Jean-Marc Rochette
Jean-Marc Rochette
Jean-Marc Rochette na festiwalu
Quai des Bulles 2015 .
Jean-Marc Rochette , ur.23 kwietnia 1956do Baden-Baden ( Niemcy ), malarz , rzeźbiarz , ilustrator i rysownik francuski . Znany jest z tego, że jest współtwórcą serii Edmond le cochon z 1979 roku i Le Transperceneige z 1982 roku, a także twórcą albumów Ailefroide, height 3954 w 2018 i Le Loup w 2019.
Biografia
Jean-Marc Rochette, pochodzący z Grenoble, przez rok uczęszczał na kursy historii sztuki, a następnie zapisał się na sztuki wizualne w Aix en Provence .
Początkowo zamierzał wykonywać zawód przewodnika wysokogórskiego . W 1976 roku, po poważnym wypadku w wyniku upadku skały, porzucił wspinaczkę górską i rozpoczął karierę jako autor komiksów. Później wspomina ten okres swojego życia w Ailefroide, wysokość 3954 (2018). Najpierw publikował w Actuel, a następnie w l' Echo des Savanes . W 1975 roku wyreżyserował animowany film krótkometrażowy La Chasse , za który otrzymał nagrodę Ciné-clubs de France. Z Martinem Veyronem stworzył cykl Edmond le cochon (1979) i stworzył postać Klaudiusza Vigne'a, która pojawiła się w recenzji (Ciąg dalszy) , gdzie następnie opublikował inne opowiadania. Rochette jest następcą projektanta Alexisa w serialu Le Transperceneige , którego scenariusz napisał Jacques Lob , w (Ciąg dalszy) w latach 1982-1983. Pierwszy tom otrzymał nagrodę Christian Testimony w 1985 roku. Chociaż serial jest krytycznym sukcesem, jego emisja pozostaje prawie poufna. W 1986 roku ukazał się album À tes wish , oparty na scenariuszu Tito Topina . Z Benjaminem Legrandem rysuje Requiem blanc w 1987 roku. Równolegle ilustruje historię młodzieży Nemo i kapitana zemsty na podstawie tekstu Jean-Pierre'a Hugota z 1987 roku.
W połowie lat 90. zainteresował się literaturą dziecięcą o tekstach Jeana-Luca Cornette'a oraz ilustracją klasyków, Le Petit Poucet , Le Chat Botté , Pinokio ... Rysuje też narracje humorystyczne. Do science fiction powrócił pod koniec lat 90., przejmując Le Transperceneige i wspólnie z Benjaminem Legrandem stworzył Le Tribut . W 2000 roku stworzył Napoléon et Bonaparte , który rok później zdobył humor Alph-Art na festiwalu w Angoulême. W 2003 roku z René Pétillonem stworzył serię burleski Louis et Dico , aw 2005 z Martinem Veyronem historyczną parodię Cour Royale . Kontynuuje malarz i ilustrator pracuje na Kandyda od Woltera w 2002 i The Odyssey of Homer w roku 2006. W roku 2009 wydaje Himalaje Voodoo , co Apteka, z Fred Bernard .
Po rysowaniu dla gazet Le Sport i L'Équipe w latach 1987-1994 i spotykaniu się z mieszanym przyjęciem swoich komiksów, przeniósł się do Berlina , gdzie nauczył się niemieckiego i poświęcił się „malowaniu abstrakcyjnych pejzaży” . W 2004 roku koreański reżyser Bong Joon-ho przeczytał piracką wersję Transperceneige i natychmiast przekonał się, że chciał ją przenieść na ekran: film ukazał się w 2013 roku pod tym samym tytułem . Po siedmiu latach spędzonych w Berlinie od 2009 do 2016 roku, gdzie Rochette poświęcił się niemal wyłącznie malarstwu, kilku wystawach we Francji i Niemczech, wrócił do Francji, aby pracować w paryskiej pracowni i osiedlić się w dolinie Vénéon.
W 2015 roku wraz z Terminusem ponownie uruchomił Le Transperceneige we współpracy z Olivierem Bocquetem . Opublikował w 2018 roku, jeszcze z Olivierem Bocquetem, Ailefroide: height 3954 , autobiograficzny komiks wyrażający jego młodzieńczą pasję do wspinaczki . Książka zdobyła nagrodę Ouest-France - Quai des bubbles 2018. Stanowiła punkt zwrotny w jego karierze, ze względu na znaczący sukces krytyczny i publiczny (60 000 sprzedanych egzemplarzy odMaj 2019) oraz dlatego, że Rochette, który w młodości cierpiał na dysleksję , nie odważył się sam pisać swoich scenariuszy; w tym samym czasie artysta wznawia wspinaczkę górską. Po tym „wyzwalającym” doświadczeniu , inMaj 2019W krótkim odstępie czasu, Le Loup pojawił się także jako prequel do Transperceneige : wymierań , wspólnie napisany z Matz . W 2019 roku Daniel Maghen publikuje Vertiges , książkę z ilustracjami i wywiadów z dziennikarka Rebecca Manzoni. W 2020 roku edycje Paulsena publikują Manifeste pour paint le bleu du ciel , książkę z wywiadami z pisarzem Fabrice Gabrielem, w której rozwija on swoje podejście do malarstwa pejzażowego . Pierwszy sezon serialu Snowpiercer z Transperceneige jest emitowany wczerwiec 2020w Stanach Zjednoczonych na kanale TNT , a na pozostałej części świata w serwisie Netflix .
