Jean-Claude Courveille

Jean-Claude Courveille Obraz w Infobox. Jean-Claude Courveille, założyciel maristów Biografia
Narodziny 15 maja 1787
Usson-en-Forez , Francja
Śmierć 25 września 1866
Opactwo benedyktynów w Solesmes
Narodowość Flaga Francji.svg Francuski
Czynność katolicki ksiądz
Inne informacje
Religia Kościół katolicki
Zakon religijny Order św. Benedykta
podpis Jean-Claude Courveille podpis

Jean-Claude Courveille ( 1787 - 1866 ), urodzony w Usson-en-Forez , jest księdzem katolickim, który był inicjatorem powstania Kongregacji Maristów (lub Towarzystwa Maryi ), której był Przełożonym Generalnym. Następnie przeszedł na emeryturę do opactwa cystersów w Aiguebelle , następnie do Saint-Antoine-l'Abbaye, a na koniec do opactwa benedyktynów w Solesmes, gdzie zmarł25 września 1866.

Biografia

Syn Marguerite Beynieux i Claude Courveille, kupca mieszkającego w Usson in the Forez , urodził się w tym mieście dnia15 maja 1787. Podczas rewolucji jego rodzice, zagorzali katolicy, ukryli w swoim domu figurę Matki Boskiej czczoną w wiosce pod nazwą Notre-Dame de Chambriac i która podobno była cudowna.

Młody chłopiec zachorował na ospę w 1797 roku, a zmiany rogówki sprawiły, że był półślepy. Potem stracił ojca w 1805 roku .

Pomimo zniknięcia Czarnej Dziewicy z Puy , spalona8 czerwca 1794przez Louis Guyardin , Posła z dnia Konwentu Narodowego w departamencie Haute-Loire w 1809 roku udał się na pielgrzymkę do katedry w Puy-en-Velay . Powiedział, że dzięki pośredniczce Dziewicy został wyleczony ze ślepoty i postanowił, w dziękczynieniu, poświęcić się służbie Maryi. Jego historiografowie zauważyli, że kiedy mówił o Dziewicy, wszyscy jego słuchacze ulegli urokowi.

Następnie wstąpił do niższego seminarium w Verrières-en-Forez , gdzie miał Marcellina Champagnata jako kolegę z klasy, a następnie kontynuował naukę łaciny u swojego wuja ze strony matki, ojca Mathieu Beynieux, ówczesnego proboszcza Apinac . Kleryk ponownie udał się na pielgrzymkę do Puy-en-Velay  ; kiedy modlił się w katedrze25 sierpnia 1812, twierdził, że otrzymał objawienie od Dziewicy, która pragnęła mieć zgromadzenie zakonne noszące imię Maryi. „Od tego momentu bardzo często wydawało jej się, że słyszy wewnętrzny głos Matki Bożej, proszącej Ją o założenie Towarzystwa Maryjnego. Kiedyś uczestniczył w sześciu kolejnych mszach, aby pozbyć się tego, co uważał za iluzję ” .

W dniu Wszystkich Świętych 1812 wstąpił do wyższego seminarium w Puy-en-Velay, ale musiał je opuścić, aby dołączyć do seminarium Saint-Irénée de Lyon , ponieważ konkordat przyłączył jego pierwotną parafię do tej diecezji.

Przeniesienie nastąpiło na początku roku szkolnego 1813 , a Jean-Claude Courveille odnalazł Marcellina Champagnata i poznał Jean-Claude'a Colina i Jean-Marie Vianneya , przyjęty tak jak on do wyższego seminarium w Lyonie . Następnie opowiedział o swoim projekcie Towarzystwa Maryi Colinowi i Champagnatowi. „Jego mistyka była dziwnie podporządkowana polityce chwili: naiwnie wierzył, że król Ludwik XVIII będzie wielkim maristą, a nawet cudotwórcą Notre-Dame” .

Ich święcenia odbyły się dnia22 lipca 1816. Następnego dnia Courveille, Champagnat, Colin i dziewięciu innych towarzyszy udali się do Notre-Dame-de-Fourvière, aby tam odprawić swoją pierwszą mszę. Tam dwunastu kapłanów zdecydowało się poświęcić Dziewicy i założyć Towarzystwo Maryjne. Ponadto zobowiązali się „służyć Kościołowi w najróżniejszych formach zaangażowania” .

Młody opat Courveille został następnie mianowany wikariuszem w Verrières-en-Forez, stanowisku, które zajmował od 1817 r. , A następnie w Rive-de-Gier, gdzie pozostał do 1819 r. , Kiedy został proboszczem w Épercieux , stanowisko, które opuścił w 1824 r. . Tam napisał swoje notatki dotyczące powstania trzeciego zakonu marystów. Należy zaznaczyć, że „błękit nieba był jego ulubionym kolorem: nosił niebieski płaszcz i narzucił braciom niebieski strój” .

Ojciec Courveille kupił następnie wraz z Champagnatem, wikariuszem w La Valla-en-Gier , dom w tej gminie, który miał stać się pierwszym z braci marystów. Jako przełożony generalny ustanowił regułę dla braci, a następnie w 1822 r. Otworzył szkołę w Feurs , podejmując jednocześnie kroki w celu założenia kolejnej w Charlieu .

