Jean Mistler

Jean Mistler Obraz w Infoboksie. Jeana Mistlera w 1928 roku. Funkcje
Stały sekretarz Académie française
15 listopada 1973 -19 września 1985
Maurice Genevoix Maurice druon
Fotel 14 Akademii Francuskiej
2 czerwca 1966 -11 listopada 1988
Robert d'Harcourt Hélène Carrère d'Encausse
Zastępca
Aude
1928-1940
Obrona prezydenta
języka francuskiego
Maurice Genevoix Jean Dutourd
Biografia
Narodziny 1 st Wrzesień 1897
Sorèze
Śmierć 11 listopada 1988(mając 91 lat)
Paryż
Pogrzeb Sorèze
Narodowość Francuski
Trening École normale supérieure (Paryż)
Lycée Henri-IV
Zajęcia Polityk , dyplomata , pisarz
Inne informacje
Partia polityczna Partia Republikańska, Radykalna i Radykalno-Socjalistyczna ( d )
Członkiem Rada Narodowa
Akademia Francuska (1966)
Nagrody Cena witetu (1951)
Nagroda Friedricha-Rückerta ( en ) (1974)
Nagroda Saint-Simona (1984)

Jean Mistler , urodzony dnia1 st Wrzesień 1897w Sorèze ( Tarn ) i zmarł dnia11 listopada 1988w Paryżu , jest politykiem francuskim , kilkukrotnym parlamentarzystą i ministrem, także pisarzem i wieczystym sekretarzem Akademii Francuskiej .

Biografia

Po ukończeniu nauki w szkole opactwa w Sorèze , Jean Mistler, pochodzenia alzackiego, za pośrednictwem swojego ojca Jean-Baptiste Mistler (1802-1872), kantonalnego lekarza i chirurga w szpitalu w Sélestat , Bas-Rhin (rodzina opuściła Alzację w 1871), przygotowuje się do egzaminu konkursowego na École normale supérieure w Liceum Henryka IV , gdzie ma Alaina jako profesora filozofii . Zmobilizowany w artylerii w 1916 r. wycofał się z wojny silne przekonania pacyfistyczne. Został przyjęty do École normale w 1919 roku i został nagrodzony pierwszym w agregation de lettres w następnym roku.

Zamiast uczyć, postanawia złożyć wniosek do Ministerstwa Spraw Zagranicznych o oddelegowanie za granicę. Został powołany do poselstwa francuskiego na Węgrzech , pełniąc jednocześnie funkcję attaché kulturalnego w czasie gdy wykładał na uniwersytecie w Budapeszcie . W 1925 dołączył do Quai d'Orsay (Wydział Robót), gdzie zastąpił Paula Moranda .

Karierę polityczną rozpoczął od 1928 roku , kiedy został wybrany posłem Aude pod szyldem radykalno-socjalistycznym . Był podsekretarzem stanu ds. sztuk pięknych, a od 1932 kilkakrotnie ministrem. W 1934, gdy był ministrem PTT w rządzie Alberta Sarrauta , ten poinformowany meloman stworzył Narodową Orkiestrę Rozgłośni Francuskiej, przodka Orkiestry Narodowej Francji . Od 1936 przewodniczył Komisji Spraw Zagranicznych.

Równolegle z działalnością polityczną Jean Mistler rozpoczął karierę pisarską wydając Zamki w Bawarii ( 1925 ) i Ethelka ( 1929 ).

10 lipca 1940 r. to on jako przewodniczący komisji do spraw powszechnych w Izbie Poselskiej przedstawił na zebraniu Zgromadzenia Narodowego w Vichy jeden artykuł o powierzeniu pełnomocnictwa marszałkowi Pétainowi w celu przygotowania nowego projektu konstytucja. Dzięki temu, podczas Wyzwolenia , został nazwany „burzycielem Republiki”.

W czasie okupacji był członkiem Rady Narodowej utworzonej przez Vichy .

Po wyzwoleniu, po zajęciu, w ramach pokuty, stanowiska współdyrektora w Éditions du Rocher , został sekretarzem generalnym, a następnie prezesem Maison du livre français (podlegającego Ministerstwu Spraw Zagranicznych) i wreszcie od 1964-69 dyrektor działu literatury ogólnej księgarni Hachette . Oprócz tych działań, Jean Mistler regularnie pisze o krytyce literackiej i muzycznej w L'Aurore .

Należy do komitetu patronackiego Nouvelle École .

Akademia Francuska

Jean Mistler został wybrany dnia 2 czerwca 1966w Akademii Francuskiej w katedrze Roberta d'Harcourta . Został tam przyjęty13 kwietnia 1967przez Marcela Briona . Zostaje wybrany na wieczystego sekretarza w dniu15 listopada 1973po rezygnacji Maurice'a Genevoix i będzie sprawował te funkcje do czasu jego rezygnacji ze względów zdrowotnych dnia19 września 1985.

Śmierć

Jean Mistler zmarł dnia 11 listopada 1988 i jest pochowany w Sorèze w krypcie rodziny Auriol, gdzie spoczywa również jego żona, która zmarła wkrótce po nim.

Rodzina

Jean Mistler jest ojcem Marie-Dominique Lancelot, żony Michela Lancelota , znanego jako „Charlotte Matzneff”.

Pracuje

Cena £

Uwagi i referencje

  1. Philippe Lamy, The Clock Club (1974-2002): ewolucja i mutacja laboratorium ideologicznego (praca doktorska z socjologii), Paryż, Uniwersytet Paris-VIII,2016, 701  s. ( SUDOC  197696295 , czytaj online ) , s.  174.
  2. http://documents.irevues.inist.fr/bitstream/handle/2042/28320/2008_HS_107.pdf?sequence=1 .
  3. Emmanuel Ratier ( pref.  Henry Coston ), Encyklopedia pseudonimów , t.  Ja, Paryż, Fakty i Dokumenty ,1993, 330  pkt. ( ISBN  2-909769-10-0 ) , s.  301.

Załączniki

Źródła

Bibliografia

Linki zewnętrzne