Jules Laurens

Jules Laurens Obraz w Infobox. Jules Didier , Portret Julesa Laurensa w syryjskim habicie , Carpentras , muzeum Comtadin-Duplessis .
Narodziny 27 lipca 1825
Carpentras
Śmierć 5 maja 1901
Saint-Didier
Imię urodzenia Jules Joseph Auguste Laurens
Narodowość Francuski
Czynność Malarz
Trening Paryska Szkoła Sztuk Pięknych
Mistrz Paul Delaroche
Miejsce pracy Francja
Ruch orientalizm
Rodzeństwo Jean-Joseph Bonaventure Laurens

Jules Joseph Auguste Laurens , urodzony w Carpentras ( Vaucluse ) dnia27 lipca 1825i zmarł w Saint-Didier (Vaucluse) dnia5 maja 1901Jest malarzem i litografem Francuzem .

Biografia

Pochodzący z rodziny składającej się z pięciorga dzieci Jules Laurens dołączył w 1837 roku do swojego starszego brata, malarza Jean-Josepha Bonaventure Laurensa , zainstalowanego w Montpellier . Zapisał się do szkoły artystycznej tego miasta wraz z Alexandrem Cabanelem i współpracował ze środowiskiem artystycznym swojego brata.

Od 1842 do 1846 przebywał w Paryżu, aby ukończyć szkolenie w École des beaux-arts , gdzie został przyjęty jako piąty z sześciuset, oraz w pracowni malarza Paula Delaroche'a .

W 1845 r. Bez powodzenia przedstawił Prix ​​de Rome . Dowody z tego konkursu przechowywane są w muzeum Comtadin-Duplessis w Carpentras ( Ulysse i Nausicaa , rysunek kafli i olej na płótnie).

Od 1846 do 1849 roku podróżował po Europie Wschodniej , Grecji , Turcji i Persji jako kreślarz, jako część misji naukowej prowadzonej przez geografa Xavier Hommaire de piekła . Mimo niepowodzenia misji (śmierć Hommaire de Hell w Isfahanie , brak wynagrodzenia za pracę) przywiózł kilkaset szkiców (pomniki historii i życie codzienne mieszkańców tych regionów), rysunki i akwarele, które posłużą jego działalność artystyczna. Te tornistry są obecnie przechowywane w École des Beaux-Arts w Paryżu, Awinionie i Carpentras ( biblioteka i muzea Inguimbertine ). Z tej podróży przywiózł również dzieła sztuki Qadjar , które zostały następnie przekazane do muzeum Calvet w Awinionie i do muzeum Comtadin-Duplessis w Carpentras. Jeden z tych obrazów ( Portret tancerza ) został podarowany jego przyjacielowi i kuzynowi Adrienowi Rousseau (urodzony w Carpentras w 1814 r., Zm. 1851). Od tego czasu jest przechowywany w prywatnej kolekcji .

Od 1850 do 1880 pracował w Paryżu, regularnie uczestniczył w Salonie i innych wystawach, otrzymywał zamówienia w szczególności na publikacje, w tym Madame Hommaire de Hell według notatek jej zmarłego męża. Zabrał także do swojego studia młodych artystów, w szczególności Georgesa Bellengera , Julesa Didiera , Paula Vaysona ...

Po powrocie do Comtat w 1880 roku opublikował biografię swojego brata, a także refleksje, zwłaszcza artystyczne, w La Légende des ateliers, gdzie przywołał wielkie postacie, które spotkał ( Victor Hugo , Ingres , Gustave Doré ).

Przyczynia się do rozwoju biblioteki-muzeum Carpentras. Kolektor, podarował tej instytucji wiele znaczących dzieł uznanych współczesnych artystów, w tym Victor Hugo, Ingres, Auguste Bonheur , Eugène Ciceri , Gustave Doré, Alexandre Cabanel.

Znany ze swoich orientalistycznych obrazów i portretów chłopów (Auvergnats, Comtadins), w sztuce krajobrazu objawia się, podejmując Corot i szkołę Barbizon .

Zbiory publiczne

Galeria

Uwagi i odniesienia

  1. Adrien Rousseau, uczeń Paula Delaroche i Jean-Auguste-Dominique Ingres , oprócz skomponowania lokalnych scen Comtadine ( Porte du ghetto de Carpentras , Aqueduct de Carpentras ...) jest związany ze szkołą Barbizon i krajem Arles ( klasztor Saint Trophime …).
  2. The Gazette of Inguimbertine nr 55
  3. „  szef rzymskiej drogi  ” , zawiadomienie n o  000PE013901, baza Mona Lisa , francuski Ministerstwo Kultury
  4. "  Le Rocher de Vann  " , zawiadomienie n o  000PE001700, bazy danych Mona Lisa , francuskiego Ministerstwa Kultury
  5. Rysunki wykonane in situ 2 czerwca 1848; wykorzystał ją malarz do wykonania tytułowego obrazu powstałego później w Paryżu i przechowywanego w Carpentras.
  6. "  Opuszczony Ogród Aschreff  " , zawiadomienie n o  00000056598, bazy danych Mona Lisa , francuskiego Ministerstwa Kultury

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne