Ivan Pratch

Ivan Pratch Biografia

Narodziny	1750 Śląsk
Śmierć	1798 lub 1818 Święty PETERSBURG
Imię urodzenia	Jan Bohumír Práč
Zajęcia	Kompozytor , folklorysta , nauczyciel muzyki , pianista , dyrygent

Inne informacje

Pracował dla	Rosyjski Państwowy Instytut Sztuk Scenicznych
Instrument	Fortepian

Ivan Pratch (po rosyjsku : Иванъ Прачь , Johann Gottfried Pratsch, Jan Bohumir Práč; urodzony ok. 1750 r. Na Śląsku, zmarł w 1798 lub 1818 r. W Sankt Petersburgu ) to czeski kompozytor, czynny przez większość swojego życia w Rosji od lat siedemdziesiątych XVIII wieku .

Biografia

Nie zachowały się żadne dokumenty z młodości, jego życie zaczyna się, gdy Pratch mieszka w Sankt Petersburgu , po 1770 r. Najpierw pracował jako nauczyciel fortepianu w Instytucie Smolnym (1780–1795) opiekując się młodymi szlachcicami, które uzyskały znakomity edukacja, zarówno naukowa, jak i artystyczna. Ponadto zajmował się naprawą instrumentów klawiszowych i udzielał lekcji małym klasom Szkoły Muzycznej Teatru od 1784 roku.

Pracuje

Wraz z Nikołajem Aleksandrowiczem Lwowem wydał zbiór pieśni rosyjskich, do których zaaranżował akompaniament fortepianowy (St. Petersburg, 1790), z którego stał się sławny. Składający się ze stu melodii zbiór cieszył się wówczas dużą popularnością, wykorzystując je m.in. przez Beethovena (kwartety op. 59 ), Musorgskiego , Rimskiego-Korsakowa (opera), Grétry i Rossiniego . W 1806 r. Pojawiło się poprawione, większe wydanie, a także drugie w 1815 r.

Skomponował również Fandango , a także liczne utwory na fortepian, w tym marsz żałobny po śmierci generała Kutouzova i redukcje fortepianowe do trzech oper Martína y Solera (1789), który jest dyrygentem na dworze Katarzyny II. Z drugiej strony wydaje się, że jego muzyka kameralna praktycznie zanikła.

Sonata fortepianowa op. 1 C- dur (1787)
Sześć wariacji na temat Niemca autorstwa Martín y Soler (1794)
Fandango, op. 2 (1795)
12 wariacji (1802)
Transkrypcja na dwa fortepiany, op. 4, piano kwartety n O 2 Mozarta K 493
Sonata na fortepian i wiolonczelę op. 6, w tym drobne. Na podstawie sonaty Johanna Faciusa , wirtuoza wiolonczeli i kontrabasu w orkiestrze NP Cheremetov.
Rondo F- dur na fortepian

Nuty są tymczasowo wyłączone. Rozpoczęcie marszu żałobnego po śmierci generała Kutuzowa

Dyskografia

Kompozytor kameralista w Sankt Petersburgu , Sonata fortepianowa op. 1, Sonata wiolonczelowa, Rondo F- dur, Kwartet Mozarta na dwa fortepiany op. 4 - Alexeï Lubimov pianoforte (Louis Dulken 1793 i J. Brodwood 1804); Pleyel-Trio St. Petersburg : Dmitri Sokolov, wiolonczela; Yuri Martynov, fortepian (29–31 stycznia 2002, Christophorus CHR 77250) ( OCLC 880905334 )
Marsz żałobny po śmierci generała Kutuzowa , Początki rosyjskiej muzyki fortepianowej, t. 2 (Olympia OCD 545)
Rondo F- dur, Sonata op. 1 rosyjski Klawesyn XVIII th century (Russian Compact Disc RCD 19101)

Bibliografia

(en) Richard Taruskin , NA Lvov and the Folk ', Defining Russia Musically (Princeton, 1997)
(en) Richard Taruskin, Defining Russia Musically: Historical and Hermeneutical Essays , Princeton University Press, 2001, ( ISBN 0-691-07065-2 ) str. 17 kw .

Uwagi i odniesienia

(de) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w języku niemieckim zatytułowanego „ Iwan Pratsch ” ( zobacz listę autorów ) .