Kostia Konstantinoff

Kostia Konstantinoff Obraz w Infobox. Kostia Konstantinoff około 1940 roku. Biografia
Narodziny 15 czerwca 1903
Odessa
Śmierć 30 maja 1947(wiek 43)
Maryland
Narodowość Francuski
Zajęcia Pianista , dyrygent , kompozytor
Inne informacje
Instrument Fortepian

Kostia Konstantinoff , (po rosyjsku  : Костя Константинов ), ur.15 czerwca 1903w Odessie i zmarł dalej30 maja 1947 niedaleko Port Deposit , Maryland ) jest rosyjskim kompozytorem , pianistą i dyrygentem .

Biografia

Konstantinoff wyemigrował w wieku 18 lat, aby dołączyć do swojego starszego brata w Konstantynopolu , a następnie w Berlinie i Paryżu, gdzie zakończyły się jego studia muzyczne. Sam był przez pewien czas profesorem fortepianu w Konserwatorium Rosyjskim w Paryżu .

Jego prawdziwa kariera zaczyna się od koncertów i wieczorów charytatywnych, podczas których akompaniuje wykonawcom pieśni rosyjskich i cygańskich (N. Poliakova, Iza Kremer, AV Valentinov, MA Spiridovitch, E. Skokan itp.) Oraz dyryguje orkiestrą. Rosyjski Teatr Ludowy (1930), opera A. Dolinov (1931), rosyjska opera księcia Aleksieja Ceretelego (1941). On jest wKwiecień 1941solista I Koncertu Czajkowskiego nagranego z Orkiestrą Conservatory Concerts Society pod dyrekcją Charlesa Muncha . Plik1 st marzec 1942Zagrał Koncert z Liszta pod kierunkiem Gustawa Cloëz .

Utwory Kostii Konstantinoffa były wykonywane w Paryżu na Festiwalu Muzyki Rosyjskiej w Théâtre des Champs-Élysées (1932). Dyrygował Orchestre symphonique de Paris podczas wykonywania swojego poematu symfonicznego Stade ( Igrzyska Olimpijskie 1933). Jest autorem muzyki do baletów Sport , Le Conte du bouleau do baletu Borisa Kniaseffa (1930), Souvenirs de Vienne (1933), Port Saïd do baletu rosyjskiego L. Voïtsekhhovskiego, Carnaval (1936), Les Finanse (1937). Jest także autorem suity na dwa fortepiany Maloniana (wykonanej z asystą Lazare-Lévy pod dyrekcją Alfreda Cortota - 1931). Napisał muzykę do spektaklu Hamleta dla Teatru Antona Czechowa (tournee po Paryżu w 1931 r.) Oraz do operetki Don Philippe, której premiera odbyła się w 1943 r. W Teatrze Pigalle .

Szef Orchestre de Paris podczas okupacji staje się podejrzany dla władz niemieckich, które są świadome, że jest Żydem (jest przedmiotem rzadkiego wniosku o zwolnienie z portu w postaci żółtej gwiazdy przedstawionego przez marszałka Pétaina). Nie będzie się martwił.

Jego międzynarodową karierę wznowił w 1946 roku koncertami w Londynie , Wiedniu , Kopenhadze, a następnie na kontynencie amerykańskim. Różne projekty baletowe czekają na niego w Nowym Jorku , gdzie planuje osiedlić się po powrocie z Ameryki Łacińskiej , ale katastrofa lotnicza kładzie kres30 maja 1947do obiecującej dotychczas kariery. Ma 43 lata.

Punktacja Kostii Konstantinoffa

Wyniki wymienione w dziale muzycznym BNF

Dwa utwory na fortepian, 1929Wokal i fortepianSam fortepianWokal i fortepianInny

Inne nuty

Wiele zapisanych odręcznie i wydrukowanych partytur zostało całkiem przypadkowo odzyskanych około 1970 roku w szafce ściennej częściowo chronionej przed wilgocią, w małej rezydencji, która teraz zniknęła, dawniej znanej jako Château de Malvirade, znajdującej się w obecnie podzielonym parku, obok D813 i częściowo zniszczony przez pożar w Fauguerolles . Zbiór ten, obejmujący również część korespondencji, a także broszurę cytowaną w załączniku, nadal znajduje się w posiadaniu osoby, która dokonała tego zaskakującego odkrycia. Wśród tych rękopisów zauważamy obecność partytur w stylu caf'conc , nazwanych imieniem Stanove, które wydaje się być pseudonimem kompozytora (a także miejscowością ukraińską).

Uwagi i odniesienia

Załączniki

Nekrolog Niny Berberovej w „Myśl rosyjska” z31 maja 1947

„Śmierć K. Konstantinoffa

Pełen talentu, energii, życia i siły twórczej „Kostia” Konstantinoff, wesoły, sympatyczny mężczyzna, który miał prawie 44 lata, kompozytor, pianista-wirtuoz, dyrygent zginął w straszliwej katastrofie lotniczej, która miała miejsce w Nowym Jorku na 30 majaO 18.30 Samolot najwyraźniej zmierzający do Gwatemali wzniósł się w powietrze z 53 pasażerami na pokładzie. Między Nowym Jorkiem a Miami silnik nagle zatrzymał się w locie i samolot uderzył o ziemię. Nikt nie przeżył, wszyscy spalili się na śmierć.

Jaki jest sens ? Jakie to może mieć znaczenie? Kto odniesie korzyść z tej śmierci? Wszystko zostało dane temu człowiekowi z rzadką hojnością: zdrowie, wygląd fizyczny, wielka miłość do życia, która w ostatnich latach tak bardzo go rozpieszczała. Konstantinoff był u szczytu sukcesu. Wszystko się do niego uśmiechało: miłość, stworzenie, chwała.