W 2020 roku, zainstalowany w „dolinie Vénéon, w masywie Ecrins ” , Jean-Marc Rochette, który broni i stosuje „ekologię degrowth ” , inspiruje się w swoich najnowszych pracach zwierzętami, dziewiczą przyrodą i górami. Wlistopad 2020, artysta zapowiada, że przygotowuje album o „historii ostatniego zastrzelonego niedźwiedzia w Vercors”, który miałby nosić tytuł „Ostatnia królowa” .
Pracuje
Komiczny
-
Edmond le cochon , Les Éditions du Fromage, 1980 ( ISBN 2-902503-39-3 ) .
-
Świnia Edmond jedzie do Afryki , Les Éditions du Fromage 1981 ( ISBN 2-902503-46-6 ) .
-
Tajemniczy kontynent , Albin Michel , 1983 ( ISBN 2-226-04870-7 ) .
-
Le Mystère kontynentalny , Albin Michel, 1993 ( ISBN 2-226-06189-4 ) .
Kompletny
tekst Edmond le cochon w dwóch tomach opublikowanych
przez Cornélius editions , 2003-2010 (
ISBN 2-909990-88-5 ) - (
ISBN 978-2-915492-34-7 ) .
-
Le Transperceneige , scenariusz Jacques Lob , 1984 ( ISBN 2-203-33418-5 ) .
-
L'Arpenteur , scenariusz Benjamina Legranda, 1999 ( ISBN 2-203-33480-0 ) .
-
La Traversée , scenariusz Benjamina Legranda, 2000 ( ISBN 2-203-33489-4 ) .
-
Terminus , scenariusz Olivier Bocquet , 2015 ( ISBN 978-2-203-08941-9 ) .
Histoires du Transperceneige , scenariusz
Nicolas Finet , 2013 (
ISBN 978-2-203-05021-1 )
-
Na życzenie (rysunek) z Tito Topinem (scenariusz), Futuropolis, 1985.
-
Claudius Vigne uderza w dno , Casterman , 1985 ( ISBN 2-203-33523-8 ) .
-
Requiem blanc (rysunek), z Benjaminem Legrandem (scenariusz), Casterman, 1987 ( ISBN 2-203-33436-3 ) .
-
Nemo, kapitan zemsty (rysunek), z Jean-Pierre Hugot (scenariusz), Bayard , 1988 ( ISBN 2-7009-4053-9 ) .
-
Gold & Spirit - Le Tribut (rysunek), z Benjaminem Legrandem (scenariusz), Casterman, 1997 ( ISBN 2-203-38875-7 ) .
-
Napoleon i Bonaparte , Casterman, 2000 ( ISBN 2-203-38888-9 ) .
-
Royal Court (rysunek), z Martinem Veyronem (scenariusz), Albin Michel, 2005 ( ISBN 2-226-16669-6 )
-
Panika w Londynie , scenariusz René Pétillon , Albin Michel, 2003 ( ISBN 2-226-13823-4 ) .
-
Skandal w Nowym Jorku , scenariusz René Pétillon, Albin Michel, 2004 ( ISBN 2-226-15250-4 )
-
Triumf w Hollywood , scenariusz René Pétillon, Albin Michel, 2006 ( ISBN 2-226-17550-4 )
-
Himalaya Vaudou , scenariusz Fred Bernard , Drugstore, 2009 ( ISBN 978-2-7234-6907-4 )
-
Le Tribut , scenariusz Benjamin Legrand , pełna wersja, Cornélius , 2017 ( ISBN 978-2-360-81102-1 )
-
Ailefroide: wysokość 3954 , napisany wspólnie z Olivierem Bocquet , posłowie pisarza i alpinisty Bernarda Amy , Casterman , 2018 ( ISBN 978-2-203-12193-5 ) .
-
Transperceneige - Extinctions , napisany wspólnie z Matz , kolory: José Villarrubia , Casterman:
- Tom 1, maj 2019 ( ISBN 978-2203165816 ) .
- Głośność 2, czerwiec 2020( ISBN 9782203172296 ) .
