Joseph-Simonius Assemani

Portret J.-S. Assemaniego z pracy Serie chronologica Patriarchorum Antionchiae , pod redakcją Joanne Darauni w Rzymie w 1881 roku. Funkcje

1 st kwartał Biblioteki Watykańskiej

Biografia

Narodziny	27 sierpnia 1687 Trypolis
Śmierć	13 stycznia 1768(w wieku 80 lat) Rzym
Imię w języku ojczystym	يوسف سمعان السمعاني
Zajęcia	Orientalista , ksiądz katolicki , bibliotekarz

Inne informacje

Pracował dla	Watykańska Biblioteka Apostolska
Pole	Orientalistyka
Religie	Kościół katolicki , kościół maronicki
Konsekratorzy	Henri Benoît Stuart , Étienne-Évode Assemani , Nicolas-Xavier Santamarie ( d )

Tytuły honorowe

Arcybiskup w partibusie Tyru

Joseph-Simon Assemani (يوسف بن سمعان السمعاني Youssouf ibn Siman as-Simani, Josephus Simonius Assemanus , Giuseppe Simone Assemani) urodzony dnia27 sierpnia 1687w Hasroun w Libanie i zmarł dalej13 stycznia 1768w Rzymie jest duchownym i orientalistą .

Biografia

Urodzony w maronickiej rodzinie z regionu Mount Lebanon , wstąpił do kolegium maronickiego w Rzymie w 1703 roku, aby zostać księdzem. Genialne, opublikował trzy prace na temat gramatyki i liturgii syryjskiej . Został zauważony przez papieża Klemensa XI, który powierzył mu w Bibliotece Watykańskiej zadanie studiowania i katalogowania starożytnych manuskryptów wczesnego chrześcijaństwa, sprowadzonych z Egiptu przez jego brata Eliasa w 1707 r. W 1710 r. Joseph Assemani otrzymuje imię scriptor orientalis , jest zatem odpowiedzialny za badanie i transkrypcję rękopisów orientalnych, tłumacz z arabskiego i syryjskiego , a ponadto doradca kongregacji zajmującej się obrzędami orientalnymi. Miał pod swoim kierownictwem Clémenta Caraccioli , byłego egipskiego imama, który został chrześcijaninem. W 1711 r. Otrzymał od papieża pozwolenie na przejście z obrządku maronickiego na obrządek łaciński. Odbył dwie podróże do Biblioteki Watykańskiej na wschód, w latach 1715 - 1717 i 1735 - 1738 , zwłaszcza do Egiptu i Syrii , aby zebrać rękopisy, które stanowiły rdzeń watykańskiej kolekcji orientalnych rękopisów . Po powrocie w 1738 roku został powołany 1 st czwartą Bibliotece Watykańskiej po odejściu Carlo Majelli wcześnie 1739 roku został mianowany arcybiskupem w partibus z Tyru i zadedykował7 grudnia 1766.

Podjął się publikacji dużej liczby prac, ale wiele rękopisów prac w przygotowaniu zniknęło, gdy jego mieszkanie spłonęło w 1768 roku.

Jego siostrzeniec Étienne-Évode Assemani , zastąpił go w Bibliotece Watykańskiej .

Był także wujem orientalistę Josepha-Aloysa Assemaniego i pradziadkiem Simona Assemaniego . Odkrył i nabył w Jerozolimie księgę ewangelii znaną jako Codex Assemanius .

Publikacje

Bibliotheca Orientalis Clementino-Vaticana in qua manuscriptos codices Syriacos, Arabicos, Persicos, Turcicos, Hebraicos, Samaritanos, Armenicos, Aethiopicos, Graecos, Aegyptiacos, Ibericos i Malabaricos. Bibliothecae Vaticante addictos recensuit, digessit Josephus Simonius Assemanus , Rzym, 4 tomy, 1719–28. Opublikował cztery pierwsze tomy:
- Lot. I, De Scriptoribus Syris orthodoxis ;
- Lot. II, De Scriptoribus Syris monophysitis ;
- Lot. III, Catalogus Ebedjesus Sobensis (o autorach nestoriańskich );
- Lot. IV, z Syris Nestorianis .
Ephraemi Syri opera omnia quae extant greece, syriac and Latin , w sześciu tomach. Redagował pierwsze trzy tomy, tomy 4 i 5 były przez maronitów jezuickiego Mubaraka lub Benedictus oraz 6 th przez jego bratanka Étienne-Évode Assemani .
Italicae historiae scriptores ex bibliecae Vaticanae aliarumque insignium bibliecarum manuscriptis codicibus collegit w czterech tomach (Rzym 1751–53).
Kalendaria ecclesiae universae , itp., Zaplanowane w 12 tomach, z których pierwsze sześć zostało opublikowanych (Rzym, 1755), na Slavica Ecclesia sive Graeco-Moscha ; rękopisy pozostałych sześciu, dotyczące świętych syryjskich, ormiańskich, egipskich, etiopskich, greckich i rzymskich, zostały zniszczone przez ogień.
De sacris imaginibus et reliquiis , zaplanowane w 5 tomach. Część rękopisów została zachowana, a fragmenty opublikowane przez Bottariusa (Rzym, 1776).
Bibliotheca juris Orientalis canonici et civilis , w 5 tomach (Rzym, 1762-66).
Abraham Echellensis; Chronicon Orientale , opublikowane w Scriptores Historiae Byzantinae , vol. XVII.
Rudimenta linguae Arabicae , Rzym, 1732.
Scriptorum Veterum Nova Collectio , Rzym, 1831. Kilka rozpraw o Kościołach Wschodnich, opublikowanych przez kardynała Mai .

Uwagi i odniesienia

Stefano Evodio Assemani Giuseppe Simone Assemani, Bibliothecae Apostolicae Vaticanae Custodum in Bibliothecae apostolicae Vaticanae codicum manuscriptorum Catalogus in tres partes distributus , część pierwsza, tom 1, Rzym, 1756, str. LXXI ( czytaj online )

Źródła

Marie-Nicolas Bouillet i Alexis Chassang (reż.), „Joseph-Simonius Assemani” w Universal Dictionary of History and Geography ,1878( czytaj na Wikiźródłach )
(en) Artykuł Assemani w encyklopedii katolickiej

Załączniki

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Dokumentacja urzędowa :
Uwagi w słownikach ogólnych lub encyklopediach : Brockhaus Enzyklopädie • Deutsche Biography • Dizionario biografico degli italiani • Hrvatska Enciklopedija
Assemani (Joseph-Simon) w Słowniku teologii katolickiej .
(en) Artykuł Assemani w encyklopedii katolickiej.