Status | Oligarchia |
---|---|
Stolica |
Kounia-Urgencz (1077 - 1212) Samarkanda (1212 - 1220) Ghazny (1220 - 1221) Tabriz (1225 - 1231) |
Język |
Perski kiptchak wschodni irański |
Religia | Islam sunnicki |
Ludność (1218) | ~ 20 milionów |
---|
Powierzchnia | |
---|---|
• 1210 | 2 300 000 km 2 |
• 1218 | 3 600 000 km 2 |
1077 | Anushtigin zostaje mianowany gubernatorem Khwarezm przez potęgę Seldżuków |
---|---|
1141 - 1172 | Opieka nad Kara-Khitanami |
1194 | Khwarezmiens obalają imperium Seldżuków i zajmują Persję |
1215 | Terytorialne apogeum imperium po upadku Karakanidów i Ghoridów |
1218 - 1221 | Inwazja Mongołów na Khwarezm |
1230 | Bitwa pod Yassıçemen (en) |
1231 | Upadek dynastii |
( 1 ul ) 1077 - 1097 | Anushtigin |
---|---|
(D ER ), 1220 - 1231 | Jalal ad-Din |
Poprzednie podmioty:
Następujące podmioty:
Khwârazm-Shahs były Perso - turecki dynastii zainstalowany w Chorezm , Transoksania i Persji ( 1077 - 1231 ).
Dynastia założona przez Anushtigin ( 1077 - 1097 ), który został powołany w 1077 gubernator Chorezm przez sułtana Seldżuków Malik Shah I st . Jego rezydencją stała się Kounia-Urgench , na południe od Morza Aralskiego , na Jedwabnym Szlaku .
Jego następcy szybko uzyskali dużą niezależność od Seldżuków i weszli z nimi w konflikt o dominację Khorassan . Po klęsce wschodniego królestwa Seldżuków przeciwko Kara-Khitanom w bitwie pod Qatwan (in) ,9 września 1141, Chorezm został wasalem tej ostatniej.
Ala ad-Din Tekish ( 1172 - 1.200 ) z pewnością doszedł do władzy w Chorezm z pomocą Kara-Khitans , ale był w stanie szybko pozbyć się ich opieką. Za jego panowania, w 1187 roku , Khorassan został zdobyty, aw 1194 roku ostatni sułtan seldżucki został obalony i zdobyta Persja . Pod Ala ad-Din Muhammad ( 1200 - 1220 ), Królestwo osiągnął maksymalny rozszerzenie ponieważ Qarakhanids z Transoksania ( 1212 ) oraz Ghorids z Khorassan ( 1215 ) został obalony.
Szybki awans Khwarezm do rangi wielkiej potęgi można było osiągnąć jedynie dzięki sojuszowi dynastii z Kiptchakami i Oghouzesami . Ale kampanie i naloty tego ostatniego miały niszczycielskie konsekwencje dla rolnictwa w Azji Środkowej i Iranie, ponieważ obok zniszczeń związanych z wojnami wiele pól zostało przekształconych w pastwiska dla stad koczowniczych Kipchaków.
Dobrobyt królestwa i tak był krótkotrwały. W 1219 roku Khwarezmian gubernator Otrar na Syr-Darya kazał karawanie splądrować i zamordować kupców i dyplomatów wysłanych przez Czyngis-chana, który chciał utrzymać pokojowe stosunki handlowe z imperium Khworezmian. Ambasadorów wysłanych przez niego z prośbą o wyjaśnienia do samego szacha było trzech, jeden został zmasakrowany, dwóch pozostałych zostało zrównanych z ziemią i upokorzonych przed odesłaniem z powrotem do Chana. To przestępstwo wywołało straszliwe represje ze strony Czyngis-chana, który nienawidził nieprzestrzegania jego słowa.
W 1220 roku Mongołowie podbili Azję Środkową , której główne miasta, takie jak Samarkanda , Buchara , Merv i Nichapur, doznały poważnych zniszczeń. Ala ad-Din zmarł w 1220 roku podczas ucieczki, podczas gdy jego syn Jalal ad-Din kontynuował z Azerbejdżanu opór przeciwko Mongołom. Jednak, ze względu na jego rajdy, został pokonany w 1230 roku przez koalicję z Seldżuków z Roum i Ayyoubids . Wraz z zabiciem Jalala ad-Dina w 1231 r. Dynastia Khwârazm-Shahs dobiegła końca.