Narodziny |
21 lipca 1877 r. Rotterdam |
---|---|
Śmierć |
20 lipca 1918 r.(w wieku 40 lat) Parcy-et-Tigny |
Narodowość | Francuski |
Dom | Algieria |
Trening |
Szkoła kolonialna ( d ) Szkoła prawnicza ( fr ) |
Zajęcia | Kolonialny , administrator wojskowy |
Tata | Jacobus Johannes van Vollenhoven ( d ) |
Matka | Helen Annette Pluygers ( d ) |
Różnica | Kawaler Legii Honorowej (1912) |
---|
Kapitan Joost Van Vollenhoven , ur.21 lipca 1877 r.w Rotterdamie i zmarł na polu honorowym w dniu20 lipca 1918 r.w Montgobert , jest francuskim oficerem kolonialnym i administratorem, pochodzenia holenderskiego .
Gubernator generalny z Indochin i Francuskiej Afryki Zachodniej (AOF), wyróżnił się w szczególności przez jego odmowy przeprowadzeniu nowej rekrutacji rodzimych wojsk żądanych przez Clemenceau w 1917 roku .
Drugi syn z mieszczańskiej rodziny protestanckiej , pierwsze lata spędził w Algierii, gdzie jego rodzice osiedlili się jako osadnicy. Studiował w Liceum i na Wydziale Prawa w Algierze . W 1903 napisał pracę doktorską z prawa zatytułowaną Esej o algierskim fellachu . Van Vollenhoven został naturalizowany na francuski4 lutego 1899Na 22, a po roku służby wojskowej w 1 st pułku Zouaves w 1900 i 1901 roku , wstąpił do Szkoły Colonial który ukończył szkołę średnią w roku 1903 , a gdzie jest z kolei mianowany profesorem,15 maja 1905.
Zajmował kilka stanowisk w administracji, w szczególności sekretarza generalnego w Ministerstwie Kolonialnym , a następnie dyrektora finansowego w 1905 roku . Pełnił funkcję gubernatora Gwinei od 16 maja do25 lipca 1907, następnie w Senegalu od 26 sierpnia do15 grudnia 1907. Jest także sekretarzem generalnym młodej francuskiej Afryki Równikowej (AEF), utworzonej w 1910 roku . Został szefem sztabu (dzisiaj szefem sztabu) Adolphe Messimy, a następnie Alberta Lebruna w latach 1910-1912, zanim odszedł jako gubernator generalny Indochin . W 1912 otrzymał Legię Honorową jako cywil. Zostanie mu również przyznana w charakterze wojskowym.
W Hanoi , był Działając gubernator generalny z Indochin od stycznia 1914 do7 kwietnia 1915 r., zanim Ernest Roume objął tam urząd. Z prostego randze sierżanta z piechoty kolonialnej Van Vollenhoven jeszcze dołączył do przoduKwiecień 1915obok francuskich morświnów zainstalowanych w koloniach, które Francja mobilizowała do odparcia wojsk niemieckich, w kolonialnym pułku piechoty Maroka (RICM, patrz skład pułku w poświęconym mu linku), następnie przemianowany na pułk piechoty-czołgi morskie . Kilkakrotnie ranny i cytowany, awansował na porucznika dalej21 maja 1917 r.i po „Brilliant Pomocna dłoń” przed Fismes , dowiedział się o jego nominacji na gubernatora generalnego z francuskiej Afryki Zachodniej (AOF).
Dość niechętnie Van Vollenhoven podjął swoje obowiązki w Dakarze w dniu3 czerwca 1917. Dzięki raportowi z misji inspektora generalnego Picanona odkrył zniszczenia dokonane przez rekrutację do frontu w populacji już poważnie dotkniętej epidemiami i biedą, co doprowadziło do exodusu i buntów. W lipcu 1917 wydał negatywną opinię na temat zasady nowego werbunku na wniosek ministra kolonii André Maginota :
„Operacje rekrutacyjne, które miały miejsce w latach 1914-1917 w AOF, były nadmierne pod względem wyników, tak jak ich metod… Żadna nowa rekrutacja nie jest możliwa, dopóki Kolonia nie będzie całkowicie pod kontrolą, a populacja nie odzyska wystarczającej pewności siebie nie bać się już nadużyć z niedawnej przeszłości. "
29 września 1917 r., z René Besnardem , następcą Maginota na czele Ministerstwa Kolonii, twierdzi z jeszcze większym zapałem:
„Błagam, ministrze, aby nie wydawać rozkazu kontynuowania nowych rekrutacji czarnych żołnierzy. Podpaliłbyś ten kraj w ogniu i krwi. Zrujnowałbyś to całkowicie bez żadnych rezultatów. Wyszliśmy nie tylko poza to, co mądre, ale poza to, czego można wymagać od tego kraju. "
Wydaje się, że poza wymiarem ludzkim na stanowisku nowego gubernatora ciążyły także kwestie gospodarcze – w szczególności interesy w pozbawionych siły roboczej domach handlowych w Bordeaux i Marsylii.
