Juan Guillermo Ripperdá

Juan Guillermo Ripperdá Obraz w Infoboksie. Funkcje
sekretarz stanu
12 grudnia 1725 -24 kwietnia 1726
José de Grimaldo José de Grimaldo
Ambasador
Ambasador Hiszpanii w Austrii
Biografia
Narodziny 1682
Oldehowe (wieża)
Śmierć 5 listopada 1737
Tetuan
Imię w języku ojczystym Juan Guillermo de Ripperdá
Zajęcia Polityk , dyplomata , minister,
Dzieci Juan María Vicencio de Ripperdá ( en )
Luis Ripperda ( d )

Juan Guillermo Ripperdá , baron , a następnie książę Ripperdá , z urodzenia Johan Willem Ripperda , (7 kwietnia 1680 r-1737) był holenderskim poszukiwaczem przygód i hiszpańskim ministrem.

Zjednoczone prowincje

Urodził się w Oldehove niedaleko Groningen , w szlacheckiej rodzinie katolickiej, przeszedł na kalwinizm i został wybrany na zastępcę Groningen do Stanów Generalnych Zjednoczonych Prowincji .

Najpierw ożenił się z Aleidą van Shellingwoude, po której odziedziczył zwierzchnictwo Poelgeest i Koudekerk. Jego pierwsza żona dała mu dwoje dzieci.

Na mocy traktatów handlowych między Hiszpanią a Zjednoczonymi Prowincjami, wymagających pewnych korekt, został wysłany do Madrytu w 1715 roku, pozostawiając żonę i dzieci w Zjednoczonych Prowincjach, w czasie jego misji. Został ambasadorem. Jego pierwsza żona zmarła w 1717 roku, przygotowując się do dołączenia do niego.

Hiszpania

Jeśli jego zmiana wyznania sprzyjała jego wyborowi, utrudniało to jego stosunki z sądem hiszpańskim. Nie trwało więc długo, zanim ponownie został katolikiem . Wiedział, jak zadowolić Filipa V i jego żonę Elisabeth Farnese ( virago z Hiszpanii ), która uczyniła go księciem i powierzyła mu stanowisko sekretarza stanu . Wynegocjował koronę Hiszpanii na traktacie wiedeńskim w 1724 roku.

W międzyczasie poślubił drugie małżeństwo z hiszpańskim szlachcicem Franciszka de Xarava del Castillo, który urodził mu dwóch synów. Wydawało się, że dużo spędził w Wiedniu, częściowo dla interesów Hiszpanii, ale także, jak mówiono, dla siebie. W 1726 r., znienawidzony jako obcokrajowiec przez szlachtę hiszpańską, ta ostatnia wykorzystała go, by oskarżyć go o defraudację sum z kasy państwowej, co doprowadziło do zwolnienia go z funkcji. Jego syn, Ludolph Luirdt, który był ambasadorem pełnomocnym w Wiedniu, został potwierdzony, podczas gdy jego ojciec otrzymał roczną emeryturę w wysokości 3000 pistoletów.

Podwyższono podatki, lud został postawiony przeciwko niemu przez tych samych hiszpańskich szlachciców, którzy zostali zwolnieni, a on uznał, że rozsądniej jest udać się i schronić u ambasadora Zjednoczonych Prowincji. Ten ostatni, niechętny do gniewu na hiszpański dwór, zabrał go do angielskiego ambasadora, pułkownika Stanhope'a, który był w ruchu i który zawstydził gościa po powrocie.

Jego wrogowie nie odpuścili i uzyskali, wbrew nowym międzynarodowym przepisom, udanie się do domu ambasadora Stanhope'a, który wywołał międzynarodowe napięcia, w celu zajęcia Ripperdy. Stamtąd zabrano go do Alcazaru w Segowii, gdzie pozostał zamknięty, choć nic nie można mu było zarzucić (pomimo niezweryfikowanych oskarżeń o defraudację i zdradę stanu na rzecz Korony Anglii). Jako dowód zachował swoje majątki i tytuł książęcy.

Ucieczka i Maroko

Często twierdzono, że uciekł z pomocą władców Hiszpanii. W tym przypadku trudno byłoby zrozumieć, dlaczego czułby taką niechęć do tego kraju, do tego stopnia, że ​​poszedłby z nim na wojnę.

W 1728 r. uciekł, z pomocą swojej kastylijskiej kochanki, Josephy Fausty Martiny Ramos, „  młodej kobiety z dobrej rodziny, pochodzącej z Tordesillas  ”, która się w nim zakochała, i przejeżdżając na krótko przez Portugalię, przybyła, by dołączyć do Zjednoczonych Prowincje , a następnie Anglia , gdzie wszystkie jego manewry mające na celu zemstę na przeciwnikach na dworze hiszpańskim zawiodły.

Tak więc, po spełnieniu Admiral Perez, renegatem w służbie Turków, wstąpił sułtana Maroka , Abdallah II , z alawici dynastii . Został muzułmaninem z obowiązku. Władca nazwał go Basha (pasza): otrzymał nawet dowództwo armii przeciwko Hiszpanom i zaatakował Oran . Ale pobity na oczach Ceuty trafił do więzienia, a następnie wygnany z Marrakeszu . W wyniku tych ataków odebrano mu tytuł księcia hiszpańskiego. Większość jego majątku i inwestycji była bezpieczna w Zjednoczonych Prowincjach.

Zmarł w Tetouan w 1737 roku (17 października gdzie 5 listopadawedług źródeł ). Cechą jego charakteru była nieproporcjonalna duma, która pomogła jego wrogom pokonać go szybciej niż wstąpił.

Jakobici i Korsyka

Ripperdà bywał w kręgach przychylnych jakobityzmowi , takich jak kardynał Jules Alberoni , baron Georg Heinrich von Görtz , Don José Patiño Rosales , Théodore de Neuhoff i oczywiście król i królowa Hiszpanii. Pomimo swoich nawróceń w odpowiednim czasie, wydaje się, że był katolikiem bardziej niż cokolwiek innego, chociaż jego krytycy twierdzą inaczej.

Wydaje się, że był w kontakcie z Théodorem de Neuhoff w jego korsykańskiej przygodzie i pomógł mu znaleźć fundusze na wyjazd do Alérii w 1736 roku.

Dzieci

Z pierwszego łóżka miał syna, Ludolpha Luirdta, który został ambasadorem Hiszpanii i córkę Marię ( która później poślubiła hrabiego Baltazara z Argumossa ). Z drugiego łóżka miał dwóch synów, w tym Juana Marię Vincenzo, barona de Ripperdà, który większość swojej kariery spędził w obu Amerykach, ożenił się w Mexico City i został gubernatorem hiszpańskiego Teksasu i Hondurasu . Jego kochanka, Józefa, która ryzykowała dla niego i znała tylko lata bez zbytniej chwały, dała mu dwoje dzieci, nieuprawnionych.

Źródła

Bibliografia

  1. Żywoty kardynała Alberoni, księcia Ripperda, George Moore, Londyn 1814. Niektóre biografie wskazują na 1682 lub 1684. Jeden daje mu nawet ponad sześćdziesiąt lat w 1724 roku.
  2. Życie księcia Ripperdy, lorda Pooelgeest, Wielka Hiszpania , 1739
  3. List od Ripperda cytowany w Lives of ..., George Moore, Londyn 1814, s. 209.

Bibliografia

Powiązany artykuł