| Członek Rady Pięciuset |
|---|
| Narodziny |
4 maja 1766 r Saint-Julien-aux-Bois |
|---|---|
| Śmierć |
21 sierpnia 1821 r.(w wieku 55 lat) św. Augustyn |
| Narodowość | Francuski |
| Działalność | Polityk |
| Członkiem | Rada Pięciuset |
|---|
Jean-Augustin Pénières-Delzors , ur.4 maja 1766 rw Saint-Julien-aux-Bois i zmarł dnia21 sierpnia 1821 r.do Augustyna w Florydzie , to polityk francuski , który był sześć razy zastępca Correze między 1792 a 1815 r .
Syn prawnika w parlamencie i sędziego w Saint-Julien-aux-Bois, Pénières-Delzors rozpoczął karierę wojskową i był ochroniarzem w Ancien Régime . W czasie rewolucji ustanowił swoje prawo i został przyjęty jako prawnik.
Młody człowiek angażuje się w działalność rewolucyjną i zostaje burmistrzem Saint-Julien. Następnie dołączył do zarządu departamentu Corrèze . We wrześniu 1791 został wybrany posłem do Narodowego Zgromadzenia Ustawodawczego .
ten 6 września 1792, Pénières zostaje wybrany na zastępcę Corrèze na siódmej i ostatniej konwencji . W wieku 26 lat jest jednym z najmłodszych parlamentarzystów. Z opiniami konserwatywnymi przeniósł się nad brzegi Żyrondy . wListopad 1792, wypowiadał się przeciwko aneksji Sabaudii , uważając, że jakiekolwiek rozszerzenie terytorium Rzeczypospolitej byłoby niebezpieczeństwem.
Na procesie Ludwika XVI kwestionuje prawo Konwencji do osądzania byłego suwerena i głosuje za apelacją do ludu. Następnie decyduje się głosować za karą śmierci, ale prosi o jej zniesienie w trakcie tego procesu.
Wiosną 1793 roku Pénières wyróżnił się swoją kampanią przeciwko Maratowi , którą proponował wykluczyć z Konwencji za szaleństwo. Po zdradzie Dumourieza ściera się z Dantonem o powiązania utrzymywane przez trybuna z generałem-renegatem. Zaciekły obrońca Girondins, co ciekawe, unika wszelkiej proskrypcji po dniach 31 maja i 2 czerwca 1793 roku . Następnie został zmuszony do milczenia na czas rządów górskich.
Po upadku Robespierre'a ponownie pojawił się Pénières i ze swoją mściwością ścigał zwolenników reżimu II Roku i jakobinów . Wzywa do uwolnienia i przywrócenia do pracy proskrybowanych lub uwięzionych posłów Gironde. Podczas powstania z XII III roku germinalnego ( 1 kwietnia 1795 ) miał być ścigany przez rozwścieczonych demonstrantów. Uchodźca w obrębie murów zgromadzenia wezwał do aresztowania posłów górskich skompromitowanych z demonstrantami i kontynuował ich denuncjowanie przez kolejne miesiące. W ten sposób zaatakowany Lefiot następnie nakazał BO być aresztowany9 sierpnia 1795. W maju został wysłany na misję do Charente, gdzie oczyścił gminy i nałożył na nieuzbrojonych obywateli zakaz kwalifikacyjny.
W czasie 13 Vendémiaire , Pénières znalazł się na czele konwencjonalnych oddziałów, które zmiażdżyły powstańczych rojalistów.
w Październik 1795Nie mniej niż czternaście departamentów wybiera go ponownie do Rady Pięciuset . Jednak nadal siedzi dla Corrèze. W całym Dyrektorium pozostał wierny swoim opiniom jako umiarkowany republikanin, stale kiwając głową w stronę centrum. Został ponownie wybrany w wyborach w 1797 roku , a następnie w 1799 roku wspierany zamach stanu z 18 Brumaire'a .
Zjazd Pénières do konsulatu daje mu miejsce w Trybunacie . Został jednak wyeliminowany z tego zgromadzenia w 1802 roku .
W 1807 roku , najwyraźniej z powrotem w łaski Napoleona I er , były Girondins został mianowany zastępca Correze w legislatury . Jego mandat trwa cztery lata i porzuca życie polityczne w 1811 roku . Następnie poświęcił się przemysłowi i został właścicielem huty szkła. Jest także ponownie burmistrzem swojego rodzinnego miasta Saint-Julien.
Dopiero w czasie Stu dni Pénières ponownie pojawiły się na scenie politycznej. ten15 maja 1815 r., wyborcy Ussela wybierają go do Izby Reprezentantów z 54 głosami na 77 głosujących. 22 czerwca , po katastrofie pod Waterloo , poprosił o powrót Napoleona II do Francji i oddanie trzech kolorów pod ochronę armii.
Po upadku Cesarstwa, na mocy prawa z 12 stycznia 1816 r. , Druga Restauracja nie zapomniała o swej królewskiej przeszłości, podpisaniu Aktu Dodatkowego i bonapartystycznych koneksjach. Zadłużony i proskrybowany, pojawia się na liście wygnanych z królestwa. Zmuszony do emigracji, ale ofiarą wypadku (zakopany pod sianem, które spadło ze stodoły), uzyskał ulgę, zanim ostatecznie musiał opuścić Francję.
ten 14 kwietnia 1816 r.zaokrętował się w Bordeaux na amerykański statek Narriot i wyjechał do Ameryki . Jego statek rozbił się i właśnie na łodzi wiosłowej wylądował na amerykańskich wybrzeżach. Rząd Stanów Zjednoczonych zgadza się dać mu pracę na Florydzie , aby przeżyć.
Pénières zakończył swoje życie w 1821 roku , w wieku 55 lat, ofiarą żółtej febry .