała Księżniczka
Redaktor Synowie Charlesa Scribnera
Miejsce publikacji Nowy Jork
Data wydania 1888
wersja francuska
Tłumacz Georges lamy
Redaktor A. Colin
Kolekcja Mała Biblioteka Francuska
Miejsce publikacji Paryż, Francja)
Data wydania 1891
Numer stron 181

The Little Princess ( A Little Princess ) to powieść dla dzieci napisana przez Frances Hodgson Burnett i opublikowana w Stanach Zjednoczonych w 1905 roku . Jest to poprawiona i rozszerzona jego seryjna powieść zatytułowana Sara Crewe: czyli What Happened at Miss Minchin's Boarding School , opublikowana w 1888 roku w St. Nicholas Magazine .

Uznawana za klasykę literatury dziecięcej , powieść pozostaje jednym z najpopularniejszych dzieł Frances H. Burnett. Doczekał się wielu adaptacji w teatrze, filmie i telewizji, a także w musicalach i anime .

We Francji powieść ukazała się po raz pierwszy w 1891 roku pod tytułem Księżniczka Sara: Przygody małej angielskiej uczennicy .

Geneza dzieła

Źródła

Opublikowanie

Sara Crewe, czyli What Happened At Miss Minchin's to po raz pierwszy seryjna powieść w St. Nicholas Magazine z 1888 roku, pod koniec okresu, który Frances Hodgson Burnett spędziła podróżując po Europie z rodziną. Wydaje się, że sama w sobie jest częściowo inspirowana niedokończoną powieścią Charlotte Bronte , Emmą , której pierwsze dwa rozdziały zostały opublikowane w 1860 roku w The Cornhill Magazine , i wystawił Matildę Fitzgibbon , bogatą dziedziczkę w tajemniczej przeszłości , najwyraźniej porzuconą na pastwę losu w pensjonat, w którym umieścił go ojciec.

Tak samo dzieje się w telenoweli: Sara zostaje powierzona szkole z internatem panny Minchin, traci ojca, zostaje zdzirą, po czym zostaje zaskoczona życzliwością „indyjskiego dżentelmena”, który okazuje się być przyjacielem kapitana Crewe. Jednak historia jest znacznie mniej szczegółowa w operze mydlanej, która stanowi około jednej trzeciej długości powieści.

W telenoweli kilka postaci jest mało szczegółowych, jeśli w ogóle. Studenci są często traktowani jako grupa; tylko Ermengarde widzi jej imię i kontaktuje się z Sarą tylko wtedy, gdy ta prosi ją o pożyczenie książek. O „wielkiej rodzinie” wspomina się tylko z imienia, a Sara obserwuje ich tylko z daleka; ojciec nie wydaje się być spokrewniony z panem Carrisfordem do końca.

Ponadto wiele wydarzeń z powieści nie pojawia się w telenoweli. Śmierć kapitan Crewe pojawia się w pierwszym rozdziale, więc życie Sary jako honorowej uczennicy – ​​łącznie z jej dobrocią i darem opowiadania historii – pozostaje niezauważone. W rzeczywistości, w telenoweli, bystrość Sary jest tak naprawdę pokazana tylko wtedy, gdy oferuje Anne bułeczki.

Ogólnie rzecz biorąc, powieść szczegółowo opisuje wiele wydarzeń, które właśnie przejrzałem w telenoweli, gdzie „inwestycje” kapitana Crewe są jedynie ogólnikowo wspomniane, a wiele informacji ujawnionych w rozmowach w powieści jest jedynie podsumowanych. Są jednak szczegóły telenoweli, które nie zostały odebrane w powieści. Na przykład: kiedy zostaje służącą, Sara uczęszcza do biblioteki, w której czyta historie o kobietach w rozpaczliwych sytuacjach, które są ratowane przez potężnych książąt lub mężczyzn. W telenoweli jest napisane, że choroba pana Carrisforda to problem z wątrobą .

