Jean Coulon (rzeźbiarz)

Jean Coulon

Narodziny	17 kwietnia 1853 Breuil
Śmierć	5 stycznia 1923(w wieku 69 lat) Vichy
Narodowość	Francuski
Czynność	Rzeźbiarz
Trening	Paryska Szkoła Sztuk Pięknych

podpis

Biografia

Jean Coulon jest synem Nicolasa Coulona, kamieniarza mieszkającego w Clermont-Ferrand . W 1876 wyjechał do Paryża i zapisał się do École nationale supérieure des beaux-arts , w pracowni rzeźby Julesa Caveliera ( 1814 - 1894 ). Zadebiutował w Salon des Artistes Français w 1880 roku z La Mort de Pyrame, który przyniósł mu trzeci medal. Dzieło jest kupowane przez państwo dla miasta Dinan . Jego sukces w tematach mitologicznych potrwa do 1890 roku .

W 1894 roku współpracował z ceramika Pierre-Adrien Dalpayrat ( 1844 - 1910 ), w swoim glinianym fabryce w Bourg-la-Reine ( Hauts-de-Seine ), w rozwoju rzeźby dla pacjentów w emaliowanym piaskowcem, których sukces. W 1895 roku wykonał popiersie poety Théodore de Banville na podstawie rysunku Georges-Antoine Rochegrosse , zięcia poety. Miasto Gannat złożył zamówienie na pomnik chwały ofiar wojny 1870-1871 , La Patrie pl żałoba , która miała zostać otwarta rok później20 września 1896. W tym samym roku wyprodukował popiersie Josepha Hennequina . Niektóre z tych dzieł, popiersia Gabriela Delarue , Josepha Hennequina i późniejszy posąg, Le Grand Ferré ( 1925 ), zostaną zniszczone podczas II wojny światowej i wysłane do stopienia w celu odzyskania metalu. Yves Machelon, burmistrz Gannat, zleci wyrzeźbienie w kamieniu dwóch popiersi z tynków przechowywanych w domu artysty w Ébreuil .

Od 1904 roku do dnia swojej śmierci Jean Coulon zasiadał w radzie miejskiej. W 1922 r. Chory wyjechał do Vichy i tam zmarł5 stycznia 1923.

W Stanach stanach

Ébreuil , Place de la Mairie: pomnik z brązu na pomnik wojenny, przedstawiający kobietę trzymającą wieniec laurowy w prawej ręce i flagę w lewej ręce.
Gannat , cmentarz: pomnik poległych w wojnie 1870-71, La Patrie en mourning ''.
Mâcon , Musée des Ursulines : Figura syreny (najady) , 1902, piaskowiec po Jean Coulon z fabryki krajowej w Sèvres .
Moulins , place d'Allier (1902-1987), a następnie square du Maréchal-Leclerc (2009): departamentalny pomnik poległych w wojnie 1870-71. Skrzydlata zemsta wymachuje mieczem i dmucha w trąbkę ”.
Ładne Musée des Beaux-Arts : Hebe coelestis , 1888, marmur, 96 cm .
Saint-Pourçain-sur-Sioule , Esplanade Georges-Clemenceau, przy absydzie kościoła: pomnik zmarłych. Statua kobiety przedstawiająca alegorię Zwycięstwa z wieńcem laurowym i flagą ”.
Tulon , muzeum sztuki : Flore et Zéphire , 1883.
Vichy , place de la République: Le Génie de la Liberté lub Le Génie de la République oferując pokój i zgodę światu , 1904, grupa brązowa. Po bokach cokołu znajdowały się cztery alegorie przedstawiające sztukę, rolnictwo, handel i przemysł. Zdeponowane w 1934 r. Na budowę Hôtel des Postes, brązy zostały usunięte przez Niemców na21 lipca 1942. Sam Genie of Liberty jest odzyskiwany w Hamburgu i zakładany z powrotem na miejsce4 kwietnia 1951.
Wassy , promenady Parc des Grandes: Le Triomphe de Galatée , 1889, obsada, obsada Durenne .

La Nuit , 1894, we współpracy z Pierre-Adrienem Dalpayrat , fabryką wyrobów ceramicznych w Bourg-la-Reine . Dzban antropomorficzny, piaskowiec z odczepianą rączką w ciele kobiety. Ozdoba głowy sowy i nagich kobiet zwisających z boków urny, dopracowana aksamitnie zielona emalia, sygnowana pieczęcią eksplodowanego granatu, 27,5 cm .

1880 : Śmierć Pyramus , figurą gipsu od Metamorphoses z Owidiuszem , nr 6221, 270 x 80 cm , trzeciej klasy medal.
1883 : Flora i Zéphire .
1886 : Hebe coelestis , grupa gipsowa, nr 3713, medal II klasy.
1892 : Rêve d'Amour , tynk.

Gilbert Slengert, La Quinzaine bourbonnaise , 1898, [artykuł o Jean Coulon].
Germaine Marol, „Heurs et misheurs de la République:„ The genius of the Republic Offering Peace and Concord to the Civilized World ”, Jean Coulon, 1904, Vichy, Études d'Art et d'Archéologie en Auvergne et Bourbonnais, Revue d'Auvergne , tom 92, nr 472, 1978, strony 169-172.
Louis Virlogeux, „Rzeźbiarz Jean Coulon”, Nouvel Echo ,25 listopada 1989.
André Dalpayrat, Pierre-Adrien Dalpayrat, ceramik secesyjny, studium biograficzne , Musée de l'Ile-de-France, 1999, s. 104.
Louis Virlogeux, Si Gannat m'ait conté , Éd. Utwórz, 2005 ( ISBN 2848190485 i 9782848190488 ) .
Guillaume Peigné, Słownik francuskich rzeźbiarzy neobarokowych (1870-1914) , Paryż, CTHS, wyd . „Format n O 71"2012, 559 s. ( ISBN 978-2-7355-0780-1 , OCLC 828238758 , uwaga BnF n o FRBNF43504839 ) , str. 141-146.
Joseph Viple , „Jean Coulon (1853-1923)”, Bulletin of the Bourbonnais Emulation Society .