Arcybiskup Lyonu był wówczas Joseph Fesch , ponieważ nie mieszkał, mianował administratora apostolskiego. Zaraz po objęciu urzędu w 1823 r. De Pins martwił się aktywizmem przełożonego marystów i starał się złagodzić swój zapał, mianując Champagnata na przewodzenie kongregacji w jego miejsce. Działalność ojca Courveille ograniczała się do Małych Braci Maryi. Ale rok później Champagnat, którego zdrowie się pogarszało, skłonił swoją przyjaciółkę Courveille do powrotu i przejęcia przywództwa nad marystami. Po raz kolejny przełożony generalny zdobył Ermitaż w pobliżu Saint-Chamond , który miał stać się domem macierzystym zgromadzenia.

Kontrowersje

Zauważywszy, że „ pojawiły się kontrowersje wokół jej roli w Towarzystwie Maryi” , jedna z jej ostatnich biografek, Gabrielle Trénard, przerwała jej biografię w 1824 r. , Wyjaśniając, że później kilka spraw moralnych zmusiło ich do opuszczenia maristów. Jeśli chodzi o wiedzę, kto de Courveille lub Champagnat powinien być uważany za prawdziwego założyciela zgromadzenia, uważa, że ​​mądrze będzie cofnąć się o krok, wyjaśniając: „Ostatecznie rola Courveille w działaniach na rzecz Towarzystwa Maryi jest słaba znany. ” .

Jednak pierwsza sprawa obyczajowa zapoczątkowała dochodzenie arcybiskupie, które zostało zainicjowane przez de Pinsa i powierzone księdzu Barou, wikariuszowi generalnemu . Inny z biografów Jean-Claude Courveille, brat Louis-Laurent, o Marist, po potwierdził „Nie mów nic” , należy jednak uznać, że w 1826 roku doszło do poważnych błędów w Ermitażu i że ojciec Courveille musiał przyjąć " na głowie to straszne zdanie naszego boskiego Zbawiciela: Jeśli ktoś zgorszy jednego z tych małych, byłoby lepiej, gdyby miał zawiązany kamień młyński na szyi i został wrzucony do dołu. morze ” .

Doniczki z różami odsłonięto po raz pierwszy i oficjalnie dopiero w 1868 r. , Kiedy to w zborze uznano, że ich założyciel „poszedł na kompromis z młodym postulantem” w kwietniu 1826 r . Miał ojca Terraillona jako swojego demaskatora, który złożył raport arcybiskupstwu. Oskarżyciel zgodził się, że do tego czasu: „M. Courveille wciąż był wszędzie uważany za świętego i tak naprawdę nim był aż do tego czasu” .

Nie będąc świadomym odkrycia nietrzymania moczu, ojciec założyciel wolał jednak zdystansować się. Wyjechał na rekolekcje do opactwa cystersów w Aiguebelle na tydzień przed Pięćdziesiątnicą 1826 r. Dopiero w miesiąc później przekazał swoją wiadomość, pisząc4 czerwcaw Champagnat, ksiądz i ojciec dyrektor młodszych braci Maryi . Pochwalił szczególną regułę trapistów, którzy go przyjęli, i stwierdził, że chce tam przejść na emeryturę: „Przełożony wydaje się poświęcać całą swoją troskę umartwianiu i upokarzaniu swoich podwładnych przy każdej okazji, a ci niżsi zdają się przyjmować ich z szacunek, pokora, prawie powiedziałem świętą chciwość, co jasno pokazuje, że są jej amatorami i że pozostawiają Przełożonemu pełną swobodę postępowania. ” . To podejście dogłębnie odpowiadało temu, które założyciel maristów chciałby narzucić swojemu zgromadzeniu, ponieważ jego kolega ze studiów, brat Louis-Laurent, zauważa: „Jego stłumiony sentymentalizm zmieniał się wtedy coraz bardziej w przesadną surowość i chorobliwą potrzebę pomocy. … autorytet tyrański, jakby z niezdrową przyjemnością kontemplował tych, którzy walczyli z niemożliwym ” .

Champagnat i Terraillon nie mogli uzgodnić odpowiedzi, jakiej należy udzielić w związku z zapowiedzianą rezygnacją. Następnego dnia przyjechał Jean-Claude Colin, który zgodził się z Champagnatem. Étienne Terraillon ponownie poparł swój punkt widzenia: „Tracisz wielką szansę, która może się już nigdy nie powtórzyć. Jestem pewien, że będziesz żałować. M. Courveille ma w tym kraju reputację świętego. Jeśli później będziemy zmuszeni odrzucić to, co może się zdarzyć, spadną na nas wszyscy wstrętni. Korzystając z tej okazji, sam siebie wykluczył. Uwierz mi, przyjmij tę rezygnację. Jestem pewien, że będziesz musiał sobie za to później bić brawo. ” . Udało mu się przekonać jedynego Champagnata, który podpisał list Terraillona, ​​sygnalizujący Courveille, że jego rezygnacja została przyjęta.