Po opublikowaniu Sary Crewe , Frances Burnett powróciła do swojej twórczości w 1902 roku, przekształcając ją w trzyaktową sztukę zatytułowaną A Little Un-fairy Princess , którą wystawiano jesienią w Londynie. Kiedy sztuka była wystawiana w Nowym Jorku na początku 1903 roku, jej tytuł został zredukowany do formy, która przyniosła jej sławę: Mała księżniczka  ; ale w Nowym Jorku tytuł brzmiał „Mała księżniczka” .

Sztuka była wielkim hitem na Broadwayu , po czym Frances Burnett zaadaptowała ją ponownie, tym razem jako pełnoprawną powieść.

streszczenie

Przyjazd do Anglii

Sara Crewe, siedmioletnia dziewczynka wychowywana w Indiach przez ojca, kapitana Ralpha Crewe, zostaje wysłana do Londynu na studia w Miss Minchin's Girls' Boarding School. Będąc pod wrażeniem fortuny kapitana Crewe i aby jak najdłużej utrzymać Sarę w jej szkole, dyrektorka Miss Minchin traktuje Sarę w specjalny sposób. Dziewczyna ma własną służącą, kucyka, osobisty salon i luksusową garderobę. Może też robić prawie wszystko, co chce, i jest bez końca chwalona i ukazana jako „gwiazda” szkoły. Kiedy kapitan Crewe staje się właścicielem kilku kopalni diamentów , inwestując całą swoją fortunę z pomocą starego przyjaciela, sława Sary rośnie dalej.

Pomimo uwielbienia, którego jest obiektem, Sara zachowuje zimną krew w swojej sytuacji. Jest bystra, bardzo dojrzała jak na swój wiek, pełna współczucia i uwielbiana przez większość kolegów z klasy. Utalentowana gawędziarka, wzbudza podziw wszystkich uczniów internatu, także tych, którzy nią gardzą, jak Lavinia.

Sara bawi się w bycie księżniczką i stara się nabyć jej cechy: hojność, współczucie i uprzejmość. Jej najlepsza przyjaciółka, Ermengarde, jest szkolnym „osłem”; Sara pomaga jej uczyć się lekcji, zamieniając je w historie. Jest także „matką adopcyjną” innej uczennicy, małej Lottie, z którą łączy ją silna więź emocjonalna, odkąd oboje stracili matkę. Jest również zaprzyjaźniona z Becky, młodą pokojówką i potajemnie przekazuje jej jedzenie.

Księżniczka staje się biedna

W jedenaste urodziny Sary jeden z prawników kapitana Crewe przybywa ze złą wiadomością: kapitan Crewe zmarł na chorobę tropikalną . Poza tym jej przyjaciółka zniknęła z majątkiem Kapitana, pozostawiając Sarę bez grosza. Rozwścieczona panna Minchin myśli o wyrzuceniu Sary na ulicę, ale zostaje przekonana, by zatrzymać ją w domu jako służącą. Następnie zabiera wszystkie rzeczy Sary i wysyła ją do mieszkania na strychu, na nędznym strychu obok Becky.

Od tego czasu Sara została pokojówką szkolną, odpowiedzialną w szczególności za nauczanie języka francuskiego, w którym przoduje, ale przede wszystkim oszołomiona obowiązkami. Brakuje jej jedzenia i przyzwoitych ubrań, jest wykorzystywana jak dzieci w tamtych czasach. Większość pokojówek szkolnych, widząc w tym zemstę społeczną, z przyjemnością wydaje rozkazy Sarze, a wielu jej byłych kolegów patrzy na nią z góry.

Sytuacja Sary się pogarsza, a ona zaczyna rozpaczać. Próbuje sobie wyobrazić, że ona i Becky są więźniami Bastylii , żeby się pocieszyć . Ermengarde i Lottie również go pocieszają, zakradając się na strych tak często, jak to możliwe.