Ostatnio prezes zarządu Clemenceau decyduje jednak o tym17 grudnia 1917do wznowienia rekrutacji tubylców, zwłaszcza w Senegalu . Myśli o zwróceniu się do pierwszego czarnoskórego afrykańskiego posła, wybranego do parlamentu w 1914 roku , Blaise Diagne , który kieruje tą misją. Ze swojej strony Van Vollenhoven skonsultował się ze swoimi gubernatorami terytoriów, którzy potwierdzili mu, że nowego poboru można dokonać tylko siłą. Korzystał także z rad takich osobistości jak Jules Carde – przyszły gubernator generalny AOF – czy etnolog Maurice Delafosse . Kiedy poinformowano go, że misja Diagne została wysłana do AOF i AEF, Van Vollenhoven odbył burzliwy wywiad z Clemenceau w Paryżu . Niezadowolony z tej decyzji, którą uznał dalej za nie do pogodzenia ze swoimi prerogatywami jako gubernator generalny , złożył rezygnację w dniu17 stycznia 1918 r.i wraca na front, wciąż z RICM , tym razem w randze kapitana . Gabriel Angoulvant przejmuje tymczasową funkcję gubernatora generalnego AOF. W Radzie Ministrów Albert Lebrun podejmuje swoją obronę przed Georges Clemenceau .
Van Vollenhoven został poważnie ranny od kuli z karabinu maszynowego w głowę19 lipca 1918 r.przed gospodarstwie Mont Rambœuf, w gminie Parcy-et-Tigny jak on prowadzi swoją firmę podczas ofensywy w 10 th armii z General Mangin . Sprowadzony z powrotem na tyły, zmarł w Montgobert następnego ranka, 20 lipca .
W ten sposób rodzina Van Vollenhoven płaci wysoką cenę za swoją przybraną ojczyznę. Najstarszy syn ginie na froncie francuskim. Ranny i zagazowany w armii Wschodu , inny wkrótce potem ginie. Najmłodszy z czterech braci, wolontariusz, jest jedynym ocalałym z konfliktu.
Pomnik, pod którym pochowany jest kapitan Joost Van Vollenhoven, znajduje się w lesie Longpont, w Montgobert . Na mauzoleum, dziełem rzeźbiarki Anny Quinquaud , znajduje się cytat do orderu RICM oraz jej własny cytat do orderu pułku, przyznany dnia28 lipca 1918 r.przez General Mangin w tych warunkach:
„Oficer pradawnej męstwa i cnoty, ucieleśniający najdoskonalsze i najsolidniejsze przymioty wojskowe, śmiertelnie ranny w chwili, gdy elektryzując wojska swoim przykładem, usunął uparcie bronioną pozycję wroga. Być umieszczonym w szeregach Bayarda i La Tour d'Auvergne i przytaczać przykład przyszłym pokoleniom, będąc jednym z najbardziej błyskotliwych wśród najodważniejszych. "
6 listopada 1938Albert Lebrun , prezydent republiki i Georges Mandel , minister ds. kolonii, inaugurują ten pomnik, który został poważnie uszkodzony przez Niemców w 1941 r. , a następnie odrestaurowany w 1954 r .
Na placu Place de la Gare w Dakarze pomnik poświęcony w 1923 roku „twórcom AOF i chwale czarnej armii” zawiera – oprócz posągów Demby i Duponta , tyraliera i morświna – medaliony z Faidherbe i czterech prestiżowych Gubernatorów Ballay , Ponty , Clozel i samego Van Vollenhoven. „Chudy, przycięte włosy, wygląda jak młody człowiek. I rzeczywiście był młody! Generalny Gubernator w wieku trzydziestu ośmiu lat. Śmierć po czterdziestce dla Francji”.
Nazwisko Joosta Van Vollenhovena znajduje się na liście 546 pisarzy, którzy zginęli za Francję podczas I wojny światowej - nazwiska, które zostały wygrawerowane na czterech panelach w Panteonie w Paryżu na15 października 1927.
W 12 th arrondissement of Paris to kwadrat-Van Vollenhoven , z fontanną z Colonial Exposition w 1931 roku .
Szkoła średnia Dakar przyjęła swoją nazwę w 1940 roku , zanim została przemianowana na Lycée Lamine Guèye .
Aleja nosi jego imię w Kotonu , inna w Bamako .
Od 1963 roku jego imieniem nazwano salę honorową RICM (Vannes, a następnie Poitiers).
Jego imieniem nosi awans na 90/12 podchorążych rezerwy ESM Saint-Cyr-Coëtquidan.
Upamiętnienia zakończenia I wojny światowej są w szczególności okazją do złożenia hołdu kapitanowi Van Vollenhovenowi, jak miało to miejsce w 1938 r. (patrz wyżej) lub w 1988 r. pod egidą Pierre'a Messmera . Uroczystość przy pomniku Montgobert część wydarzeń zaplanowanych na 90 XX -lecie 1918 roku, w maju 2008 r .