Udział
-
Nimbus prezentuje wielką orkiestrę , Cumulus, 1980
-
Luc Leroi Przeciw Czarnej Magii, Futuropolis, 1982
-
Le livre des bides , scenariusz Stephen Pile , edycje du Cygne, 1983
-
Dawno, dawno temu ... adaptacja Chłopca , który zawołał wilka , 1995
-
Pierre Desproges w BD , Dżungla !, 2005
-
Tooloose , Casterman, 2007
-
Cornelius czyli sztuka muscaille'a i nitowania , Cornelius , 2007
- Odcinek 204 serii Les Autres Gens , opublikowany w podwójnym tomie 10/11, Dupuis , 2013
Rysunek
-
Kandyd , ilustracja z powieści Woltera , Albin Michel, 2002
-
Odyseja , ilustracja z książki Homera , Albin Michel, 2006
-
Anabase , we współpracy z Bernardem Amy , edycje Le Tripode , 2016
-
Rochette of the Privilege of Verticality , z Elisabeth Chambon, edycje Lienart, 2011
Inny
-
Manifest malowania błękitu nieba , wywiady z Fabrice Gabrielem, Paulsen, ( ISBN 978-2-35221-324-6 ) .
-
Bestiariusz Alp , Les Étages Éditions, ( ISBN 978-2-9577129-0-8 ) .
Adaptacje jego pracy
Nagrody
Galeria
- Dzieła Jean-Marca Rochette
-
Le mulier de Lussan, olej na płótnie, 2010, 230 × 190 cm , Musée Géo Charles d'Échirolles
-
Tancerz Terminus, olej na płótnie, 2016, 130 × 60 cm
-
Le Couloir, olej na płótnie, 2010, 190 × 130 cm
-
Dziecko z Czarnobyla, 2016.
Uwagi i referencje
-
Quentin Girard, „Jean-Marc Rochette, pociąg życia” o Wyzwoleniu , 14 października 2015
-
Gaumer 2010 .
-
Frédéric Potet, „ Jean-Marc Rochette, rysunek u góry ”, Le Monde ,24 maja 2019( przeczytaj online ).
-
Jacky Bornet, „ Le Transperceneige”, film apokaliptyczny na podstawie francuskiego komiksu ” , na francetvinfo.fr ,29 października 2013 r..
-
D. Wesel, " Białe Requiem " , na BD Gest' ,29 września 2014.
-
" The comic strip" The Corsican Inquiry", René Pétillon, najlepszy album w Angoulême ", Le Monde ,29 stycznia 2001.
-
Pierre Vavasseur, „ Król słońca, który się rusza ”, dzisiaj we Francji ,10 listopada 2005 r..
-
Charles-Louis Detournay, „ Himalaya Vaudou – Fred Bernard & Jean-Marc Rochette – Drugstore ” , na Actua BD ,6 października 2009.
-
L. Cirade, „ Himalaya Vaudou ” , na BD Gest ,21 września 2009.
-
Romain Brethes, „ Jean-Marc Rochette, zew wilka ” , Le Point ,2 czerwca 2019.
-
Jérôme Dupuis, „ Ailefroide: Jean-Marc Rochette na szczycie ” , na L'Express ,24 marca 2018 r.
-
Redakcja „ Komiks” Ailefroide „ukoronowany w Saint-Malo ”, Dziś we Francji ,15 października 2018
-
Frédéric Potet, „ Jean-Marc Rochette, rysunek u góry ” , o Le Monde ,24 maja 2019.
-
Vincent Bernière " Rochette na szczycie swojej sztuce " Cahiers de la Bande Dessine , n o 10,styczeń-marzec 2020, s. 20.
-
Didier Arnaud, „ Jean-Marc Rochette, człowiek, który widział niedźwiedzia ” , o Wyzwoleniu ,20 listopada 2020 r..
-
Nicolas Pothier " Les Deux MUREŞ " BoDoï , n O 32,lipiec 2000, s. 11.
-
Jean-Pierre Fuéri, “ Off Corse! ” BoDoï , n O 63,maj 2003, s. 14.
-
Jean-Marc Rochette (int.) I Sonia Dechamps " wilk, mężczyzny i kobiety ", kazamaty , n o 131,grudzień 2019, s. 92-95.
-
Romain Brethes, „ Nagroda Wolińskiego za komiks za„ Point ”2019 – Le loup , Jean-Marc Rochette ” , Le Point ,20 listopada 2019 r..
Załączniki
Bibliografia
-
Patrick Gaumer , „Jean-Marc Rochette” , w World Comic Book Dictionary , Paryż, Larousse ,2010( ISBN 9782035843319 ) , s. 729-730.
-
Jean-Marc Rochette (int. Philippe Morin Dominique Poncet) „ Rochette: Rencontres ” PLG , n O 38,zima 2004, s. 48-58.
-
Jean-Marc Rochette (wywiad) i Philippe Peter „ Jean-Marc Rochette, pogodzenie człowiek i natura ”, DBD , n o 133,Maj 2019, s. 26-35.
- Jean-Marc Rochette (w wywiadzie), „W końcu to wilk zwycięży…”, The inactuelle ,21 listopada 2019 r..
Linki zewnętrzne