Tajemniczy dobroczyńca sąsiada

Pewnego dnia do domu obok szkoły z internatem panny Minchin wprowadza się chory i przygnębiony mężczyzna. Sara nazywa go „indyjskim dżentelmenem”, gdy widzi, że w jej domu zainstalowane są przedmioty z Indii. Spotyka Ram Dass Z starca zbira , kiedy widzi go przez okno i mówi do niego w języku hindi . Interesuje ją także rodzina, która odwiedza indyjskiego dżentelmena i nazywa ich „wielką rodziną”. Sara nie wie, że staruszek jest przyjacielem jej ojca, pana Carrisforda. Podobnie jak kapitan Crewe, zachorował na chorobę tropikalną w Indiach i opuścił kraj po śmierci kapitana. Nie ukradł jednak fortuny kapitana Crewe, a wręcz przeciwnie, ją pomnożył. Czuje się winny, ponieważ nie mógł znaleźć córki Ralpha Crewe, która zwróciłaby jej pieniądze.

Ojciec „wielkiej rodziny”, pan Carmichael, jest adwokatem pana Carrisforda. Jej zadaniem jest znalezienie Sary Crewe, co prowadzi ją do podróży do Rosji i Francji w poszukiwaniu tropu, ponieważ nikt nie wie, gdzie jest. Sara i pan Carrisford mieszkają więc obok siebie przez kilka lat. Sara staje się tak chuda i niechlujna, że ​​jedno z dzieci z dużej rodziny, Donald, bierze ją za żebraka i daje jej monetę. Dzieci Carmichaela interesują się nią, ponieważ uważają ją za zbyt dobrze wychowaną jak na żebraka, ale nie pytają o jej imię i idą dalej. Nazywają ją „wnuczką, która nie jest żebrakiem” i obserwują ją z ciekawością, nie podejrzewając, że jest to młoda dziewczyna, której szuka ich ojciec.

Ram Dass informuje pana Carrisforda o żałosnym życiu Sary na strychu szkoły z internatem. Razem postanawiają mu pomóc, w tajemnicy wręczając mu prezenty. Kiedy ona śpi lub pracuje, Ram Dass i inni służący przechodzą przez dach i przynoszą meble, książki i inne prezenty. Każdej nocy rozpalają ogień w kominku i zostawiają posiłek dla Sary i Becky. Sypialnia na poddaszu staje się ciepła i wygodna. W końcu wysyłają do szkoły fantazyjne ubrania, które zastępują szmaty, które nosi Sara. Sara wierzy, że to magia wykonana przez kogoś, kto naprawdę o niej myśli, a jej duchy wracają. Poza Becky nikt nie jest świadomy zmian w sypialni Sary. Jedynie panna Minchin i jej siostra panna Amelia zachwycają się dobrze odżywionym powietrzem, zmianą nastroju i nowymi ubraniami młodej dziewczyny. W rzeczywistości, kiedy ubrania są wysyłane do szkoły, panna Minchin martwi się, że pochodzą od bogatego wujka, który interesuje się Sarą i może nie lubić sposobu, w jaki została potraktowana. Następnie upoważnia Sarę do ponownego uczęszczania na zajęcia i przywraca jej miejsce jako honorowa uczennica.

Powrót do łaski

Pewnego wieczoru oswojona małpka Rama Dassa ukrywa się w pokoju Sary za dachami, a ona trzyma go, by chronić go przed zimnem. Następnego dnia udaje się do pana Carrisforda, aby go sprowadzić. Przypadkowo wspomina, że ​​urodziła się w Indiach, więc pan Carrisford i pan Carmichael dowiadują się, że to Sara Crewe. Następnie wyjaśniają wszystko Sarze, wskazując, że jej fortuna podwoiła się i że będą ją chronić, dopóki nie będzie na tyle dorosła, by się nim pozbyć.

Pan Carrisford zostaje jego opiekunem. Becky następnie opuszcza szkołę z internatem panny Minchin, aby zostać towarzyszką Sary. Ermengarde i Lottie często go odwiedzają. Dzięki nowo odkrytej fortunie Sara zachowuje swoją hojność: wyobraża sobie projekt rozdania chleba dzieciom ulicy.

Postacie

Sara

Sara Crewe to „mała księżniczka” tej historii. Jest jedyną córką Ralpha Crewe, oficera armii brytyjskiej. Jej francuska matka zmarła przy porodzie. Sara wychowała się w Indiach i oprócz angielskiego i francuskiego mówi także w hindi. Jest bardzo inteligentna, miła i hojna, mimo że otrzymała całą fortunę, jakiej mogła sobie życzyć. Sara jest także utalentowaną gawędziarką o bujnej wyobraźni. Na początku historii ma siedem lat, jedenaście, gdy traci fortunę, i około trzynastu, gdy zostaje odnaleziona przez pana Carrisforda.

