Jairzinho | ||
Jairzinho na mundialu 1974 | ||
Biografia | ||
---|---|---|
Nazwisko | Jair Ventura Filho | |
Narodowość | brazylijski | |
Narodziny | 25 grudnia 1944 | |
Lokalizacja | Rio de Janeiro ( Brazylia ) | |
Skaleczenie | 1,73 m (5 ′ 8 ″ ) | |
Poczta | Napastnik | |
Ścieżka zawodowa 1 | ||
Lata | Klub | 0M.0 ( B. ) |
1962 - 1974 | Botafogo | 413 (186) |
1974 - 1975 | Olympic Marsylia | 025 0(13) |
1975 - 1977 | Cruzeiro EC | 008 (3) 00 |
1977 - 1978 | Portuguesa fc | 00? (?) 00 |
1978 - 1979 | EC Noroeste | 00? (?) 00 |
1979 - 1980 | National FC | 002 (0) 00 |
1980 - 1981 | Wilstermann | 00? (?) 00 |
1981 - 1982 | Botafogo | 00? (?) 00 |
1982 - 1983 | Klub 9 | 00? (?) 00 |
Reprezentacje narodowe 2 | ||
Lata | Zespół | 0M.0 ( B. ) |
1963 - 1982 | Brazylia | 081 0(33) |
Wyszkolone zespoły | ||
Lata | Zespół | Statystyki |
+2.003 - 2005 | Gabon | (7v, 10n, 6d) |
1 Oficjalne zawody krajowe i międzynarodowe. 2 oficjalne mecze (w tym mecze towarzyskie zatwierdzone przez FIFA). |
||
Jair Ventura Filho , lepiej znany jako Jairzinho ( zdrobnienie imienia Jair ), to brazylijski piłkarz, a następnie trener urodzony w25 grudnia 1944w Rio de Janeiro . Jako zawodnik grał jako napastnik od wczesnych lat sześćdziesiątych do wczesnych osiemdziesiątych . Trenował w Botafogo, z którym zdobył dwa tytuły mistrza Rio , następnie grał w Olympique Marsylia, a następnie w Cruzeiro, gdzie wygrał Copa Libertadores . Następnie grał głównie w Portuguesa FC , EC Noroeste , National FC , Wilstermann .
W reprezentacji Brazylii rozegrał 107 meczów (81 oficjalnych) i strzelił 33 gole. Grał na mistrzostwach świata 1966, a następnie był członkiem brazylijskiej drużyny, która wygrała mistrzostwa świata w 1970 roku, podczas których udało mu się zdobyć bramkę we wszystkich meczach fazy finałowej (w sumie 7 bramek). Kończy się to również na czwartym miejscu mistrzostw świata w Brazylii w 1974 roku .
Jairzinho urodził się w Duque de Caxias na północnych przedmieściach Rio de Janeiro w Boże Narodzenie 1944 r. Jego szybkość i uderzenie piłką sprawiły, że szybko został zauważony przez trenerów Botafogo, gdzie podpisał kontrakt jako amator w 1961 roku w wieku szesnastu lat. Czasami gra ofensywnego pomocnika, ale raczej przoduje jako prawy skrzydłowy. Trzykrotnie z rzędu zdobył mistrzostwo Rio z juniorkami Botafogo (1961, 1962, 1963).
Został zawodowcem wkrótce po zdobyciu złota dla Brazylii w 1963 roku na Igrzyskach Panamerykańskich . W 1965 roku przejął od Garrinchy na prawym skrzydle ataku Botafogo i zachwycił kibiców. To właśnie w Botafogo po raz pierwszy nazwano go Jairzinho, „mały Jair”, przydomek ten odróżniał go od bardziej wówczas znanego Jair da Rosa Pinto . To właśnie na trybunach Maracana zyskał przydomek Furação , huragan.
Zdobył dwa tytuły mistrza Rio z Botafogo w 1967 i 1968 roku. W swoje urodziny w 1972 roku strzelił trzy gole dla wielkiego rywala Flamengo za historyczne zwycięstwo 6: 0.