Jego misja zakończyła się, Terraillon opuścił Ermitaż, pozostawiając Champagnata samego, aby zmierzył się z decyzją. Ten ostatni ustąpił dopiero wtedy, gdy jego współbrat wyjawił mu postępowanie tego, którego dotąd uważał za swojego Przełożonego Generalnego i jedynego założyciela Towarzystwa Maryi.

Courveille nie została jednak w Aiguebelle. Wolał przejść na emeryturę do sióstr marystów z Saint-Clair-du-Rhône , po tym, jak Colin odmówił przyjęcia go w swoim domu w Belley . Jego de facto wykluczenie nie zmusiło ojca Courveille do wyrzeczenia się misji jako założyciela Towarzystwa Maryi. Postawił swój wzrok na dawnym opactwie Saint-Antoine, w Isère , aby ustanowić nową grupę tam z poparciem biskupa Grenoble , de Bruillard i Jules de Calvières , prefekt Isère.

Kupił część opactwa za 60 000 franków i dołączyli do niego bracia, którzy opuścili Ermitaż. Plik10 grudnia 1826gmina Saint-Antoine przegłosowała 220 franków, aby zapewnić braciom ze Zgromadzenia Maryi stoły z ławkami i krzesło dla opiekuna klasy. Dwa dni później dekret prefektury zgodził się wypłacić pierwszą pomoc w wysokości 1600 F generałowi Société des Petits Frères , który zobowiązał się do zapewnienia nauczycielom gmin, które ich o to poprosiły.

Wkrótce Courveille zgromadziła wokół siebie piętnastu młodych ludzi pragnących zostać nauczycielami religii. Swoją kadrę uzupełniał o siostry maristki z Saint-Clair-du-Rhône, które umieścił w Saint-Antoine, aby otworzyć tam szkołę dla dziewcząt. Nie mógł jednak dotrzymać swoich zobowiązań i został pozbawiony dotacji. Bracia opuścili Saint-Antoine, tylko Siostry zostały upoważnione do pozostania w nim na mocy zarządzenia królewskiego21 grudnia 1828.

Plik 8 lipca 1829Rada de Pins twierdzi, że jest gotowa udzielić mu egzaminu , jeśli zostanie o to poproszona. Ale prośba nigdy nie została wysłana. Ponadto po dniu Wszystkich Świętych udał się nad Loarę, aby spotkać się ze swoim wujem ze strony matki, nadal proboszczem z Apinac. To stamtąd, że21 maja 1830podpisał akt ostatecznego zrzeczenia się na rzecz Champagnat. Jednak na rekolekcjach duszpasterskich w 1832 r. Spróbował ostatniego podejścia do kongregacji, aby znaleźć swoje miejsce. Wtedy ojciec Colin powiedział do niego: „Czy myślisz, że nie wiemy o twoim postępowaniu? ” . Courveille uznała to za rzecz oczywistą.

Wyrzucony ze Stowarzyszenia, postanowił wieść życie pustelnika. Zbudował pustelnię i kaplicę w pobliżu kościoła Apinac , czyniąc to ponownie zyskał sławę świętości. Ale witając dzieci, jego przeszłość dopadła go i przekonany o nowych błędach, na dobre opuścił parafię swojego wuja.

Na wiosnę 1834 roku , udał się do Le Mans , gdzie był uważany przez biskupa, M gr Bouvier jako „gorliwy kapłan i cnotliwy” . Tam nawiązał stosunki z Prosperem Guérangerem , benedyktynem, który właśnie odrestaurował opactwo Solesmes w 1833 roku . Plik27 sierpnia 1836, przyjął tam nawyk, a 21 marca 1838, w wieku 51 lat Courveille złożyła śluby zakonne. Oskarżony o dwa lata ( 1839 - 1840 ) od braci świeckich z opactwa, musiał zrezygnować w 1860 r. , Kaleki i sparaliżowany w rękach z powodu dny moczanowej . Dom Jean-Claude Courveille przeżył kolejne sześć lat i zmarł15 września 1866, 79 lat.

Uwagi i odniesienia

  1. Gabrielle Trénard, op. cit. , s. 134.
  2. Katedra Notre-Dame w Puy-en-Velay
  3. brat Louis-Laurent, op. cit. , s. 215.
  4. „  Forez histoire  ” , na forezhistoire.free.fr (dostęp 3 grudnia 2020 r. )
  5. Gabrielle Trénard, op. cit. , s. 135.
  6. Misje maristów
  7. Brat Louis-Laurent, op. cit. , s. 216.
  8. Brat Louis-Laurent, op. cit. , s. 217.
  9. Brat Louis-Laurent, op. cit. , s. 221.
  10. Brat Louis-Laurent, op. cit. , s. 223.
  11. Brat Louis-Laurent, op. cit. , s. 224.
  12. Brat Louis-Laurent, op. cit. , s. 225.
  13. Brat Louis-Laurent, op. cit. , s. 226.
  14. Brat Louis-Laurent, op. cit. , s. 227.

Bibliografia

Zobacz też

Powiązane artykuły

Link zewnętrzny