Chociaż Sara jest bardzo pozytywną postacią, Frances Burnett zauważa, że ​​nie jest aniołem. Czasami ma impulsywną naturę, aw pewnym momencie ma trudności z powstrzymaniem się przed uderzeniem Lavinii. Później przyznaje, że mogła się rozwścieczyć i zabić pannę Minchin. Ponadto niektórzy czytelnicy zastanawiają się, czy widzi sprzeczność między sympatyzowaniem z „ludem” a identyfikacją z królową Marią Antoniną .

Otoczenie Sary

Studenci

Sąsiedzi

Inne postaci

Adaptacje

Opowieść była kilkakrotnie adaptowana na potrzeby filmu , teatru i telewizji , a także komiksu .

Kino

Niektóre wersje filmowe wprowadziły znaczące zmiany w historii. W wersji z 1939 roku Sara szpieguje zakazaną miłość nauczycielki jazdy konnej i asystentki. Wersja z 1995 przenosi akcję do Nowego Jorku w czasie I wojny światowej , w dużej mierze podążając za fabułą wersji z 1939. W tej wersji jest też historia miłosna. Sara jest przyzwoitką dla Amelii, która jest zakochana w mleczarzu Francisie. Daje im nawet pomysł ucieczki, aby mogli wziąć ślub bez przeszkadzania im Miss Minchin. W tych dwóch filmach Miss Minchin odkrywa przemianę strychu Sary i próbuje ją aresztować za kradzież. Co więcej, te dwie wersje zmieniają zakończenie historii: ojciec Sary żyje, ale ma amnezję i odzyskuje pamięć, gdy ją widzi.

programy telewizyjne

Komedie muzyczne

Odkąd dzieło przeszło do domeny publicznej , w ostatnim czasie powstało kilka wersji muzycznych La Petite Princesse . Niektóre z tych musicali wprowadziły znaczące zmiany w historii, w szczególności ten o Sickinger, który przeniósł akcję do Stanów Zjednoczonych podczas wojny secesyjnej .

Komiksy

Internet

Powieść wizualna

Wydania francuskie

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Podczas francuskiej reedycji w 1934 roku, tytuł zostanie zmieniony definitywnie do La Petite Princesse .

Bibliografia

  1. (w) Ruth Moose , „FRANCJA HODGSON BURNETT (1849-1924)” , w: Joseph M. Flora i Amber Vogel (red.) Southern Writers: A New Biographical Dictionary , Baton Rouge , Louisiana State University Press , coll.  „Południowe Studia Literackie”,2006, XXVI -468  s. ( ISBN  0-8071-3123-7 ) , s.  49.
  2. (w) Minae Mizumura ( trans.  , Japoński Mari Yoshihara i Julia Winters Carpenter) Upadek języka w dobie angielskim [ "  Nihongo ga horobiru Toki: Eigo nie seiki nie Naka de  "], New York, Columbia University Press , płk.  „Krytyczne podejście do literatury dziecięcej”,2015, XI -221  s. ( ISBN  978-0-231-16302-6 , czytaj online ) , s.  47.
  3. John D. Seelye, Amerykańskie córki Jane Eyre: Od szerokiego, szerokiego świata do Anny z Zielonego Wzgórza: studium o marginalizowanych dziewicach i ich znaczeniu , University of Delaware Press, 2005, s. 199.
  4. Emma Brown Clare Boylan , w The Guardian (dostęp13 stycznia 2015).
  5. (w) Kenneth Jones, „  Księżniczki przybędą na Broadway w lipcu 2005  ” , na temat Księżniczki na Broadwayu ,30 kwietnia 2004 r.(dostęp 15 grudnia 2013 r . ) .
  6. „  Nota bibliograficzna nr: FRBNF30178833  ” , na Bibliothèque nationale de France ( zapoznano się w dniu 15 grudnia 2013 r . ) .

Zobacz również

Bibliografia

Linki zewnętrzne