W Październik 1974podpisał kontrakt z Olympique Marsylia za 1 250 000 franków (190 000 euro ) i dołączył do swojego rodaka Paulo Césara . Przybył kontuzjowany w przywodzicielach, musi odczekać dwa miesiące przed rozpoczęciem gry. Plik13 maja 1975, podczas ćwierćfinałowego drugiego etapu Coupe de France przeciwko Paris-Saint-Germain (2-2), jest oskarżony o napaść na liniowego, ogłasza swoją niewinność, ale zostaje uznany za winnego i skazany na dwa lata zawieszenia, jeden z który został zawieszony. Wyrok ten oznacza koniec jego pobytu w Marsylii.
W 1975 roku podpisał kontrakt z Cruzeiro EC i strzelił decydującego gola w Copa Libertadores przeciwko CA River Plate . Jest także finalistą Pucharu Interkontynentalnego 1976 przeciwko Bayernowi Monachium (0-2).
Jairzinho zakończył karierę w 1982 roku w Botafogo, grając w kilku klubach w Wenezueli , Brazylii i Boliwii .
Jairzinho został powołany po raz pierwszy w koszulce Auriverde w wieku 19 lat. Udało mu swój międzynarodowy debiut strzelając przeciwko portugalskim w 18 th minutę. Został wybrany na mistrzostwa świata w 1966 roku i zagrał wszystkie trzy mecze w grupie C.
Podczas Mistrzostw Świata 1970 , Mario Zagallo wykonane Jairzinho posiadacz prawej flanki brazylijskiego ataku, jego koledzy zostali wezwani Tostão , Pelé , Rivelino , Gerson . Jego drybling i moc działają cuda w tej bardzo ofensywnej drużynie. W finale przeciwko Włoszech , oferty Jairzinho Gerson drugą bramkę w 66 th minutę, a następnie przekazać znak na Pele do 71 th minut. Brazylia wygrywa 4-1 i zostaje mistrzem świata.
Jairzinho jest jednym z najważniejszych graczy w rozgrywkach pod względem swojej gry i bramek, strzela we wszystkich meczach (7 bramek). Strzelił zwycięskiego gola przeciwko Anglii (1-0) i położył kres nadziei na powrót w meczu z Peru (4-2), a następnie z Urugwajem (3-1).
W 1974 roku został ponownie wybrany w Brazylii kadrze na MŚ zdobył dwie bramki, ale gra Brazylii jest mniej ekstrawagancki niż w 1970 roku i zespół skończył tylko 4 e pobity przez Polski w meczu o 3 th spot.
Jairzinho swój ostatni mecz międzynarodowy rozegrał w marcu 1982 roku podczas spotkania z Czechosłowacją (1: 1). W swojej międzynarodowej karierze strzelił 33 gole w 81 oficjalnych meczach.
Po zakończeniu kariery Jairzinho rozpoczął zmianę kariery na uboczu, zostając trenerem. W 1991 roku został trenerem pierwszej drużyny São Cristóvão de Futebol e Regatas , klubu z Rio de Janeiro, który grał wówczas w drugiej lidze Campeonato Estadual de Rio . Następnie Jairzinho spotyka młodego piłkarza w wieku 14 lat, Ronaldo , przyszłego podwójnego Złotej Piłki i potrójnego najlepszego piłkarza roku FIFA . Napastnik, który jest w klubie od 1990 roku, jest postrzegany przez byłego reprezentanta Brazylii jako łowca talentów dla duetu inwestorów, którzy wykupując od klubu prawa do wizerunku i prymat negocjacji transferów futures zawodnika. staje się jego agentem po podpisaniu umowy 10 caliSierpień 1992. Powiązany z operacją finansową, w ramach której otrzymałby 25 000 dolarów jako saldo dowolnego konta od swoich byłych partnerów finansowych, Jairzinho nie będzie już otrzymywać żadnego wynagrodzenia. Wiele lat później, w obliczu wersji bronionej przez klan Ronaldo, mistrz świata z 1970 roku nadal domaga się odkrycia Ronaldo. Po tym odcinku zmienia się w agenta gracza i od 1995 roku podróżuje do Chin, kraju, w którym sam wysyła wzięte pod swoje skrzydła brazylijskie nadzieje.
Mianowany trenerem reprezentacji Gabonu wPaździernik 2003, nie udało mu się zakwalifikować kraju afrykańskiego do Pucharu Narodów Afryki i Mistrzostw Świata organizowanych w 2006 r. Następnie został zwolniony ze stanowiska pod koniec 2005 r. i zastąpiony przez Francuza Alaina Giresse w 2006 r.