Urodził się w Odessie i zaprzyjaźnił się tam w dzieciństwie z Katajewem, Olesą i nieżyjącym już poetą E. Bagritskim. Po cierpieniu głodu w młodości podbił nie tylko Europę, ale także obie Ameryki. W ciągu ostatnich dwóch lat, on prawie spędził cały swój czas samolotem z Wiednia do Sztokholmu lub Zurychu do Londynu, by dać koncerty aż do wiosny, gdy 1 st kwietnia wyjechał do Buenos Aires i tam w Meksyku, Wenezueli i wreszcie, Nowym Jorku .

Po raz pierwszy przyszedł do mojego domu nieco ponad rok temu. Przyniósł go poeta George Raïevski. Dużo debatowaliśmy na temat libretta „Cavalier d'Airain”, opery, którą chciał skomponować. Nasza trójka była podekscytowana tym pomysłem. Po trzech miesiącach Raevsky i ja ukończyliśmy już zasadniczo pierwsze dwa obrazy. Konstantinoff naciskał na nas. Ogólny plan go ucieszył. Ale jednocześnie kończył swój balet „Złoty cielec” (dla teatru w Kopenhadze) i komponował romanse na podstawie słów Puszkina.

Jego zdolność do pracy była zdumiewająca. Miał w sobie tyle życia, że ​​kiedy wszedł po schodach cztery na cztery i wszedł do pokoju, wypełnił go całkowicie. Siadał przy fortepianie, zaczynał grać motywy ze swojego „Złotego cielca”, opowiadał historie, puścił wodze wyobraźni ...

Jego narzeczona, tancerka Marianne Ivanoff („gwiazda” Opery Paryskiej), bardzo młoda piękność, wyjechała przed nim do Argentyny. Czekała na niego z przyjacielem w Miami. Do innych należy opisanie muzycznych walorów Konstantinoffa. Po prostu chciałem, na ogłoszenie jego śmierci, narysować portret tego wyjątkowo utalentowanego i obdarzonego szczęściem człowieka.

Był w moim domu dzień przed wyjazdem. "Nie boisz się lecieć samolotem?" Zapytałem go. „Nie było mowy o spędzaniu trzech tygodni na liniowcu oceanicznym! To była jego odpowiedź. "A gdzie możemy cię znaleźć?" - Reconquista, 611, Buenos Aires - odpowiedział. Ta „ulica zdobywców” miała być jego siedzibą na czas pobytu w Ameryce. On sam należał do rasy zdobywców.

Nina Berberova ”.

Ilustrowany magazyn L'Élite internationale à Paris autorstwaListopad 1933, Wydanie francusko-rosyjskie, zawiera krótki artykuł o Kostii Konstantinoff wraz z jej portretem (rysunkiem piórem) autorstwa Paula Colina  :

„K. KONSTANTINOFF: Młody, znany kompozytor rosyjski urodził się w Odessie w 1903 roku. Po ukończeniu studiów w Rosji gra w całej Europie. Następnie jedzie do Berlina i korzysta z rady Egona Petri , jednego z najlepszych uczniów Busoniego. Potem przyjeżdża do Paryża. Masters Alfred Cortot i Lazare-Lévy zainteresowali się nim jako pianistą po jego przyjeździe i wraz z Thomasem de Hartmannem  (nie) pracował nad kompozycją. W 1931 roku w Opéra-Comique daliśmy spektakl jego dwóch baletów Sport i La Légende du Bouleau , co było wspaniałym wieczorem. W czerwcu 1932 roku kolejny wieczór jego utworów, pod dyrekcją Hansa Weisbacha, odniósł triumfalny sukces na Polach Elizejskich. Nawet ogromny sukces w lipcu 1932 roku na Polach Elizejskich dla jego baletu Légende du Bouleau . Od tego czasu w Niemczech, Szwecji, Paryżu jego utwory zawsze były dobrze przyjmowane i 12 lutego w Salle Pleyel Orchestre Symphonique de Paris włączyła swój obraz symfoniczny Stadion do programu koncertu z okazji obchodów śmierć Wagnera. Sukces był znaczący. Wkrótce będzie można go usłyszeć w Radio de Paris, a obecnie w dwóch lub trzech innych paryskich stowarzyszeniach symfonicznych. Ten młody, pełen wdzięku i utalentowany kompozytor należy do kultury francusko-niemieckiej; kontynuuje rodowód wielkich Rosjan, a jego muzyka, będąc nowoczesną, pozostaje wiernie przywiązana do piękna dawnych tradycji. Do swojego talentu kompozytorskiego dołącza wirtuoz pianista i dyrygent. "

Uwagi

  1. Lub Constantin de Konstantinoff, Karol Konstantinoff… Używał również nazwiska Schneider w czasie okupacji. Jego prawdziwe nazwisko brzmiało Constantine Borisovich Schraiber, pisze Schreiber po francusku.
  2. Niepowiązane z obecnym; był to satelita Radia Paryż .
  3. Zobacz etoilejaune-anniversaire .
  4. Zobacz gendisasters.com i books.google.fr .
  5. Słowa J. Haël i A. Deguil.
  6. Sprzedane na rzecz Centralnego Komitetu ds. Patronatu Rosyjskiej Młodzieży Uniwersyteckiej za Granicą; reżyserzy: Eugène Efimovsky i Jean Kahane .

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne