Jean Bouilhou

Jean Bouilhou Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Jeana Bouilhou w 2012 roku. Rekord tożsamości
Narodziny 7 grudnia 1978
w Pau ( Francja )
Skaleczenie 1,93  m (6 ′  4 ″ )
Poczta skrzydło trzeciej linii
Kariera juniorów
Kropka Zespół  
Sekcja Pau
Kariera seniora
Kropka Zespół M ( Pkt )
-1999
1999-2013
2013-2016		 Sekcja Pau
Stade toulousain
Sekcja Pau
392 (112)
65 (20)
Kariera w kadrze narodowej
Kropka Zespół M ( Pkt ) b
2001-2003 Francja 2 (0)
Kariera trenerska
Kropka Zespół  
2016-2019
2018-2019
2019-2020
2020-		 Stadion w Tuluzie (klucz)
Stadion w Tuluzie (nadzieje)
US Montauban
Stadion w Tuluzie (naprzód)

a Tylko oficjalne zawody krajowe i kontynentalne.
b Tylko oficjalne mecze.
Ostatnia aktualizacja 25 kwietnia 2020 r.

Jean Bouilhou , urodzony dnia7 grudnia 1978do Pau ( Pireneje Atlantyckie ) to francuski międzynarodowy gracz z Rugby rozwijającej stacja skrzydło trzeciej linii . Trenowany w Sekcji Pau , dołączył do Stade Toulouse w 1999 roku, gdzie zadebiutował zawodowo, z którym zdobył trzy Puchary Europy i cztery mistrzostwa Francji . Przebywał w Tuluzie przez 14 sezonów, po czym wrócił do Sekcji Pau w latach 2013-2016, aby zakończyć karierę piłkarską.

Biografia

Młodość

Bouilhou zaczął grać w rugby w minimach w Section paloise, kiedy nie interesował się rugby w tamtym czasie. Wracając do Pau tylko na weekendy z powodu studiów, „w tych warunkach nie mógł mieć nadziei na grę zespołową. Był zadowolony z nadziei”.

Jean Bouilhou wstąpił do INSA Toulouse w 1996 roku, gdzie kontynuował edukację przystosowaną (ukończenie jednego roku w dwa lata). W czwartym roku, kiedy dołączył do stadionu w Tuluzie, udało mu się, w porozumieniu ze szkołą, lepiej ułożyć grafik zawodnika niż ten, którym cieszył się, gdy był jeszcze w sekcji paloise, rozwiązując w ten sposób problemy związane z absencją. prawie doprowadziło do jego wykluczenia.

Ożenił się z Camille Dintrans, córką Philippe'a Dintransa , byłego kapitana prostytutki XV Francji.

Kariera zawodnika

Poza sezonem 1999 dołączył do stadionu w Tuluzie, aw 2001 był częścią „młodego pokolenia” , z Nicolasem Jeanjeanem , Frédéricem Michalakiem i Clémentem Poitrenaud , aby zdobyć tytuł mistrza Francji przeciwko AS Montferrand . W tym czasie regularnie gra na trzeciej linii środkowej . On szanuje swój pierwszy międzynarodowy pelerynę we francuskiej drużynie na30 czerwca 2001na test przeciwko drużynie Nowej Zelandii .

11 stycznia 2003 r.Swoją pierwszą próbę w Pucharze Europy stawia w meczu z Newport . 24 maja 2003 r.zaczął ze Stade Toulouse , w trzecim rzędzie z Trevorem Brennanem i Christianem Labitem , w finale Pucharu Europy na Lansdowne Road w Dublinie przeciwko USA Perpignan . Toulousains wygrywają z Katalończykami od 22 do 17 i tym samym zostają mistrzami Europy. W następnym sezonie ponownie zagrał w finale Pucharu Europy, tym razem rozgrywanym na Twickenham Stadium w Londynie przeciwko London Wasps . Startował w trzecim rzędzie z Finau Maką i Christianem Labitem . Anglicy wygrali 27 do 20, po błędzie Clémenta Poitrenauda , uniemożliwiając Tuluzie zdobycie drugiego tytułu z rzędu.

W 2005 roku po raz trzeci z rzędu udało im się zakwalifikować do finału Pucharu Europy przeciwko Stade Français . Zaczął mecz na ławce przed wymianą Kapitan Pelous 44 th minut. Haut-Garonnais są ponownie mistrzami Europy, wygrywając po dogrywce 12-18.

Strzela próbę w meczu Pucharu Europy w 14 stycznia 2005 r.przeciwko Llanelli Scarlet, a także w22 października tego samego roku przeciwko tej samej drużynie.

Zaczął być kapitanem Stade Toulouse w sezonie 2007-2008 . W sezonie 2007-2008 Jean Bouilhou jest często kapitanem stadionu w Tuluzie, to nawet on będzie kapitanem podczas półfinału Top 14 (wygranego ze Stade-Français) oraz podczas finału Mistrzostw Francji na28 czerwca 2008wygrał 26-20 na Stade de France przeciwko ASM Clermont .

Jest, remisując z Robem Linde i Lionelem Nalletem , najlepszym złodziejem piłek w kontakcie o mistrzostwo Francji 2010 .

W listopad 2012, został wybrany do drużyny francuskich barbarzyńców , aby zmierzyć się z Japonią na stadionie Océane w Le Havre . The Baa-Baas wygrać od 65 do 41.

Kapitan, symboliczny gracz i rzadko nieobecny, jest głównym graczem i siłą napędową kolektywu Toulouse. 1 st listopad 2012W meczu Toulouse Racing Metro 92 , grał swoje 375 th gra w koszulce Toulouse, bijąc poprzedni rekord Pelous . Sezon 2012/2013 jest ostatnim dla Jeana Bouilhou na stadionie w Tuluzie.

W rzeczywistości podpisuje 3 czerwca 2013do Sekcji Pau, dzięki czemu powrócił z aureolą chwały w klubie, który ją utworzył. Sekcja zdobyła mistrzostwo Francji Pro D2 w 2015 roku . W latach 2015-2016 Jean Bouilhou zagrał ostatni sezon w Top 14, zanim zakończył karierę.

Kariera trenerska

Po przejściu na emeryturę, Jean Bouilhou wrócił do Stade Toulouse w 2016 roku, aby dołączyć do sztabu sportowego i zostać asystentem trenera odpowiedzialnym za sektor przyziemienia. W 2018 roku, pozostając asystentem trenera pierwszego zespołu, został trenerem zespołu nadziei Stade Toulouse u boku swojego byłego kolegi z drużyny stadionu Clémenta Poitrenauda . Klub zdobył Tarczę Brennusa pod koniec tego sezonu.

W 2019 opuścił Toulouse Stadium, aby dołączyć do US Montauban jako współtrener, odpowiedzialny za napastników. Zastępuje Pierre-Philippe Lafond obok Jean-Frédéric Dubois , trenera tylnego i byłego kolegi z drużyny Bouilhou w Tuluzie w latach 2004-2007.

W 2020 roku opuścił Montauban i wrócił na Stade Toulouse, gdzie zastąpił Régisa Sonnesa na stanowisku napastnika w Ugo Mola .

Nagrody

W klubie

Ze stadionem w Tuluzie Z Sekcją Pau

W drużynie narodowej

Osobiste wyróżnienia

Jako trener

Ocena jako coach

Pora roku Klub Podział Poczta Zaszeregowanie Puchar Europy Europejskie wyzwanie
2016 - 2017 Stadion w Tuluzie Najlepsze 14 Dotknij trenera 12 th Wyeliminowany w ćwierćfinale -
2017 - 2018 Stadion w Tuluzie Najlepsze 14 Dotknij trenera 3 rd , wyeliminowana w barażach - Eliminowany w kurze
2018 - 2019 Stadion w Tuluzie Najlepsze 14 Asystent trenera Champion Francji Wyeliminowany w półfinale -
2019 - 2020 Stany Zjednoczone Montauban Zawodowiec D2 Trener napastników 13 e (Mistrzostwa spraw) - -
2020 - 2021 Stadion w Tuluzie Najlepsze 14 Trener napastników Champion Francji Mistrz Europy -

Styl

Fabien Pelous , jego kolega z drużyny w Tuluzie w latach 1999-2009, powiedział o nim, że „ponieważ nie jest ekstrawagancki ani nie jest brodaty, Jean nie cieszy się uznaniem opinii publicznej, ale nadal jest niesamowicie skuteczny w terenie. ” . Dla Ludovica Nineta, dziennikarza sportowego, Jean Bouilhou jest „przykładem właściwego gestu i stałego wsparcia, zawodnik trzeciego rzędu, zawsze dobrze przygotowany do przekazywania ruchu i utrzymania piłki przy życiu. Podskakuje, kieruje dotykiem Tuluzy, chwyta swoje piłki i dość często kłuje piłki przeciwnika. A potem jest kapitanem” . Zeba Traoré, trener fizyczny stadionu w Tuluzie, mówi o nim, że jest „pojedynczym graczem, który różnicę w masie i sile mięśni rekompensuje swoim vis-à-vis lub konkurentami rzadką wybuchowością i relaksem w rugby ” .

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Odniesienie do „  Czabalmanii  ”.

Bibliografia

  1. "  Jean Bouilhou file  " , na stadetoulousain.fr , Stade toulousain
  2. Philippe Lauga, „  Florian Fritz w Panthéon du Stade Toulousain  ” , na stronie ladepeche.fr , La Dépêche du Midi ,14 kwietnia 2018 r.(dostęp 15 czerwca 2014 r . ) .
  3. „  Jean Bouilhou Profil zawodnika  ” , na itsrugby.fr (dostęp 27 stycznia 2019 ) .
  4. Xavier Thomas, "  Bouilhou, flanker d'avenir  " , na stronie ladepeche.fr , La Dépêche du Midi ,4 czerwca 2000 r..
  5. Philippe Lauga, „  Jean Bouilhou, skazany z Insa  ” , na ladepeche.fr , La Dépêche du Midi ,4 kwietnia 2003 r..
  6. Jean-Luc Martinez, „  Esej Camille Dintrans przekształcony w teatr  ” , na ladepeche.fr , La Dépêche du Midi ,29 maja 2009(dostęp 3 lutego 2011 ) .
  7. Philippe Lauga, „  Jean Bouilhou robi swoją dziurę  ” , na ladepeche.fr , La Dépêche du Midi ,16 września 2000 r..
  8. "  Test Match - 2001 - Francja / Nowa Zelandia  " , na ffr.fr ,30 czerwca 2001.
  9. "  Bouilhou, ryczące lata pięćdziesiąte  " , na stadetoulousain.fr ,15 stycznia 2008.
  10. Xavier Thomas, „  Top 14. Jean Bouilhou:” To rzeczywiście stadion, który jedzie do Paryża  ” , na ladepeche.fr , La Dépêche du Midi ,21 marca 2008.
  11. Ludovic Ninet, „  The Top 14 zeskanowanych: dotyk, najlepsi zdobywcy piłek, najlepsi miotacze i najlepsze składy  ” , na rugbyconnection.com .
  12. „  Skład XV barbarzyńców francuskich przeciwko Japonii  ” , na www.lerugbynistere.fr ,22 listopada 2012 r.(dostęp 24 listopada 2016 r . ) .
  13. "  Bouilhou, pan Toulouse  ", L'Équipe ,2 listopada 2012 r.( przeczytaj online ).
  14. „  Toulouse: Jean Bouilhou, karta atutowa stadionu Toulouse  ” , na www.rugbyrama.fr ,9 listopada 2016(dostęp 9 listopada 2016 r . ) .
  15. „  Tuluza: sezon wystartował  ” , na www.rugbyrama.fr ,12 lipca 2018 r.(dostęp 26 lipca 2018 r . ) .
  16. "  Bouilhou opuszcza Stade Toulousain do Montauban  " , na www.rugbyrama.fr ,16 maja 2019 r.(dostęp 16 maja 2019 r . ) .
  17. „  Stade Toulousain: Jean Bouilhou powraca i podpisuje na trzy lata  ” , na www.ladepeche.fr , La Dépêche du Midi ,30 marca 2020 r.(dostęp 25 kwietnia 2020 r . ) .
  18. Riwan Demay, „  Jean Bouilhou nowy rekordzista Francji w Pucharze H  ” , na lerugbynistere.fr ,2012(dostęp 21 października 2012 r . ) .
  19. "  Bouilhou, mister Toulouse  " , na lequipe.fr , L'Équipe ,2012(dostęp 2 listopada 2012 r . ) .
  20. Ludovic Ninet, „  Bouilhou, niezbędny na dziesięć lat  ” , na rugbyconnection.com ,4 maja 2010.

Linki zewnętrzne