| Narodziny |
18 marca 1729 Hrabstwo Maine |
|---|---|
| Śmierć |
21 lutego 1805(75 lat) Bougival |
| Narodowość | Francuski |
| Zajęcia | Historyk , profesor , pisarz |
| Pracował dla | College of France (1760-1769) |
|---|
Jean-Jacques Garnier , urodzony w Gorron ( Mayenne ) dnia18 marca 1729i zmarł w Bougival ( Seine-et-Oise ) dnia21 lutego 1805Jest historykiem i historykiem francuskim .
Syn Guillaume Garnier, Sieur du Grappay i Marie-Madeleine Galesne, jest najstarszym z sześciorga dzieci. Będąc studentem college'u w Mayenne , w wieku około osiemnastu lat udał się pieszo do Paryża w nadziei, że znajdzie miejsce i nie będzie już zależny od rodziców.
W 1749 r., Mając świadectwo potwierdzające studiowanie filozofii, uczęszczał do college'u w Le Mans , gdzie dołączył do swoich rodaków Pierre'a Seigneura i Jeana Georgeta . Kontynuował naukę do 1754 roku, w międzyczasie przyjął tonsurę . Uczy się liter greckich , hebrajskich , syryjskich i współczesnych .
W 1760 r. Został mianowany profesorem języka hebrajskiego w Royal College , gdzie następnie w 1768 r. Był inspektorem. Z pomocą astronoma Lalande pomógł przywrócić cały blask tej placówce. Po otrzymaniu nagrody zaproponowanej przez Królewską Akademię Inskrypcji i Literatury Belles w kwestii zbadania „tego, co pozostało we Francji, pod rządami pierwszej rasy naszych królów, z formy rządów, jaka pozostała w Galach pod panowaniem Rzymu”, on został przyjęty do Akademii w 1761 r. Wniósł do niej liczne wspomnienia: o paradoksach filozoficznych starożytnych, o prawach wojskowych Greków, o filozofii Platona , o życiu i twórczości „ Epikteta .
W 1771 r. Został mianowany historiografem Francji, aw 1788 r. Wziął udział w drugim zgromadzeniu notabli w Wersalu . Kiedy w 1792 roku powiedziano mu, że musi złożyć przysięgę na nową konstytucję , nie balansował między swoimi zasadami a interesami i opuścił Royal College tak biedny, jak wszedł. Zmarł kilka lat później w Château de la Chaussée w Bougival w wieku 75 lat.
Jean-Jacques Garnier, autor dwóch prac zatytułowanych L'Homme de Lettres et De l'Éducation Civile, w których się wcielił, zasłynął przede wszystkim z tego, że był jednym z kontynuatorów historii Francji zapoczątkowanej przez Paula François Velly w 1755 r. Garnier napisał część między połową panowania Ludwika XI a połową panowania Karola IX .