sekretarz stanu | |
---|---|
12 grudnia 1725 -24 kwietnia 1726 | |
José de Grimaldo José de Grimaldo | |
Ambasador | |
Ambasador Hiszpanii w Austrii |
Narodziny |
1682 Oldehowe (wieża) |
---|---|
Śmierć |
5 listopada 1737 Tetuan |
Imię w języku ojczystym | Juan Guillermo de Ripperdá |
Zajęcia | Polityk , dyplomata , minister, |
Dzieci |
Juan María Vicencio de Ripperdá ( en ) Luis Ripperda ( d ) |
Juan Guillermo Ripperdá , baron , a następnie książę Ripperdá , z urodzenia Johan Willem Ripperda , (7 kwietnia 1680 r-1737) był holenderskim poszukiwaczem przygód i hiszpańskim ministrem.
Urodził się w Oldehove niedaleko Groningen , w szlacheckiej rodzinie katolickiej, przeszedł na kalwinizm i został wybrany na zastępcę Groningen do Stanów Generalnych Zjednoczonych Prowincji .
Najpierw ożenił się z Aleidą van Shellingwoude, po której odziedziczył zwierzchnictwo Poelgeest i Koudekerk. Jego pierwsza żona dała mu dwoje dzieci.
Na mocy traktatów handlowych między Hiszpanią a Zjednoczonymi Prowincjami, wymagających pewnych korekt, został wysłany do Madrytu w 1715 roku, pozostawiając żonę i dzieci w Zjednoczonych Prowincjach, w czasie jego misji. Został ambasadorem. Jego pierwsza żona zmarła w 1717 roku, przygotowując się do dołączenia do niego.
Jeśli jego zmiana wyznania sprzyjała jego wyborowi, utrudniało to jego stosunki z sądem hiszpańskim. Nie trwało więc długo, zanim ponownie został katolikiem . Wiedział, jak zadowolić Filipa V i jego żonę Elisabeth Farnese ( virago z Hiszpanii ), która uczyniła go księciem i powierzyła mu stanowisko sekretarza stanu . Wynegocjował koronę Hiszpanii na traktacie wiedeńskim w 1724 roku.
W międzyczasie poślubił drugie małżeństwo z hiszpańskim szlachcicem Franciszka de Xarava del Castillo, który urodził mu dwóch synów. Wydawało się, że dużo spędził w Wiedniu, częściowo dla interesów Hiszpanii, ale także, jak mówiono, dla siebie. W 1726 r., znienawidzony jako obcokrajowiec przez szlachtę hiszpańską, ta ostatnia wykorzystała go, by oskarżyć go o defraudację sum z kasy państwowej, co doprowadziło do zwolnienia go z funkcji. Jego syn, Ludolph Luirdt, który był ambasadorem pełnomocnym w Wiedniu, został potwierdzony, podczas gdy jego ojciec otrzymał roczną emeryturę w wysokości 3000 pistoletów.
Podwyższono podatki, lud został postawiony przeciwko niemu przez tych samych hiszpańskich szlachciców, którzy zostali zwolnieni, a on uznał, że rozsądniej jest udać się i schronić u ambasadora Zjednoczonych Prowincji. Ten ostatni, niechętny do gniewu na hiszpański dwór, zabrał go do angielskiego ambasadora, pułkownika Stanhope'a, który był w ruchu i który zawstydził gościa po powrocie.
Jego wrogowie nie odpuścili i uzyskali, wbrew nowym międzynarodowym przepisom, udanie się do domu ambasadora Stanhope'a, który wywołał międzynarodowe napięcia, w celu zajęcia Ripperdy. Stamtąd zabrano go do Alcazaru w Segowii, gdzie pozostał zamknięty, choć nic nie można mu było zarzucić (pomimo niezweryfikowanych oskarżeń o defraudację i zdradę stanu na rzecz Korony Anglii). Jako dowód zachował swoje majątki i tytuł książęcy.
Często twierdzono, że uciekł z pomocą władców Hiszpanii. W tym przypadku trudno byłoby zrozumieć, dlaczego czułby taką niechęć do tego kraju, do tego stopnia, że poszedłby z nim na wojnę.
W 1728 r. uciekł, z pomocą swojej kastylijskiej kochanki, Josephy Fausty Martiny Ramos, „ młodej kobiety z dobrej rodziny, pochodzącej z Tordesillas ”, która się w nim zakochała, i przejeżdżając na krótko przez Portugalię, przybyła, by dołączyć do Zjednoczonych Prowincje , a następnie Anglia , gdzie wszystkie jego manewry mające na celu zemstę na przeciwnikach na dworze hiszpańskim zawiodły.
Tak więc, po spełnieniu Admiral Perez, renegatem w służbie Turków, wstąpił sułtana Maroka , Abdallah II , z alawici dynastii . Został muzułmaninem z obowiązku. Władca nazwał go Basha (pasza): otrzymał nawet dowództwo armii przeciwko Hiszpanom i zaatakował Oran . Ale pobity na oczach Ceuty trafił do więzienia, a następnie wygnany z Marrakeszu . W wyniku tych ataków odebrano mu tytuł księcia hiszpańskiego. Większość jego majątku i inwestycji była bezpieczna w Zjednoczonych Prowincjach.
Zmarł w Tetouan w 1737 roku (17 października gdzie 5 listopadawedług źródeł ). Cechą jego charakteru była nieproporcjonalna duma, która pomogła jego wrogom pokonać go szybciej niż wstąpił.
Ripperdà bywał w kręgach przychylnych jakobityzmowi , takich jak kardynał Jules Alberoni , baron Georg Heinrich von Görtz , Don José Patiño Rosales , Théodore de Neuhoff i oczywiście król i królowa Hiszpanii. Pomimo swoich nawróceń w odpowiednim czasie, wydaje się, że był katolikiem bardziej niż cokolwiek innego, chociaż jego krytycy twierdzą inaczej.
Wydaje się, że był w kontakcie z Théodorem de Neuhoff w jego korsykańskiej przygodzie i pomógł mu znaleźć fundusze na wyjazd do Alérii w 1736 roku.
Z pierwszego łóżka miał syna, Ludolpha Luirdta, który został ambasadorem Hiszpanii i córkę Marię ( która później poślubiła hrabiego Baltazara z Argumossa ). Z drugiego łóżka miał dwóch synów, w tym Juana Marię Vincenzo, barona de Ripperdà, który większość swojej kariery spędził w obu Amerykach, ożenił się w Mexico City i został gubernatorem hiszpańskiego Teksasu i Hondurasu . Jego kochanka, Józefa, która ryzykowała dla niego i znała tylko lata bez zbytniej chwały, dała mu dwoje dzieci, nieuprawnionych.