Kidinnu

Kidinnu (lub Kidunnu ) ( IV th  century  BC. , Prawdopodobnie zmarł 14 sierpnia -330 ) to matematyk i astronom chaldejski urodzony w Babilonie . Grecki geograf Strabon nazwał go Kidenas , Pliniusz Starszy nazwał go Cidenas , a Vettius Valens nazwał go Kidynas  : są to adaptacje imienia zgodnie z językiem wypowiedzi autora.

Odkrycia

Współczesny Eudoksos z Knidos , miał za ucznia Kalipusa . Przypisuje mu się liczne odkrycia w dziedzinie astronomii babilońskiej. Jeśli kilka tekstów klinowych , greckich i łacińskich wspomina astronoma o tym imieniu, nie jest oczywiste, że wszystkie odnoszą się do tej samej osoby:

• Grecki geograf Strabon z Amasei w swojej książce Geografia pisze: „W Babilonie pewna grupa ludzi oddziela się od miejscowych filozofów , Chaldejczyków, jak ich nazywają, bardziej zainteresowanych astronomią  ; ale niektórzy z nich, którzy nie są rozpoznawani przez innych, twierdzą, że są autorami horoskopów . Istnieje również kilka plemion chaldejskich astronomów. Na przykład niektórzy nazywają się Orquènes tymi z Uruk , inni Borsippeni z Borsippy , a kilka innych pod różnymi nazwami, podzieleni na różne sekty, które mają różne dogmaty na te same tematy. A matematycy wspominają o niektórych z tych mężczyzn; na przykład Kidenas, Nabourianos i Soudinès . "
• Rzymski encyklopedysta Pliniusz Starszy w swojej Historii naturalnej pisze, że planetę Merkury można „czasami zobaczyć przed świtem, a czasami po zmierzchu” , ale opierając się na Cidenas i Sosigene z Aleksandrii , nigdy nie więcej niż 22 stopnie od Słońca.
• Astrolog Roman Wettiusz Walens w swojej antologii mówi użył Hipparch na słońce, Soudinès , Kidynas i Apoloniusz z Perge do Księżyca , a nawet Apoloniusza dwa rodzaje zaćmień (księżycowych i słonecznych).
• Grecki astronom Ptolemeusz w swoim Almagest omawia czas trwania i relacje różnych obrotów Księżyca w wersjach różnych „starożytnych astronomów” i „Chaldejczyków”, ulepszonych przez Hipparcha . Wspomina o korespondencji między 251 miesiącami synodycznymi a 269 powrotami do anomalii. W zabezpieczonej wersji rękopisu, anonimowy autor III th  century skomentował (a Scholium ) twierdząc, że Kidenas był autorem tej relacji. Wartość podana przez Kidinnu, około –383, za czas trwania miesiąca synodycznego wyniosła 29,530614 dni = 29 d 12 h 44 min 5 s, czyli błąd mniejszy niż 1 sekunda.
• Kolofon dwóch księżycowych efemerydy z Babilonu mówi się, że tersitu z Kidinnu.
• Astronomiczna tabletka uszkodzony Babylon ( Kronika Aleksandra ) wspomina, że „ki-di-nu zginął od miecza” The 15 th  dzień prawdopodobnie 5 th  miesięcy w roku, co odpowiada 14 sierpnia -330, lub mniej niż rok po podboju Babilonii przez Aleksandra Wielkiego .

Tersitu

Dokładne znaczenie tersitu nie jest znane. Franz Xaver Kugler zaproponował interpretację tego jako „tabletu”; w innych kontekstach wydaje się oznaczać „narzędzie”, w jeszcze innych odnosi się do pasty z niebieskiej emalii. Schnabel w serii publikacji (1923–27) interpretuje to jako znak rozpoznawczy Kidinnu jako autora. Dodał, że Naburimannu opracował babiloński system A do obliczania efemeryd Układu Słonecznego, a Kidinnu następnie opracował system B. Tradycja grecko-rzymska przypisuje Kidinnu odkrycie związku między miesiącami synodycznymi i powrót do anomalii, He studiował arytmetyczne i geometryczne postępy lunacji. Relacja ta jest domniemana w systemie B i wydaje się akredytować zaangażowanie Kidinnu w rozwój księżycowej teorii układu B. Nie wiadomo jednak, czy był on jedynym autorem, a nawet autorem. Astronomowie babilońscy poprzedzający Kidinnu najwyraźniej wiedzieli o cyklu saros i cyklu Metonic; te dwa cykle są używane w systemie B. Schnabel próbował znaleźć za pomocą obliczeń możliwe daty narodzin systemu B (najpierw –314, a następnie –379), ale Franz Xaver Kugler i Otto E. Neugebauer później ustawili te przybliżenia jako domyślne. Schnabel twierdził również, że Kidinnu odkrył precesję , odnotowując rozbieżności między rokiem gwiazdowym a tropikalnym; Neugebauer zakwestionował to podejście, uznając, podobnie jak w przypadku większości specjalistów, zarzut ten za bezpodstawny.

Bibliografia

1. 16,1 - 0,6
2. Księga II (39)
3. IV 2
4. BM 36304
5. Couderc 1974 , s.  31

Bibliografia

• (fr) Paul Couderc , Histoire de l'astronomie , t.  165, Paryż, University Press of France , wyd.  „  Co ja wiem?  ",1966( Rozrod.  6 th ed. 1974) ( 1 st  ed. 1945), 128  , str.
• Otto E. Neugebauer , A History of Ancient Mathematical Astronomy Part One II Intr. 3.1 (s. 354–357), część druga IV A 4, 3A (s. 602) i IV A 4, 4A (s. 610–612). Springer, Heidelberg 1975 (przedruk 2004)
• Otto E. Neugebauer, Astronomiczne teksty klinowe . 3 tomy. Londyn: 1956; Wydanie 2, New York: Springer, 1983. (w skrócie ACT ): I część (str. 12,13)
• Hermann Hunger i David Pingree , Astral Sciences in Mesopotamia str. 183–188, 199–200, 200–201, 214–15, 219, 221, 236, 239. Brill, Leiden 1999

Linki zewnętrzne

• (en) Kidinnu, Chaldejczycy i astronomia babilońska  ;
• (en) Artefakty astronomiczne i portrety itp .: Franz Xaver Kugler SJ .