Dyrektor Wydawnictwa Cerf | |
---|---|
od 2013 | |
Eric de Clermont-Tonnerre ( d ) | |
Prezes Narodowego Centrum Książki | |
2010-2013 | |
Vincent Monade ( d ) | |
Dyrektor wydawniczy CNRS | |
2006-2010 | |
Filip Chretien ( d ) Jacques Baudouin |
Narodziny |
19 listopada 1960 Awinion |
---|---|
Narodowość | Francuski |
Trening |
Uniwersytet Parysko -Sorboński Uniwersytet Fordham Uniwersytet Arystotelesa w Salonikach Praktyczna Szkoła Studiów Zaawansowanych |
Zajęcia | Redaktor , historyk , wydawca, scenarzysta , eseista |
Małżonka | Elizaveta Colosimo ( d ) (od1988) |
Dzieci |
Anastasia Colosimo ( d ) Veronika Dorman ( d ) Thaïssia Colosimo ( d ) |
Pracował dla | Instytut Saint-Serge |
---|---|
Religia | Prawowierność |
Członkiem | Komitet Historii Prefektury ( d ) (2012-2015) |
Różnica | Kawaler Legii Honorowej (2008) |
Jean-François Colosimo , ur19 listopada 1960w Awinionie jest francuskim teologiem prawosławnym , historykiem , wydawcą , dokumentalistą i eseistą . Od 2013 roku jest dyrektorem zarządzającym Éditions du Cerf , po objęciu funkcji prezesa Narodowego Centrum Książki .
Rodzina Colosimo pochodzi z Kalabrii w południowo-zachodnich Włoszech . Jego ojciec pracował tam jako łupieżca (syn. rzeźnika), zanim wyemigrował do Francji i założył tam rodzinę.
Żonaty z Elizavetą (sekretarz Saint-Serge), Jean-François Colosimo ma trzy córki: Veronikę (żonę Dorman, dziennikarkę), Anastasię (politolog i eseistkę) i Thassię.
Jean-François Colosimo kontynuował w latach 1978-1988 studia filozofii, teologii i historii religii na Sorbonie oraz w Praktycznej Szkole Studiów Wyższych (Paryż), na Uniwersytecie Aristote ( Thessaloniki ), na Uniwersytecie Fordham i Instytucie Św. ( Nowy Jork ) i przeprowadził dwie wizyty badawcze na Górze Athos i Górze Synaj .
Specjalista chrześcijaństwa i prawosławia (sam jest prawosławnym chrześcijaninem), od 1990 roku wykłada historię filozofii i teologii bizantyjskiej w Instytucie Saint-Serge . Jest członkiem naukowego komitetu sterującego Europejskiego Instytutu Studiów Religijnych oraz korespondentem naukowym Fundacji na rzecz Innowacji Politycznych .
W latach 1988-2010 Jean-François Colosimo pracował jako redaktor. Był doradcą literackim w Stock i dyrektorem literackim w Lattès , dyrektorem redakcyjnym w Odile Jacob , a następnie w La Table Ronde , w latach 2006-2010 był dyrektorem generalnym CNRS Éditions .
Od 2000 roku wraz z Fayardem opublikował serię prac kwestionujących współczesne metamorfozy Boga i wynikające z nich społeczno-polityczne implikacje.
Jean-François Colosimo prowadzi również działalność dziennikarską. Redaktor naczelny Cahiers de la Table Ronde (2003-2006), członek rady redakcyjnej magazynu 2050 (2004-2008), felietonista Le Monde des religions , Jeux d'Éprimens o kulturze Francji , na Grand Débat de Radio Notre-Dame , regularnie współpracuje z kilkoma mediami pisanymi i audiowizualnymi.
Zajmuje się także działalnością publiczną, a od 2002 roku brał udział w różnych komisjach państwowych i misjach politycznych, zagranicznych i kulturalnych.
W latach 2012-2015 był członkiem Prefekturalnej Komisji Historii .
12 maja 2010, jest prezesem Narodowego Centrum Książki , mianowany na to stanowisko przez Prezydenta Republiki Nicolasa Sarkozy'ego na wniosek ministra kultury Frédérica Mitterranda . Zrezygnował dnia25 czerwca 2013 r.i zostaje prezesem zarządu editions du Cerf .
Zaraz po przybyciu do Editions du Cerf rozpoczął odzyskiwanie firmy kosztem zwolnienia blisko 60% personelu. Olivier Faye z gazety Le Monde ubolewa nad tym, że pod jego kierownictwem wydawnictwo stało się „wyrzutnią dla młodych prawicowych autorów”, takich jak Eugénie Bastié czy Laetitia Strauch-Bonart . Wydawnictwo publikowało dotychczas równolegle wielu lewicowych autorów, takich jak Chantal Mouffe , Gaël Brustier , Régis Debray , Jean-Yves Le Drian czy Clémentine Autain .
Został pasowany na rycerza Legii Honorowej w styczniu 2008 roku przez Nicolasa Sarkozy'ego .